Ενώ τρυπούσαν το στρώμα οπτανθρακοποίησης άνθρακα με το όνομα J3 «Sukhodolsky» σε βάθος 900 μέτρων (2952,76 πόδια) από την επιφάνεια, οι εργαζόμενοι έκπληκτοι ανακάλυψαν αυτό που φαίνεται να είναι το αποτύπωμα ενός τροχού πάνω στην οροφή του ψαμμίτη της σήραγγας, που μόλις είχαν ανασκάψει.
Ευτυχώς, οι φωτογραφίες του ασυνήθιστου αποτυπώματος τραβήχτηκαν από τον Αναπληρωτή Αρχηγό VV Kruzhilin και μοιράστηκαν με τον επιστάτη του ορυχείου S. Kasatkin, ο οποίος έφερε στο φως τα νέα του ευρήματος. Χωρίς να μπορούμε να εξερευνήσουμε περαιτέρω τον χώρο και να επιθεωρήσουμε το αποτύπωμα από κοντά, μας μένουν μόνο οι φωτογραφίες ως απόδειξη της ύπαρξής τους (υπήρχαν περισσότερα από ένα ευρήματα).
Ανακαλύπτοντας τον Τροχό
Χωρίς να μπορούμε να χρονολογήσουμε με ακρίβεια τα στρώματα στα οποία βρέθηκε το απολιθωμένο εύρημα των τροχών, έχει σημειωθεί ότι η περιοχή του Ροστόφ που περιβάλλει το Ντόνετσκ βρίσκεται πάνω σε βράχους άνθρακα ηλικίας μεταξύ 360-300 εκατομμυρίων ετών, και οι ευρέως διανεμημένοι άνθρακες οπτανθρακοποίησης προτείνεται, μια πιθανή ηλικία για το εύρημα των τροχών περίπου 300 εκατομμύρια χρόνια. Αυτό θα σήμαινε ότι ένας πραγματικός τροχός κόλλησε πριν από εκατομμύρια χρόνια και διαλύθηκε με την πάροδο του χρόνου, λόγω μιας διαδικασίας που ονομάζεται διαγένεση, όπου τα ιζήματα λιθιοποιούνται σε ιζηματογενή πετρώματα, όπως συμβαίνει με τα απολιθώματα.
Ένας ανθρακωρύχος κάτω από ένα αποτύπωμα τροχού στο ορυχείο.
Το παρακάτω είναι ένα απόσπασμα από μια επιστολή του S. Kasatkin (μεταφρασμένο από τα Ουκρανικά) σε σχέση με τη μαρτυρία του ότι ήταν μάρτυρας του περίεργου αποτυπώματος του τροχού που ανακάλυψε η ομάδα των ανθρακωρύχων του το 2008:
«Αυτό το εύρημα δεν είναι μία δράση δημοσίων σχέσεων. Εν ευθέτω χρόνω (2008), ως ομάδα μηχανικών και εργαζομένων ζητήσαμε από τον διευθυντή του ορυχείου να καλέσει επιστήμονες για λεπτομερή εξέταση του αντικειμένου, αλλά ο διευθυντής, ακολουθώντας τις οδηγίες του τότε ιδιοκτήτη του ορυχείου, απαγόρευσε τέτοιες συζητήσεις και αντ ‘αυτού μόνο διατάχθηκε να επιταχυνθούν οι εργασίες για τη διέλευση από αυτό το τμήμα της λάβας, και για τη γρήγορη «φόρτιση» του τμήματος με εξοπλισμό εξόρυξης.
Λόγω αυτού, αυτό το τεχνούργημα και το μικρότερο που βρέθηκε κατά τη διάρκεια περαιτέρω εργασιών δεν μπορούσε να αφαιρεθεί και να μελετηθεί. Είναι καλό που υπήρχαν άνθρωποι, οι οποίοι παρά την απαγόρευση του διευθηντή το φωτογράφισαν.
Έχω συνδέσεις με τους ανθρώπους που ανακάλυψαν για πρώτη φορά αυτά τα ευρήματα και επίσης με εκείνους που τα φωτογράφισαν. Έχουμε πάνω από δώδεκα μάρτυρες. Όπως καταλαβαίνετε, η είσοδος στο ορυχείο είναι αυστηρά περιορισμένη (είναι επικίνδυνη σε ξαφνικές εκπομπές) και η απόκτηση μίας άδειας είναι μάλλον δύσκολη.
Ο «τροχός» ψαμμίτη βρίσκονταν στην οροφή της σύραγγας. Παιδιά (παρασυρόμενα) προσπάθησαν να «κόψουν» το εύρημα με σφυριά και να το βγάλουν στην επιφάνεια, αλλά ο ψαμμίτης ήταν τόσο ισχυρός (σφιχτός) και επειδή φοβήθηκαν ότι θα το βλάψουν, το άφησαν στη θέση του. Προς το παρόν το ορυχείο είναι κλειστό (επίσημα από το 2009) και η πρόσβαση στο «αντικείμενο» είναι αδύνατη – ο εξοπλισμός αποσυναρμολογείται και τα δεδομένα στρώματα έχουν ήδη πλημμυρίσει».
Με αυτήν τη γραπτή μαρτυρία και με τους άλλους μάρτυρες, οι φωτογραφίες παραμένουν η μόνη απόδειξη αυτού του περίεργου ευρήματος, αλλά αξίζει να αναφερθεί ότι παρά τις δυσκολίες επαλήθευσης των λεπτομερειών, πέρα από αυτά που έχετε διαβάσει, αν τα φωτογραφικά στοιχεία είναι πραγματικά, τότε πρέπει να αναρωτηθεί κανείς πώς ένας τεχνητός τροχός ενσωματώθηκε σε τέτοια αρχαία στρώματα, όταν σύμφωνα με την επιστήμη ο άνθρωπος δεν είχε ακόμη εξελιχθεί.
