Διάφορες ομάδες, συνήθως εξωπανεπιστημιακές, τραμπουκίζουν, τρομοκρατούν και προπηλακίζουν κάθε έναν που έχει διαφορετική άποψη από αυτούς, ή αντίκειται στην υλοποίηση των σχεδίων τους.
Κατά καιρούς, στο στόχαστρο αυτών των ομάδων έχουν βρεθεί καθηγητές, φοιτητές, αλλά και διοικητικοί υπάλληλοι που διέπραξαν το ασυγχώρητο γι’ αυτές τις εγκληματικές ομάδες λάθος να ασκήσουν ο καθένας από το πόστο του το συνταγματικά κατοχυρωμένο δικαίωμα της ελεύθερης έκφρασης.
Το πρόσφατο περιστατικό στο Οικονομικό Πανεπιστήμιο Αθηνών δεν έπεσε ως κεραυνός εν αιθρία στους παροικούντες. Έχουν συμβεί πριν από αυτό πολλά παρόμοια περιστατικά. Κάποια από αυτά δημοσιοποιήθηκαν, κάποια άλλα όχι. Εάν κάποιος θέλει να επισημάνει μια ιδιαιτερότητα σχετικά με το περιστατικό του Οικονομικού Πανεπιστημίου Αθηνών είναι η απίστευτης έντασης χυδαιότητα και βιαιότητα με την οποία οι εισβολείς στον χώρο της Πρυτανείας ποδοπάτησαν την αξιοπρέπεια ενός ανθρώπου, χρησιμοποιώντας μεθόδους βγαλμένες από άλλες σκοτεινές εποχές και καταστάσεις. Και το χειρότερο; Επέλεξαν την επομένη της εθνικής επετείου για να μας θυμίσουν έτσι με τον πλέον κατηγορηματικό τρόπο ότι δεν έχουν τίποτα να ζηλέψουν από τα διαβόητα τάγματα εφόδου και τις ναζιστικές πρακτικές.
Δεν πρέπει ωστόσο να μείνουμε στην άθλια εικόνα που εδώ και δύο ημέρες κυκλοφορεί στο διαδίκτυο και μας κάνει όλους όσοι διαθέτουμε μια στοιχειώδη δημοκρατική ευαισθησία να ντρεπόμαστε για την κατάσταση στην οποία έχουν περιέλθει τα ελληνικά ΑΕΙ. Οποιαδήποτε έκνομη ενέργεια, οποιαδήποτε παρεμπόδιση της ελεύθερης έκφρασης, οποιαδήποτε απειλή έναντι οποιουδήποτε ανθρώπου δεν μπορεί να γίνει αποδεκτή σε ένα ελεύθερο, ανοιχτό και δημοκρατικό πανεπιστήμιο.
Όμως ουδέν κακό αμιγές καλού. Το συγκεκριμένο συμβάν παραδόξως δημιουργεί ένα τεράστιο παράθυρο ευκαιρίας προκειμένου όλοι μαζί, πανεπιστημιακή κοινότητα, πολιτικό σύστημα και κοινωνία, να βροντοφωνάξουμε «Ως εδώ!» και, αίροντας τις ιδεολογικές αγκυλώσεις που έχουν καταδικάσει τα ελληνικά πανεπιστήμια συνολικά να είναι οι ουραγοί της εκπαίδευσης σε διεθνές επίπεδο, να σταματήσουμε την ανοχή που εδώ και αρκετές δεκαετίες επιδεικνύουμε ως προς τη λειτουργία των ΑΕΙ.
Ο φόβος μου είναι ότι εάν ένα τέτοιο περιστατικό δεν μας κινητοποιήσει όλους, από τα μέλη της πανεπιστημιακής κοινότητας έως κάθε δημοκρατικό πολίτη, τότε δεν θα υπάρξει κανένα ανάχωμα στην περαιτέρω υποβάθμιση και απαξίωση της δημόσιας εκπαίδευσης.
Και το χειρότερο; Όπως οι συνάδελφοί μου κι εγώ δηλώσαμε στην πρόσφατη ανακοίνωση που εκδώσαμε για το γεγονός:
«Η φωνή μας είναι φωνή απόγνωσης και προειδοποίησης. Το πανεπιστήμιο αργοπεθαίνει, η δημοκρατία αργοπεθαίνει, κι όταν συμβαίνουν αυτά, το μέλλον για τη χώρα μας και την κοινωνία μας διαγράφεται ζοφερό».
* Ο Γιώργος Οικονομίδης είναι Καθηγητής και Πρόεδρος του τμήματος Διεθνών και Ευρωπαϊκών Οικονομικών Σπουδών της Σχολής Οικονομικών Επιστημών του Οικονομικού Πανεπιστημίου Αθηνών.
