Η “Τελευταία περιοχή πάγου”, μια περιοχή της Αρκτικής γνωστή για το παχύ κάλυμμα πάγου, μπορεί να είναι πιο ευάλωτη στην αλλαγή του κλίματος από ό, τι υποψιάζονται οι επιστήμονες, σύμφωνα με νέα μελέτη.
Αυτή η παγωμένη ζώνη, που βρίσκεται στα βόρεια της Γροιλανδίας, κέρδισε το δραματικό της όνομα επειδή παρόλο που ο πάγος του μεγαλώνει και συρρικνώνεται εποχιακά, μεγάλο μέρος του θαλάσσιου πάγου εδώ θεωρείται ότι ήταν αρκετά παχύς για να διατηρηθεί η ζεστασιά του καλοκαιριού.
Όμως, το καλοκαίρι του 2020, η θάλασσα Wandel στο ανατολικό τμήμα της τελευταίας περιοχής πάγου έχασε το 50% του υπερκείμενου πάγου της, φέρνοντας την κάλυψη εκεί στα χαμηλότερα επίπεδα από τότε που ξεκίνησε η τήρηση αρχείων. Στη νέα μελέτη, οι ερευνητές διαπίστωσαν ότι οι καιρικές συνθήκες οδήγησαν στην πτώση, αλλά η κλιματική αλλαγή το κατέστησε εφικτό αραιώνοντας σταδιακά τον μακρόχρονο πάγο της περιοχής κάθε χρόνο. Αυτό υποδηλώνει ότι η υπερθέρμανση του πλανήτη μπορεί να απειλήσει την περιοχή περισσότερο από τα προηγούμενα κλιματικά μοντέλα που προτάθηκαν.
Καθώς η κλιματική αλλαγή λιώνει άλλες περιοχές της Αρκτικής, αυτό θα μπορούσε να προκαλέσει προβλήματα στα ζώα που εξαρτώνται από τον θαλάσσιο πάγο για αναπαραγωγή, κυνήγι και αναζήτηση τροφής, καθώς η τελευταία περιοχή πάγου “έχει θεωρηθεί ως καταφύγιο για είδη που εξαρτώνται από τον πάγο στο μέλλον Καλοκαιρινή Αρκτική χωρίς πάγο “, δήλωσε ο συγγραφέας της μελέτης, Kristin Laidre, κύριος ερευνητής στο Κέντρο Polar Science και επίκουρος καθηγητής στη Σχολή Υδατικών και Αλιευτικών Επιστημών του Πανεπιστημίου της Ουάσιγκτον (UW).
“Εάν, όπως δείχνει η περιοχή αλλάζει γρηγορότερα από το αναμενόμενο, μπορεί να μην είναι το καταφύγιο στο οποίο βασίζαμε”.
Η περιοχή Last Ice εκτείνεται σε περισσότερα από 1.200 μίλια (2.000 χιλιόμετρα), φτάνοντας από τη βόρεια ακτή της Γροιλανδίας στο δυτικό τμήμα του Αρκτικού Καναδά της Αρκτικής. Εκεί, ο θαλάσσιος πάγος είναι συνήθως τουλάχιστον 5 ετών, με πάχος περίπου 4 μέτρα.
Η μελέτη εξέτασε τη θάλασσα Wandel βόρεια της Γροιλανδίας, η οποία βρίσκεται μέσα σε αυτό που είναι γνωστό ως «τελευταία περιοχή πάγου» του Αρκτικού Ωκεανού. (Πιστωτική εικόνα: Schweiger et al. / Επικοινωνία Earth & Environment)
Τις τελευταίες δεκαετίες, τα ρεύματα των ωκεανών ενισχύουν την κάλυψη πάγου στην περιοχή Last Ice με κομμάτια πλωτού θαλάσσιου πάγου. Ωστόσο, οι ερευνητές ανακάλυψαν ότι το 2020, οι βορειοδυτικοί άνεμοι μετέφεραν πάγο μακριά από τη Γροιλανδία και δημιούργησαν τμήματα ανοιχτού νερού που θερμάνθηκαν από τον ήλιο. Στη συνέχεια, το θερμαινόμενο νερό κυκλοφόρησε κάτω από θαλάσσιο πάγο για να οδηγήσει σε ακόμη μεγαλύτερη τήξη, δήλωσε ο επικεφαλής συγγραφέας της μελέτης, Axel Schweiger, πρόεδρος του Κέντρου Επιστήμης της Polar.
Οι πολικοί επιστήμονες υποπτεύονταν για πρώτη φορά ότι κάτι μπορεί να είναι άσχημο στην τελευταία περιοχή του πάγου το 2018, όταν εμφανίστηκε ένα φετινό ανοιχτό νερό με δαχτυλίδια πάγου, γνωστό ως polynya, τον Φεβρουάριο. Στη συνέχεια, το 2020, ο Schweiger και οι συνάδελφοί του παρατήρησαν μια άλλη ανωμαλία θαλάσσιου πάγου στη Θάλασσα Wandel ενώ συγκέντρωσαν δεδομένα για μια ερευνητική αποστολή της Αρκτικής που ονομάζεται The Multidisciplinary drifting Observatory for the Study of Arctic Climate (MOSAiC), η οποία διενεργήθηκε από τον Σεπτέμβριο του 2019 έως τον Οκτώβριο του 2020
Καθώς οι επιστήμονες ανέπτυξαν μια πρόβλεψη για το πού θα μπορούσε να μετακινηθεί το ερευνητικό σκάφος, παρατήρησαν ότι το πλοίο ακολουθούσε «μια παράξενη διαδρομή» μέσα από περιοχές που κανονικά ήταν καλυμμένες με πυκνό πάγο. “Αρχίσαμε να αναρωτιόμαστε τι συνέβαινε και γιατί και αν συνδέθηκε ενδεχομένως με αυτό που είδαμε στην εκδήλωση του 2018”, δήλωσε ο Schweiger.
Αυτή η φωτογραφία θαλάσσιου πάγου στη Θάλασσα Wandel βόρεια της Γροιλανδίας τραβήχτηκε στις 16 Αυγούστου 2020, από το γερμανικό παγοθραυστικό Polarstern, το οποίο πέρασε από την περιοχή ως μέρος της ετήσιας αποστολής MOSAiC. Η περιοχή αυτή παρέμεινε πλήρως καλυμμένη με πάγο καθ ‘όλη τη διάρκεια του έτους. Οι δορυφορικές εικόνες δείχνουν ότι στις 14 Αυγούστου 2020, υπήρξε ρεκόρ χαμηλής συγκέντρωσης πάγου στη θάλασσα για αυτήν την περιοχή, στο 50%.(Εικόνα: Felix Linhardt / Kiel University)
Σε λεπτό πάγο
Οι δορυφορικές παρατηρήσεις και τα κλιματικά μοντέλα αποκάλυψαν ότι το 2020, ασυνήθιστοι άνεμοι που κινούνται προς τα βόρεια χωρίζουν τον θαλάσσιο πάγο και τον έσπρωξαν μακριά από τη θάλασσα Wandel. Στην πραγματικότητα, το χαμηλό ρεκόρ κάλυψης θαλάσσιου πάγου του 2020 θα ήταν ακόμα χαμηλότερο εάν δεν ήταν ο παχύς πάγος που παρασύρθηκε στην περιοχή τους χειμερινούς μήνες του ίδιου έτους, δήλωσε ο Schweiger.
Αυτές οι απώλειες δεν θα ήταν δυνατές αν η κλιματική αλλαγή δεν είχε ήδη σπάσει στην περιοχή Last Ice Περίπου το 20% της απώλειας πάγου του 2020 θα μπορούσε να αποδοθεί άμεσα στην κλιματική αλλαγή, ενώ το 80% συνδέεται με τις ανωμαλίες του ανέμου και του ωκεανού, έγραψαν οι ερευνητές.
Οι χαμηλότερες εκτάσεις κάλυψης πάγου της Αρκτικής έχουν πραγματοποιηθεί όλα τα τελευταία 15 χρόνια και οι κλιματολογικές προβλέψεις υποδηλώνουν ότι ο θερινός θαλάσσιος πάγος παντού στην Αρκτική, εκτός από την τελευταία περιοχή πάγου, θα μπορούσε να εξαφανιστεί πλήρως το 2040. Πέρυσι, το Εθνικό Χιόνι και Πάγος Το Data Center (NSIDC) διαπίστωσε ότι ο Αρκτικός θαλάσσιος πάγος ελάχιστο έφτασε στο δεύτερο χαμηλότερο σημείο όλων των εποχών (μετά το 2012), ανέφερε το Live Science τον Οκτώβριο του 2020. Και παρόλο που η νέα μελέτη διερεύνησε μόνο τη θάλασσα Wandel, τα δεδομένα υπαινίσσονται εκείνο το καλοκαίρι Ο θαλάσσιος πάγος σε ολόκληρη την περιοχή του τελευταίου πάγου μπορεί επίσης να κινδυνεύει, ανέφεραν οι επιστήμονες.
Η απώλεια πάγου επηρεάζει ήδη τα ζώα της Αρκτικής που βασίζονται σε αυτό για επιβίωση, όπως πολικές αρκούδες, δακτυλιοειδείς φώκιες και γενειοφόρες φώκιες, “και μερικές φορές νάρβαλες και φάλαινες”, δήλωσε ο Laidre στο Live Science.
Ενώ η νέα μελέτη δεν λέει εάν ή πότε το Last Ice Area θα μπορούσε να λιώσει εντελώς, η τάση του επιταχυνόμενου τήγματος αναμένεται να συνεχιστεί, δήλωσε ο Schweiger.
“Δεδομένων των αποτελεσμάτων μας, αναμένουμε να βλέπουμε μεγαλύτερα τμήματα ανοιχτού νερού σε αυτήν την περιοχή πιο συχνά”, είπε. Όσον αφορά το πώς αυτό θα μπορούσε να επηρεάσει τη θαλάσσια άγρια ζωή, είναι επίσης δύσκολο να προβλεφθεί, είπε ο Laidre.
Τα ευρήματα δημοσιεύθηκαν την 1η Ιουλίου στο περιοδικό Communications Earth and Environment.
Ακολουθήστε μας και στο Google news. Διαβάστε την e-enimerosi.com για να ενημερώνεστε για όλα τα νέα, από την Ελλάδα και τον κόσμο, κάνετε εγγραφή στην σελίδα και πατήστε το καμπανάκι για να ενημερώνεστε πρώτοι έγκαιρα και έγκυρα.