Η εικόνα του πρωθυπουργού προχθές στις 13 Ιουνίου να προαναγγέλλει το ουσιαστικό άνοιγμα της ελληνικής οικονομίας με φόντο το ηλιοβασίλεμα της Σαντορίνης, σε όσους δίνουν σημασία στις συμβολικές κινήσεις, θύμισε την αναγγελία της ελληνικής χρεοκοπίας στις 23 Απριλίου από τον Γιώργο Παπανδρέου με φόντο το ακριτικό Καστελόριζο.
“Δεν με ενδιαφέρει να κάνω την Ελλάδα τον υπ’ αριθμό ένα τουριστικό προορισμό αλλά τον ασφαλέστερο προορισμό”, ανέφερε ο Έλληνας πρωθυπουργός στη συνέντευξη τύπου από την Σαντορίνη.
Ο ίδιος δεν παρέλειψε να σημειώσει πως είναι άγνωστος ο αριθμός των τουριστών που θα επισκεφθούν την Ελλάδα και ποιος θα είναι ο αντίκτυπος ενώ ήταν σαφής, πως δεν πρόκειται να υπάρξει ένα νέο οριζόντιο κλείδωμα της οικονομίας…
Τούτο σημαίνει, όπως ανέφερε, πως αν υπάρξει κάπου τοπική έξαρση της επιδημίας στην τουριστική περίοδο, οι ελληνικές αρχές θα την αντιμετωπίσουν γρήγορα και αποτελεσματικά.
Από τη Δευτέρα ανοίγουν τα αεροδρόμια σε ορισμένους ταξιδιώτες, ενώ από την 1η Ιουλίου ανοίγουν σε όλους.
Όπως μεταξύ άλλων τόνισε ο πρωθυπουργός, η Ελλάδα προετοιμάζεται για ένα ιδιότυπο καλοκαίρι που δεν μοιάζει με άλλα που ζήσαμε.
Ομοιότητες
Την Παρασκευή 23 Απριλίου 2010, ο τότε πρωθυπουργός της Ελλάδας, Γιώργος Παπανδρέου με φόντο το ακριτικό Καστελόριζο, ανακοίνωνε την προσφυγή της Ελλάδας στον μηχανισμό στήριξης…
Την επόμενη μέρα το πρωτοσέλιδο των “Νέων” έγραφε “Ελλήνων Οδύσσεια. Ο κύβος ερρίφθη πάμε “τρόικα”. Τρία (τουλάχιστον) χρόνια σκληρής λιτότητας…”.
Το πρώτο θέμα της “Καθημερινής” ανέφερε επίσης: “Αναγκαστική προσγείωση στη σκληρή πραγματικότητα. Η Ελλάδα προσέφυγε στον μηχανισμό στήριξης Υπό την κηδεμονία του ΔΝΤ για 5 έτη Στρος – Καν: Είμαστε έτοιμοι…”.
Ανάλογα είναι και τα πρωτοσέλιδα των άλλων 12 εφημερίδων που κυκλοφορούσαν εκείνη την περίοδο. Σήμερα αρκετές από αυτές δεν υπάρχουν ενώ οι μισές μετά από μια χρεοκοπία έχουν αλλάξει ιδιοκτήτες.
Το πλέον ουσιαστικό είναι όμως πως όσες από τις εφημερίδες συνεχίζουν να κυκλοφορούν σήμερα δεν αθροίζουν σε πωλήσεις φύλλων ούτε την κυκλοφορία μιας εφημερίδας τότε.
Αντί για 3-5 χρόνια η “καραντίνα” της χρεοκοπίας κράτησε σχεδόν μια δεκαετία, δηλαδή τον διπλάσιο χρόνο από το πλέον απαισιόδοξο σενάριο. Οι πολιτικές ανατροπές ήταν τεράστιες, σε μια δεκαετία είδαμε 5 πρωθυπουργούς (Παπανδρέου, Παπαδήμος, Σαμαράς, Τσίπρας, Μητσοτάκης…) αλλά το βασικότερο ήταν πως είδαμε τους μέσους μισθούς και συντάξεις να μειώνονται κατά μέσο όρο 30-50%…
Το πιθανότερο σενάριο είναι πως η ύφεση που θα προκαλέσει το κλείδωμα της οικονομίας από την επιδημία θα είναι μεγαλύτερη από την ύφεση που ακολούθησε τη χρεοκοπία του 2010. Λογικά μεγαλύτερες θα πρέπει να αναμένεται να είναι και οι συνέπειες στην οικονομία και τις κοινωνικές και πολιτικές συμπεριφορές…
Αυτή την φορά στη δίνη του κυκλώνα δεν βρίσκεται η Ελλάδα και τα “PIGS” του ευρωπαϊκού νότου, αλλά το σύνολο της παγκόσμιας οικονομίας.
Τότε οι πλούσιες χώρες στήριξαν με δανεικά τις φτωχές, βάζοντας σκληρούς μνημονιακούς όρους. Τώρα όλες μαζί πλούσιες και φτωχές δανείζονται απίθανα ποσά από τους “θεούς” της σύγχρονης οικονομίας που δεν είναι άλλοι από τις Κεντρικές Τράπεζες.
Όλοι μοιάζουν ευχαριστημένοι με πρώτους και καλύτερους τους επενδυτές των χρηματιστηρίων. Το πρόβλημα θα προκύψει στις πραγματικές του διαστάσεις όταν κάποιο πρωί κάποιος θα φωνάξει πως ο “βασιλιάς είναι γυμνός” ή πως δεν “Υπάρχουν Θεοί” που μεριμνούν με το αζημίωτο για τους ανθρώπους.
Όπως έλεγε ο Ουμπέρτο Εκο, “Όταν οι άνθρωποι σταμάτησαν να πιστεύουν στο Θεό, άρχισαν να πιστεύουν τα πάντα…” Η απώλεια της εμπιστοσύνης κάποια στιγμή στις Κεντρικές Τράπεζες θα προκαλέσει μεγαλύτερο χάος από τη σύγχυση που προκάλεσε η απομυθοποίηση της θρησκευτικής πίστης…
Βρισκόμαστε στην αρχή άλλης μιας συνταρακτικής δεκαετίας.
