Ένας αρχαίος τάφος στην Αυστρία μπορεί να αντιπροσωπεύει την παλαιότερη ταφή των δίδυμων στο αρχείο, σύμφωνα με νέα μελέτη.
Η ταφή των 31.000 ετών χρονολογείται στην Άνω Παλαιολιθική (περίοδος που διαρκεί από 40.000 έως 10.000 χρόνια πριν), επίσης γνωστή ως η Παλαιά Λίθινη Εποχή. Ένα από τα βρέφη πέθανε λίγο μετά τον τοκετό, ενώ ο δίδυμος αδερφός του έζησε για περίπου 50 ημέρες, ή μόλις πάνω από 7 εβδομάδες, σύμφωνα με αναλύσεις και των δύο μωρών.
Ένα τρίτο βρέφος, ηλικίας 3 μηνών, που είχε ενταφιασθεί σε ταφή περίπου 5 μέτρων (πιθανότατα) είναι το ξάδελφό του, σύμφωνα με την έρευνα, που δημοσιεύθηκε στο διαδίκτυο στις 6 Νοεμβρίου στο περιοδικό Communications Biology.
Οι ερευνητές βρήκαν την ταφή των δίδυμων στον αρχαιολογικό χώρο Krems-Wachtberg, στην όχθη του ποταμού Δούναβη από το κέντρο της πόλης Krems το 2005. Τα λείψανα των δίδυμων βρεφών καλύφθηκαν με ώχρα, μια κόκκινη χρωστική που συχνά χρησιμοποιείται αρχαίες ταφές σε όλο τον κόσμο. Η διπλή ταφή περιείχε επίσης 53 χάντρες φτιαγμένες από μαμούθ ελεφαντόδοντο που πιθανότατα κάποτε περνούσαν πάνω σε ένα κολιέ, και ένα διάτρητο κοπίδι αλεπούς και τρία διάτρητα μαλάκια, τα οποία ήταν πιθανώς μενταγιόν κολιέ, ανέφεραν οι ερευνητές. Μια μαμάθια ωμοπλάτη τοποθετημένη πάνω από την ταφή προστάτευε τα μικρά σώματα που τέμνονταν κάτω από αυτές τις χιλιετίες.
Η κοντινή ταφή του άλλου βρέφους περιείχε επίσης ώχρα, καθώς και μια καρφίτσα μαμούθ-ελεφαντόδοντου μήκους 8 εκατοστά, η οποία μπορεί να είχε στερεώσει ένα δερμάτινο ένδυμα μαζί κατά την ταφή, ανέφεραν οι ερευνητές.
Το εύρημα έγινε πρωτοσέλιδα λίγο μετά την ανακάλυψή του, και οι ερευνητές δημιούργησαν ακόμη και ένα αντίγραφο της ταφής των διδύμων, η οποία εμφανίστηκε στο Μουσείο Φυσικής Ιστορίας της Βιέννης το 2013. Ωστόσο, οι επιστήμονες έπρεπε να μάθουν πολλά για την αρχαία ταφή. Έτσι, στο νέο έργο, μια διεπιστημονική ομάδα ερευνητών συνεργάστηκε για να αποκρυπτογραφήσει τη σχέση μεταξύ αυτών των τριών βρεφών και για να καθορίσει το φύλο και την ηλικία τους στο θάνατο.
Αυτή είναι η «πρώιμη απόδειξη μιας δίδυμης γέννησης», δήλωσε ο ανώτερος ερευνητής της μελέτης Ron Pinhasi, αναπληρωτής καθηγητής στο Τμήμα Εξελικτικής Βιολογίας του Πανεπιστημίου της Βιέννης. Οι ερευνητές δεν γνωρίζουν πόσο συχνές ήταν οι γεννήσεις δίδυμων κατά την Άνω Παλαιολιθική (ο ρυθμός κυμαίνεται ανά περιοχή και χρόνο), αλλά σήμερα, τα δίδυμα (ταυτόσημα και αδελφικά) συμβαίνουν σε περίπου μία στις 85 γεννήσεις, ενώ ταυτόσημα δίδυμα γεννιούνται σε περίπου μία σε 250 γεννήσεις.
«Η ανακάλυψη μιας πολλαπλής ταφής από την Παλαιολιθική περίοδο είναι από μόνη της μια ιδιαιτερότητα», ανέφερε στη δήλωση η επικεφαλής ερευνητής Maria Teschler-Nicola, βιολόγος στο Μουσείο Φυσικής Ιστορίας της Βιέννης. «Το γεγονός ότι η επαρκής και υψηλής ποιότητας παλιά DNA θα μπορούσε να εξαχθεί από την εύθραυστη παιδιού σκελετικών υπολειμμάτων για την ανάλυση του γονιδιώματος ξεπέρασε όλες τις προσδοκίες μας και μπορεί να συγκριθεί με ένα λαχείο.»
Μια γενετική ανάλυση του τρίτου βρέφους αποκάλυψε ότι ήταν άντρας συγγενής τρίτου βαθμού, πιθανώς ξάδελφος, βρήκαν οι ερευνητές.
Αυτές οι νεογέννητες γραμμές, καθώς και η σκελετική ανάπτυξη των βρεφών, έδειξαν ότι τα δίδυμα ήταν είτε γεμάτα, είτε σχεδόν πλήρους, μωρά. Φαίνεται ότι η ομάδα κυνηγών-βρεφών βρέφη έθαψε το πρώτο δίδυμο και στη συνέχεια άνοιξε ξανά τον τάφο όταν έθαψε τον αδελφό του.
Αυτό το εύρημα επιβεβαιώνει την πολιτιστική-ιστορική πρακτική του ανοίγματος ενός τάφου με σκοπό την αναγέννηση, η οποία δεν είχε τεκμηριωθεί ποτέ πριν σε μια παλαιολιθική ταφή, ανέφεραν οι ερευνητές.
Η ομάδα ανέλυσε επίσης χημικά στοιχεία, συμπεριλαμβανομένων ισοτόπων άνθρακα, αζώτου και βαρίου, στο σμάλτο των δοντιών, αποκαλύπτοντας ότι κάθε ένα από τα δίδυμα θηλάζει. Παρόλο που ο ξάδερφος των διδύμων επέζησε για τρεις μήνες, οι «γραμμές του άγχους» στα δόντια του υποδηλώνουν ότι είχε δυσκολίες στη σίτιση, ίσως επειδή η μητέρα του είχε μια οδυνηρή λοίμωξη του μαστού γνωστή ως μαστίτιδα ή ίσως επειδή δεν επέζησε από τη γέννηση.
Είναι άγνωστο ακριβώς γιατί αυτά τα βρέφη πέθαναν, αλλά οι θάνατοι αυτών των διδύμων και του ξαδέλφου τους ήταν πιθανώς οδυνηρά γεγονότα για αυτήν την παλαιολιθική ομάδα κυνηγών-συλλεκτών, που δημιούργησαν στρατόπεδο και έθαψαν τα μωρά τους από τον Δούναβη εδώ και πολύ καιρό. “Τα μωρά ήταν προφανώς ιδιαίτερης σημασίας για την ομάδα και ήταν ιδιαίτερα σεβαστά και σεβαστά”, δήλωσε ο Teschler-Nicola στο Live Science. Οι εξαιρετικές ταφές “φαίνεται να υπονοούν ότι ο θάνατος των μωρών ήταν μεγάλη απώλεια για την κοινότητα και την επιβίωσή τους”.