Οι πληροφορίες υπάρχουν στο DP τις τελευταίες δύο εβδομάδες. Ωστόσο, αντιμετωπίστηκαν με καχυποψία. Η πρόταση στην οποία θα αναφερθούμε παραείναι καλή -με βάση όσα ίσχυαν μέχρι πρόσφατα στην ελληνική αγορά- για να είναι πραγματική. Αφετέρου, δυσκολευόμασταν να πιστέψουμε ότι εάν υπάρχει τέτοια προοπτική, οποιοσδήποτε υπουργός Οικονομικών και κατ’ επέκταση κυβέρνηση που επιθυμούν να στήσουν στα πόδια της την ελληνική αμυντική βιομηχανία (ΕΑΒΙ), να μην ασχοληθεί. Αντί να τη διαφημίσει για να δημιουργήσει συνθήκες ανταγωνισμού για προσέλκυση και άλλων, να την αποσιωπήσει. Ακόμα κι αν η πρόταση βρισκόταν στο τραπέζι σε επίπεδο της βολιδοσκόπησης εδώ και ένα χρόνο.
Ας δούμε όμως χωρίς περιστροφές την πληροφορία σχετικά με την οποία έγιναν κάποιες δειλές αλλά ανακριβείς σύμφωνα με το δικό μας ρεπορτάζ αναφορές: Τρεις κολοσσοί της ευρωπαϊκής αμυντικής βιομηχανίας, οι γερμανικές KMW (κατασκευάστρια του άρματος μάχης Leopard 2 που αξιοποιούν επιχειρησιακά οι ελληνικές χερσαίες δυνάμεις), μέλος της γαλλογερμανικής κοινοπραξίας KNDS μαζί με την NEXTER και Rheinmetall (κάθε είδους πυρομαχικά αλλά και οχήματα), σε συνεργασία με την ελληνική EODH με έδρα τη Θεσσαλονίκη, κινήθηκαν καταθέτοντας πρόταση για την εξαγορά της ΕΛΒΟ και παράλληλη πρόταση επανεκκίνησης της ΕΑΒΙ.
Η πρόταση, σύμφωνα πάντα με τις ίδιες πληροφορίες είναι τουλάχιστον ελκυστική και δεν υπερβάλουμε καθόλου. Καταρχήν, ξεκαθαρίζεται από την πλευρά των εταιριών ότι δεν ζητούν την ανάθεση έργου από τις ελληνικές Ένοπλες Δυνάμεις ή οποιονδήποτε άλλον φορέα του ελληνικού Δημοσίου, έχοντας προφανώς πλήρη συναίσθηση της ελληνικής οικονομικής πραγματικότητας, αλλά και σεβόμενοι τους διεθνείς κανόνες ανταγωνισμού και Ευρωπαϊκών Οδηγιών….
Ζητούν να εξαγοράσουν την ΕΛΒΟ σε ένα λογικό ποσό που θα υποδείξει η ελληνική πλευρά το οποίο δεν εκτιμάται ότι θα πέσει κάτω από τα 10 εκατ. ευρώ και δεσμεύονται να εκσυγχρονίσουν πλήρως την εταιρία και σε βάθος πενταετίας, να κατευθύνουν δικό τους συμβασιοποιημένο έργο το οποίο θα ξεπεράσει τα 500 εκατ. ευρώ!
Η νέα εταιρία θα έχει εξαγωγικό προσανατολισμό και θα παράγει ανταγωνιστικά προϊόντα χαμηλότερου κόστους για τρίτες χώρες. Επίσης θα έχει εξασφαλισμένη γραμμή χρηματοδότησης με ευνοϊκούς όρους εθνικών προγραμμάτων από ευρωπαϊκές τράπεζες και αυξημένη συμμετοχή (όπως και της υπόλοιπης ΕΑΒΙ) στα Ευρωπαϊκά προγράμματα Έρευνας και Ανάπτυξης νέων οπλικών συστημάτων
Μπορεί το νούμερο να μοιάζει εκ πρώτης όψεως εξωπραγματικό, όμως εξετάζοντας το ανεκτέλεστο στα συμβόλαια που περιέχονται στο βιβλίο παραγγελιών των τριών εταιριών, καθίσταται λογικό. Ενώ από τη στιγμή που δεν ζητείται ανάθεση έργου από την ελληνική πλευρά ως προϋπόθεση, είναι σαφές ότι για να επιβιώσει η επένδυση, άλλη επιλογή από την τροφοδότηση με έργο από τις ευρωπαϊκές εταιρίες δεν υπάρχει.
Τα πράγματα λοιπόν είναι απλά και θα τα συνοψίσουμε σε ερωτήματα. Το βασικότερο των οποίων απευθύνεται στην κυβέρνηση και το υπουργείο Οικονομικών: Υπάρχει ή όχι πρόταση με αυτό το περιεχόμενο η οποία για κάποιον ακατανόητο σε εμάς λόγο αποσιωπάται; Ακατανόητο με βάση τη λογική, όχι την ελληνική εμπειρία…
Για να μην παίζουμε λοιπόν “κρυφτό”, δεκάδες δημοσιευμάτων του τελευταίου διαστήματος αναφέρουν ότι είναι ειλημμένη απόφαση από την κυβέρνηση η ΕΛΒΟ να δοθεί στους Ισραηλινούς. Τα συμφέροντα των εμπλεκομένων στο θέμα της ΕΛΒΟ εκπροσωπούνται από γνωστό από το παρελθόν (υπόθεση Hummer) επιχειρηματία. Στόχος η προώθηση κατασκευής ισραηλινών συστημάτων όπως το όχημα Sandcat και το τυφέκιο Tavor, ενώ διερευνητικές επαφές υπάρχουν για πιθανές συνεργασίες σε άλλους τομείς.
Εν ολίγοις, “αμάρτημα” νούμερο ένα: Αντί ο χρήστης (Ελληνικός Στρατός) να εκτιμήσει εάν οι προτάσεις που υπάρχουν καλύπτουν τις επιχειρησιακές απαιτήσεις, στην ουσία δημιουργούνται προϋποθέσεις επιβολής συστημάτων με την αιτιολογία της στήριξης ελληνικής εταιρίας, το οποίο στην Ελλάδα θυμούνται επιλεκτικά.
Αυτό έχει ως αποτέλεσμα να απαιτούνται απαράδεκτοι συμβιβασμοί από την πλευρά των στρατιωτικών επιτελείων. Χωρίς να σκεφτόμαστε ότι -υποτίθεται πως- τέτοια συστήματα αγοράζονται για να ριχθούν στη μάχη, υποστηρίζοντας τους Έλληνες φαντάρους και τους στρατιωτικούς, των οποίων η ασφάλεια και η επιβιωσιμότητα θα έχει δεχθεί ισχυρό πλήγμα. Απλή λογική θέλει. Δεν είναι ανώτερα μαθηματικά…
Το δεύτερο ερώτημα είναι πιο γενικό αλλά αποτελεί την ουσία του προβλήματος, αφού τελικά καταλήγει στην πλημμελή κατανόηση των θεμάτων της άμυνας που καταλήγει σε απουσία πολιτικής, με αποτέλεσμα να αναλαμβάνονται δεσμεύσεις στο πεδίο της εξωτερικής πολιτικής. Έχει αναληφθεί πολιτική δέσμευση σε ανώτατο επίπεδο απέναντι στο Ισραήλ για την παραχώρηη της ΕΛΒΟ; Ναι ή όχι;
Όπως έχει αναφερθεί πολλές φορές από εμάς, οι στρατηγικές συμμαχίες της Ελλάδας με φιλικές χώρες όπως η Γαλλία και το Ισραήλ, υπό την έννοια της σύγκλησης ή και ταύτισης στρατηγικών συμφερόντων (που το DP έχει υποστηρίξει με κάθε τρόπο), δεν μπορούν να καθίστανται όμηροι υλοποίησης προγραμμάτων για συστήματα τα οποία ουδέποτε ζητήθηκαν από τις ελληνικές Ένοπλες Δυνάμεις. Τελεία και παύλα.
Και οι δυο χώρες έχουν αξιολογότατες αμυντικές βιομηχανίες με προϊόντα τεχνολογίας αιχμής που μπορούν να λειτουργήσουν ως πολλαπλασιαστές ισχύος στο ελληνικό οπλοστάσιο και στους τρεις Κλάδους των Ενόπλων Δυνάμεων. Το να καθορίζεται “αντάλλαγμα” στα μέτρα του οποιουδήποτε με την πολιτική ηγεσία να προσαρμόζεται αντί να απευθύνεται στον χρήστη, είναι από ανόητο έως νομικά επιλήψιμο.
Καταληκτικά κι επειδή πολλοί θα αναρωτηθούν για ενδεχόμενη “ασυνέπεια” του DP, καθώς έχουμε ουκ ολίγες φορές επιτεθεί, ακόμα και “άκομψα” στις γερμανικές επιλογές απέναντι στην Ελλάδα θα πρέπει να διευκρινιστούν τα ακόλουθα. Το βασικότερο όλων είναι η αποκλειστική αρμοδιότητα ενός κράτους να καθορίζει και να υπερασπίζει με κάθε τρόπο τα εθνικά συμφέροντα. Επ’ αυτού δεν χωρά αμφιβολία.
Ωστόσο, για να αντιμετωπιστεί η κατάσταση στο πλαίσιο της προάσπισης των εθνικών συμφερόντων, αλήθεια πιστεύουμε ότι αποτελεσματικότερος τρόπος είναι οι καταγγελίες και διαμαρτυρίες του ενός ή του άλλου μέσου ενημέρωσης και όχι η οργανωμένη απόπειρα αντιστάθμισης όσο είναι δυνατό των πλεονεκτημάτων που καθοδηγούν μια χώρα προς την Τουρκία;
Ασφαλώς η γεωγραφία και η γεωπολιτική είναι αμείλικτες παράμετροι. Όμως, μια σοβαρή χώρα με συνέχεια και συνέπεια εξωτερικής πολιτικής, φροντίζει να εμπλέξει τα συμφέροντα της όποιας χώρας θεωρείται πως “φλερτάρει” με τον αντίπαλο, ώστε η όποια συνεργασία να μην εξελιχθεί σε βάρος των ελληνικών εθνικών συμφερόντων.
Σε τελική ανάλυση, τείνουμε να ξεχνούμε, παρότι ρητορικά το αξιοποιούμε, ότι η Ελλάδα βρίσκεται στον σκληρό πυρήνα της Ευρωπαϊκής Ένωσης, όπου οι αλλαγές και η ολοκλήρωση στον τομέα της αμυντικής βιομηχανίας τα χρόνια που έρχονται θα είναι τεράστιες. Έχει γίνει πλέον αντιληπτό ότι ο καθένας από μόνος του καταλήγει σε αξιόλογα μεν “εθνικά” συστήματα, τα οποία όμως δεν είναι ιδιαίτερα ανταγωνιστικά στη διεθνή αγορά.
Καταληκτικά, η κυβέρνηση καλείται να απαντήσει στα ερωτήματα που τέθηκαν. Δικαιούμαστε να γνωρίζουμε εάν υπάρχει ή όχι τέτοια πρόταση. Ίσως δε και να δοθεί κάποια πειστική εξήγηση για ποιον λόγο δεν έχει δει το φως της δημοσιότητας ακόμη, όπως η υφιστάμενη. Το δε υπουργείο Εθνικής Άμυνας δεν εξαιρείται από την ευθύνη.
Οι πολιτικές σκοπιμότητες δεν επιτρέπεται να λειτουργούν με τρόπο που θα πλήξουν στο τέλος της ημέρας τις Ένοπλες Δυνάμεις. Οι δε πρακτικές του παρελθόντος τη σημερινή εποχή δεν θα γίνουν ανεκτές από τον οποιονδήποτε.
Η σημερινή αναφορά μας δε σημαίνει ότι αποφαινόμαστε περί της ουσίας της φερόμενης ως πρότασης που μας έχει γίνει. Δεν είμαστε οι αρμόδιοι. Εμείς θα καταθέσουμε άλλη μια υποκειμενική άποψη, όπως θα πράξουν πολλοί. Φιλοδοξούμε όσα γράφουμε να στηρίζονται στην απλή λογική και στην όποια γνώση και εμπειρία έχει σωρευθεί τα χρόνια εμπλοκής μας με τον τομέα της άμυνας. Τις αποφάσεις θα λάβει η υπεύθυνη κυβέρνηση και επ’ αυτών θα κριθεί.
www.defencepoint.gr