Κάπου στην απεραντοσύνη του σύμπαντος υπάρχουν σίγουρα εξόμοια: δορυφόροι γύρω από εξωπλανήτες. Ωστόσο, η ανίχνευσή τους είναι ακόμη πιο δύσκολη από αυτήν των πλανητών γύρω από μακρινά αστέρια. Το πολύ, υπάρχουν μέχρι στιγμής έμμεσες ενδείξεις. Για άλλους, η τελική απόδειξη εκκρεμεί ακόμη. Η Andrea Isella από το Πανεπιστήμιο Rice στο Χιούστον και η ομάδα της παρουσιάζουν μια παρατήρηση στο “Astrophysical Journal Letters” που αποδεικνύει τουλάχιστον τις απαραίτητες βασικές αρχές για το σχηματισμό της Σελήνης.
Με τη βοήθεια του Atacama Large Millimeter / submillimeter Array (ALMA), η ομάδα εργασίας ήταν η πρώτη που ανίχνευσε έναν περιφερειακό δίσκο αερίου και σκόνης γύρω από ένα ουράνιο σώμα στο σύστημα PDS 70. Είναι 370 έτη φωτός μακριά μας και έχει τουλάχιστον δύο μεγάλους πλανήτες σαν τον Δία. Αυτά καταγράφηκαν με το Πολύ Μεγάλο Τηλεσκόπιο του ESO (VLT), ενώ η ALMA εντόπισε τα ασθενή ραδιοκύματα που εκπέμπονται από τη σκόνη.
Αυτά τα δεδομένα και περαιτέρω μετρήσεις από το VLT στο οπτικό και υπέρυθρο εύρος παρείχαν επαρκείς ενδείξεις ότι τουλάχιστον γύρω από τον εξόχως γνωστό πλανήτη του συστήματος υπάρχει ένας δίσκος σκόνης στον οποίο θα μπορούσε να σχηματιστεί η εξωμούντα. «Για πρώτη φορά μπορούμε να πούμε με μεγάλη βεβαιότητα ότι έχουμε πάρει σήματα ενδεικτικής λυχνίας από έναν περιφερειακό δίσκο. Υποστηρίζει πολλές από τις τρέχουσες θεωρίες σχετικά με τον σχηματισμό πλανητών », λέει η Isella. Για πρώτη φορά ήταν επίσης δυνατό να δείτε έναν εξωπλανήτη σε τρεις διαφορετικές σειρές φωτός κυμάτων.
Σε αντίθεση με τους δακτυλίους του Κρόνου, που αναπτύχθηκαν μέσω της σύγκρουσης κομητών και άλλων μικρών ουράνιων σωμάτων, οι πλανητικοί δίσκοι είναι λείψανα πλανητικού σχηματισμού. Η ALMA έχει επίσης παρατηρήσει σημαντικές διαφορές στους δύο εξωπλανήτες του PDS 70. Το εσωτερικό των δύο απέχει περίπου από το αστέρι του με τον Ουρανό από τον ήλιο. Έχει μια ισχυρή ουρά σκόνης που τραβά πίσω του.
Ο εξωτερικός εξωπλανήτης βρίσκεται σε απόσταση περίπου του Ποσειδώνα από τον Ήλιο από το αστέρι του και έχει έως και δέκα φορές μεγαλύτερη μάζα από τον Δία. “Εάν ο πλανήτης είναι πραγματικά τόσο μεγάλος, τα φεγγάρια μεγέθους του πλανήτη πιθανότατα να σχηματιστούν κοντά του”, λέει η Isella. Η ανίχνευση των εξωμόνων είναι ακόμη πιο δύσκολη από εκείνη των ίδιων των εξωπλανητών. Αυτά παρατηρούνται συνήθως από το γεγονός ότι περνούν το αστέρι τους και το καλύπτουν σύντομα ή σκιάζουν. Δεδομένου ότι τα εξωμόνια είναι μικρότερα και κινούνται γύρω από τον πλανήτη τους, η συλλογή δεδομένων είναι ακόμη πιο περίπλοκη.
Ακολουθήστε μας στα κοινωνικά δίκτυα facebook, twitter, instagram, και στο Google news. Διαβάστε την e-enimerosi.com για να ενημερώνεστε για όλα τα νέα, από την Ελλάδα και τον κόσμο, κάνετε εγγραφή στην σελίδα και πατήστε το καμπανάκι για να ενημερώνεστε πρώτοι έγκαιρα και έγκυρα.