Το πλήρες πολιτικό πορτρέτο του ελληνικής καταγωγής γερουσιαστή των ΗΠΑ Πολ Σαρμπάνη φιλοτέχνησαν οι New York Times, τιμώντας κατ’ αυτόν τον τρόπο τη μνήμη του. Το νεοϋορκέζικο Μέσο, με εκτενές άρθρο, θύμισε στους αναγνώστες του τις κορυφαίες στιγμές της καριέρας του Σαρμπάνη, αρχίζοντας από την πρώτη περίοδο πολιτικής δράσης του και τις κατηγορίες κατά του προέδρου Ρίτσαρντ Νίξον.
Στο άρθρο μνημονεύτηκε, επίσης, η συμμετοχή του Σαρμπάνη στην εξιχνίαση της σκανδαλώδους υπόθεσης της εταιρείας ενέργειας Enron, από το Τέξας, αλλά και άλλων παρομοίων που αφορούσαν εταιρικές απάτες, ως ιδιαιτέρως σημαντική. Η δουλειά του Σαρμπάνη στη Γερουσία των ΗΠΑ, όπως έγραψαν οι ΝΥΤ, συνέβαλε στον περιορισμό τέτοιων σκανδάλων που είχαν μεγάλες επιπτώσεις στην επενδυτική και εν γένει οικονομική ζωή της Αμερικής.
Ο συμβουλευτικός ρόλος του μέσα στο Δημοκρατικό Kόμμα και σε δύσκολες στιγμές, όπως λόγου χάρη στη δίκη του προέδρου Μπιλ Κλίντον στη Γερουσία, το 1999, αλλά και γενικότερα εντός του πλαισίου των δημοκρατικών θεσμών των ΗΠΑ, υπήρξε και αυτός πολύ ξεχωριστός, σημείωσαν οι ΝΥΤ: «Οι συμβουλές του αφορούσαν πάντα δύσκολα ζητήματα και σε ευρεία γκάμα, κυρίως στον τομέα της οικονομίας, καθώς ο Σαρμπάνης διετέλεσε επί διετία πρόεδρος της Μεικτής Οικονομικής Επιτροπής του Κογκρέσου».
Στο άρθρο δόθηκε και η πληροφορία ότι μέχρι την τελευταία στιγμή της ζωής του ο Σαρμπάνης ήταν πολιτικά ενεργός: πέθανε ενώ παρακολουθούσε συζήτηση σχετικά με τις κρισιμότατες εκλογές που θα γίνουν στις 5 Ιανουαρίου στην Τζόρτζια για την ανάδειξη των δύο γερουσιαστών που στέλνει στο Κογκρέσο η πολιτεία αυτή (ως γνωστόν, πρόκειται για την καθοριστική διαδικασία από την οποία θα εξαρτηθεί η επικράτηση των Ρεπουμπλικανών ή η ισοπαλία 50 – 50 στο Σώμα, που ουσιαστικά θα σημαίνει ότι ο έλεγχός του θα περάσει στους Δημοκρατικούς, λόγω της ψήφου που θα δικαιούται εκ του Συντάγματος η αντιπρόεδρος Κάμαλα Χάρις).
Απαριθμώντας τις πολιτικές επιτυχίες του, οι ΝΥΤ έγραψαν ότι αναγνωρίζεται στον Σαρμπάνη πως η διαφάνεια στις επιχειρήσεις επετεύχθη με τη δική του καθοριστική συνδρομή, την περίοδο που ήταν επικεφαλής της αρμόδιας για τις τράπεζες Επιτροπής της Γερουσίας, συνολικά επί 18 μήνες κατά τα έτη 2001 και 2002: «Ο νόμος Σαρμπάνη-Οξλεϊ, του 2002, που εγκρίθηκε ως απάντηση στα σκάνδαλα των επιχειρηματικών κολοσσών ενίσχυσε την εταιρική διακυβέρνηση και δημιούργησε ένα νέο ομοσπονδιακό συμβούλιο εποπτείας».
Επίσης, ότι το 2001 προώθησε ένα μέτρο που δίνει στην κυβέρνηση μεγαλύτερη ικανότητα παρακολούθησης της νομιμοποίησης εσόδων από παράνομες δραστηριότητες που σχετίζονται με την τρομοκρατία. «Πρόκειται για νομοσχέδιο που έγινε μέρος του Patriot Act».
Τη θητεία του Σαρμπάνη στην Επιτροπή Εξωτερικών Υποθέσεων της Γερουσίας οι ΝΥΤ την ταύτισαν σχεδόν με την υποστήριξή του στις ελληνικές θέσεις, καθώς σημείωσαν ότι «ήταν ο πρώτος Ελληνοαμερικανός γερουσιαστής» και ότι «υποστήριζε την Ελλάδα, λέγοντας ότι οι ΗΠΑ ήταν αδικαιολόγητα φιλικές προς την Τουρκία».
Οσον αφορά την παραίτηση Νίξον, που αποτελεί διαχρονικώς μεγάλο θέμα για τις ΗΠΑ, οι ΝΥΤ τη συσχετίζουν με το γεγονός ότι στον 41χρονο, τότε, Σαρμπάνη, γερουσιαστή και μέλος της Επιτροπής Δικαιοσύνης, «είχε ανατεθεί η σύνταξη και υπεράσπιση του κρίσιμου πρώτου άρθρο του κατηγορητηρίου, που χρέωνε στον Νίξον παρεμπόδιση της Δικαιοσύνης».
Σε γενικές γραμμές, η πολυετής παρουσία του στη Γερουσία, όπως έγραψαν οι ΝΥΤ, υπήρξε ουσιαστικότατη, αλλά συγχρόνως και διακριτική. Ο Σαρμπάνης δεν επιζητούσε τον θόρυβο γύρω από το όνομά του.
Στα βιογραφικά στοιχεία που συνοδεύουν το άρθρο οι ΝΥΤ προβάλλουν την ταπεινή καταγωγή του («ήταν γιος δύο ελλήνων μεταναστών»), τις καλές σπουδές του στο Πρίνστον, στην Οξφόρδη και στο Χάρβαρντ, αλλά και την οικογενειακή ευτυχία που απόλαυσε σε γάμο διαρκείας 48 ετών, έως τον θάνατο της συζύγου του το 2009.
