Το νομοσχέδιο χωρίζεται σε πέντε άρθρα. Στο δεύτερο πεδίο που πρώτου άρθρου, αναφέρει πως η Ελληνική Δημοκρατία επιφυλάσσεται για την άσκηση και στις λοιπές περιοχές της επικράτειάς της των αντίστοιχων δικαιωμάτων της, όπως αυτά απορρέουν από τη Σύμβαση των Ηνωμένων Εθνών για το Δίκαιο της Θάλασσας, η οποία αποτυπώνει διεθνές εθιμικό δίκαιο.
- Στο άρθρο 2 του νομοσχέδιου προβλέπεται πως «το εύρος τη αιγιαλίτιδας ζώνης μετά του υπερκείμενου εναέριου χώρου στην περιοχή που ορίζεται σε όλη την θαλάσσια περιοχή από το βορειότερο σημείο της Περιφέρειας Ιονίων Νήσων μέχρι το Ακρωτήριο Ταίναρο της Πελοποννήσου (συμπεριλαμβανομένων ηπειρωτικών ακτών Ελληνικής Επικράτειας, νησιών και βράχων της κατά το άρθρο 121 Σύμβασης Ηνωμένων Εθνών της 10.12.1982 για το Δίκαιο της Θάλασσας) καθορίζεται στα 12 ναυτικά μίλια και υπολογίζεται από τις γραμμές βάσης των ακτών, συμπεριλαμβανομένων των γραμμών κλεισίματος κόλπων και των ευθειών γραμμών βάσης».
- Στο άρθρο 3 τονίζεται πως, όπου στην εσωτερική νομοθεσία γίνεται αναφορά στην αιγιαλίτιδα ζώνη ή/και στο εύρος της αιγιαλίτιδας ζώνης, νοείται, ως προς την περιοχή της παρ. 1 του άρθρου 1, αιγιαλίτιδα ζώνη πλάτους 12 ναυτικών μιλίων.
- Στο άρθρο 4 το νομοσχεδίου ξεκαθαρίζεται το θέμα της αλιευτικής δραστηριότητας αναφέροντας πως «κατά παρέκκλιση του άρθρου 21 του ν δ 420/1970 όπως αυτό αντικαταστάθηκε με το άρθρο 59 του νόμου 2538/1997 να επιτραπεί, σε προσωρινή βάση, με αποφάσεις του Υπουργού Αγροτικής Ανάπτυξης και Τροφίμων και για όσο χρονικό διάστημα καθορίζεται στις αποφάσεις αυτές, η αλιεία στα αλιευτικά σκάφη της Ευρωπαϊκής Ένωσης.»
Η αιτιολογική έκθεση του νομοσχεδίου επισημαίνεται, μεταξύ άλλων, ότι το παρόν σχέδιο νόμου δεν προκαλεί δαπάνη σε βάρος του προϋπολογισμού του υπουργείου Εξωτερικών του τρέχοντος και επόμενων οικονομικών ετών.