Η Ήρα, για να εκδικηθεί το Δία και την Αίγινα, έστειλε στο νησί του Ασωπού τρία πελώρια φίδια. Μέσα σε μια νύχτα τα φίδια έριξαν το φοβερό τους δηλητήριο σε όλες τις πηγές και τα πηγάδια του νησιού κι έτσι όλοι οι κάτοικοι, αφού ήπιαν νερό, βρήκαν τραγικό θάνατο. Γλύτωσε μόνο ο Αιακός που την ημέρα εκείνη έλλειπε από το νησί. Συγκλονισμένος από τη συμφορά αυτή ο Αιακός έτρεξε στη μητέρα του και ανέφερε το λυπητερό συμβάν.
Η Αίγινα μίλησε αμέσως με το Δία και τον παρακάλεσε να βρει τρόπο για να κατοικηθεί αμέσως το νησί και να μη μείνει μόνος του ο γιος της. Ο Δίας με την παντοδυναμία του, αφού επισκέφτηκε το νησί ακούμπησε το χέρι του στον σάπιο κορμό ενός δέντρου ο οποίος ήταν γεμάτος μυρμήγκια. Αμέσως, τα μυρμήγκια αυτά μεταμορφώθηκαν σε εκατοντάδες ανθρώπους που πλημμύρησαν το νησί της Αίγινας!
Οι άνθρωποι αυτοί που βγήκαν από τα μυρμήγκια, ονομάστηκαν Μυρμιδόνες και ήταν πιστοί ακόλουθοι του Αχιλλέα σε όλη τη διάρκεια του Τρωικού πολέμου. Όπως και τα μυρμήγκια, έτσι και οι Μυρμιδόνες ήταν σκληροτράχηλοι και ανθεκτικοί πολεμιστές. Λέγεται ότι και το καφέ χρώμα της πανοπλίας τους προήλθε από το καφέ χρώμα των μυρμηγκιών.
Ο Βασιλιάς των Μιρμιδόνων Αχιλλέας στην αυλή του Λυκομήδη
Ο Αιακός είχε τρεις γιους- τον Πηλέα, τον Τελαμώνα και το Φώκο. Τον Φώκο τον απέκτησε από την Ψαμάθη, θυγατέρα του Θαλάσσιου Δαίμονα Νηρέα- Οι δύο μεγαλύτεροι γιοι του Αιακού, ύστερα από παρότρυνση της μητέρας τους, σκότωσαν κάποτε σε αγώνες δισκοβολίας το Φώκο ρίχνοντας πάνω του το δίσκο. Φοβισμένοι‚ για να αποφύγουν την οργή του πατέρα τους Αιακού‚ έφυγαν από το νησί και ο Πηλέας εγκαταστάθηκε στη Θεσσαλία, ακολουθούμενος από έναν αριθμό κατοίκων του νησιού (Μυρμηδόνες), ενώ ο Τελαμώνας πήγε στη Σαλαμίνα.
Ο Τελαμώνας όμως ένα βράδυ ξαναγύρισε κρυφά στο νησί και έκτισε τάφο για τον αδικοσκοτωμένο αδελφό του και ύστερα θέλησε να απολογηθεί και να ζητήσει συγνώμη από τον πατέρα του. Ο Αιακός δεν του επέτρεψε να βγει στη στεριά κι αυτός κατασκεύασε ένα ανάχωμα στο λιμάνι και από εκεί απολογήθηκε-Ο Αιακός δεν βρήκε επαρκή την απολογία του και δεν θέλησε να τον αθωώσει-Έτσι ο Τελαμώνας γύρισε ξανά στη Σαλαμίνα, όπου εγκαταστάθηκε μόνιμα πια, ενώ ο Αιακός έμεινε χωρίς απογόνους στην Αίγινα..
ΡΟΔΑΜΑΝΘΗΣ ΜΙΝΩΑΣ ΑΙΑΚΟΣ
Επειδή ο Αιακός έβαλε τη δικαιοσύνη πάνω από τους συγγενικούς δεσμούς, οι αρχαίοι πίστευαν πως μετά το θάνατό του έγινε κριτής στον Άδη μαζί με τον Ροδάμανθη και τον ΜίνωαΤα εγγόνια του Αιακού, Αχιλλέας, γιος του Πηλέα και Αίας γιος του Τελαμώνα, έγιναν οι πιο γνωστοί Ήρωες του Τρωικού πολέμου ενώ τα παιδιά του Φώκου εγκαταστάθηκαν στην περιοχή του Παρνασσού και από τότε η περιοχή ονομάστηκε Φωκίδα
Αργότερα, μερικοί από τους Μυρμιδόνες μαζί με τον Αιακό έφυγαν από την Αίγινα κι εγκαταστάθηκαν στην εύφορη περιοχή της Φθίας, όπου στήθηκε το βασίλειο των Μυρμιδόνων. Ο Αιακός παντρεύτηκε την κόρη του Κένταυρου Χείρωνα, την όμορφη Ενδυίδα και απέκτησε δύο παιδιά ,τον Πηλέα και τον Τελαμώνα. Ο Πηλέας παντρεύτηκε τη θεά της θάλασσας Θέτη και απέκτησε το μυθικό βασιλιά της Φθίας, τον Αχιλλέα. Ο Αχιλλέας ήταν δηλαδή εγγονός του Αιακού.
Ο Αιακός ήταν ιδιαίτερα αγαπητός λόγω της τιμιότητάς του, όχι μόνο στην Φθία, αλλά σε όλη την Ελλάδα. Όταν κάποτε ο Δίας, για να τιμωρήσει τους Έλληνες σταμάτησε για πολλούς μήνες τη βροχή και η ζωή ήταν έτοιμη να σβήσει, όλοι παρακάλεσαν τον Αιακό να μεσολαβήσει και να τον παρακαλέσει να τους λυπηθεί δίνοντας τέλος στην ξηρασία. Πράγματι ο Αιακός μπήκε στο ναό του Δία, προσευχήθηκε και ο θεός του έκανε τη χάρη. Μαύρα σύννεφα σκέπασαν τον ουρανό και άρχισε να βρέχει σε όλη την Ελλάδα.
ΝΑΟΣ ΤΑΞΙΑΡΧΩΝ ΕΧΕΙ ΧΤΙΣΤΕΊ ΣΤΗΝ ΘΕΣΗ ΤΟΥ ΙΕΡΟΥ ΤΟΥ ΕΛΛΑΝΙΟΥ ΔΙΟΣ
Ο Αιακός, γιος του Δια και της νύμφης Αίγινας, βασίλευσε πάρα πολλά χρόνια στην Αίγινα ( κατά την παράδοση επειδή στο νησί δεν κατοικούσαν άνθρωποι ο Δίας μεταμόρφωσε τα μυρμήγκια σε ανθρώπους τους ” Μυρμιδόνες” ) κι έγινε γνωστός για τη μεγάλη του δικαιοσύνη.Το χάρισμα αυτό του Αιγινήτη βασιλιά εκτιμήθηκε απ’ όλους τους άλλους άρχοντες της Ελλάδας- Γι’ αυτό, όταν κάποτε υπήρξε στην Ελλάδα μεγάλη ξηρασία, σαν τιμωρία των Θεών επειδή ο Πέλοπας σκότωσε το βασιλιά Στύμφαλο, η Πυθία είπε στους αντιπροσώπους των πόλεων, που κατέφυγαν στο Μαντείο των Δελφών, ότι για να βρέξει πρέπει να προσευχηθεί ο Αιακός
Έτσι ο δίκαιος βασιλιάς της Αίγινας ανέβηκε στο πιο ψηλό βουνό του νησιού του και παρακάλεσε τους Θεούς να στείλουν την πολυπόθητη βροχή. Πριν ακόμη τελειώσει καλά — καλά η δέηση του Αιακού, άρχισε να βρέχει. Αυτός για να ευχαριστήσει το Δία, έχτισε στο βουνό ένα ιερό που το αφιέρωσε στον Ελλάνιο Δία Από τότε το βουνό λέγεται Ελλάνιο Ορος, δηλαδή αφιερωμένο από. όλους τους Έλληνες στο Θεό της βροχής. το Δία.
Μια άλλη φορά, οι Τρώες είχαν καλέσει τον Αιακό να χτίσει τα τείχη της πόλης τους. Όταν τελείωσε το χτίσιμο, τρία πελώρια φίδια βγήκαν από τη θάλασσα και όρμησαν στη μυθική πόλη. Τα δύο χτύπησαν πάνω στα τείχη και έπεσαν νεκρά. Μόνο το τρίτο κατάφερε να σκαρφαλώσει και να μπει μέσα. Οι Τρώες ρώτησαν τον Απόλλωνα τι μπορεί να σήμαινε αυτό και ο θεός του φωτός τους απάντησε ότι ύστερα από πολλά χρόνια, κάποιος από τους απογόνους του ανθρώπου που τους έχτισε τα τείχη, θα κατέστρεφε την πόλη τους. Και ο χρησμός βγήκε αληθινός. Ο Αχιλλέας, ο εγγονός του Αιακού ήταν ένας από τους σπουδαιότερους Έλληνες που συμμετείχε στην καταστροφή της Τροίας. Όταν πέθανε ο Αιακός, ο Πλούτωνας για να τον τιμήσει τον έκανε δικαστή στον Άδη για να δικάζει τους νεκρούς που έμπαιναν στον κάτω κόσμο. Τόση εμπιστοσύνη είχε στην τιμιότητά του…
Στον τάφο της κρίσεως στη Μίεζα (τελευταίο τέταρτο του 4ου αι. π.Χ.), [Τάφος της Κρίσεως, 1] αριστερά και δεξιά της εισόδου του τάφου στέκονται τέσσερις μεμονωμένες μορφές [Τάφος της Κρίσεως, 1α], που όμως αποτελούν τμήματα ενιαίας σύν θεσης που διακόπτονται από την παρεμβολή των ημικιόνων και του ανοίγματος του τάφου. Το θέμα της απεικόνισης είναι η κάθοδος του νεκρού στον Άδη με τη συνοδεία του Ερμή [Τάφος της Κρίσεως, 3]. Οι κριτές Ραδάμανθυς [Τάφος της Κρίσεως, 2] και Αιακός θα αποφασίσουν για την τύχη του νεκρού, αν δηλαδή θα σταλεί στο νησί των Μακάρων ή στα Τάρταρα. Ο Αιακός, γιος του Δία και της νύμφης Αίγινας, κρίνει όσους προέρχονται από την Ευρώπη, ο Ραδάμανθυς, καρπός του Δία και της Ευρώπης, όσους έρχονται από την Ασία, ενώ στη διαιτησία του Μίνωα καταλήγουν οι δύσκολες κρίσεις (Πλ., Γοργίας 523e-524a). Εδώ κύριος κριτής του νεκρού είναι ο Αιακός.
Ακολουθήστε μας στα κοινωνικά δίκτυα facebook, twitter, instagram, και στο Google news. Διαβάστε την e-enimerosi.com για να ενημερώνεστε για όλα τα νέα, από την Ελλάδα και τον κόσμο, κάνετε εγγραφή στην σελίδα και πατήστε το καμπανάκι για να ενημερώνεστε πρώτοι έγκαιρα και έγκυρα.
