Το φεγγάρι της Γης είναι μεγάλο για το μέγεθος του πλανήτη και πολλοί αστρονόμοι πίστευαν από καιρό ότι αυτό το γεγονός έχει βοηθήσει να γίνει η Γη κατοικήσιμος κόσμος. Και μια νέα μελέτη ανακάλυψε τώρα ότι ο πλανήτης μας είχε ακριβώς το σωστό μέγεθος για να σχηματίσει ένα τόσο μεγάλο φεγγάρι που επιτρέπει τη ζωή.
Η μελέτη, από ερευνητές από το Πανεπιστήμιο του Ρότσεστερ στη Νέα Υόρκη, διαπίστωσαν ότι βραχώδεις πλανήτες με διάμετρο μεγαλύτερη από 1,6 φορές μεγαλύτερη από τη Γη και παγωμένοι πλανήτες με διάμετρο μεγαλύτερη από 1,3 φορές μεγαλύτερη από τη Γη πιθανότατα δεν μπορούν να δημιουργήσουν φεγγάρια που θα είχαν αυτές οι επιδράσεις που επιφέρουν τη ζωή τους.
Το φεγγάρι της Γης έχει ακτίνα μεγαλύτερη από το ένα τέταρτο της ακτίνας της Γης. Αυτή είναι μια πολύ μεγαλύτερη αναλογία από αυτή οποιουδήποτε άλλου φεγγαριού στο ηλιακό μας σύστημα και τον πλανήτη υποδοχής του. Χάρη στο μεγάλο του μέγεθος σε σύγκριση με τον πλανήτη, το φεγγάρι ελέγχει τη διάρκεια της ημέρας της Γης και κυβερνά τις παλίρροιες των ωκεανών. Το φεγγάρι σταθεροποιεί επίσης τον άξονα περιστροφής της Γης, ο οποίος με τη σειρά του σταθεροποιεί το ήπιο κλίμα του, το οποίο είναι ευνοϊκό για τη ζωή.
Το φεγγάρι, πιστεύουν οι επιστήμονες, γεννήθηκε από μια κατακλυσμική σύγκρουση μιας εκκολαπτόμενης Γης με έναν κόσμο στο μέγεθος του Άρη, γνωστό ως Theia. Αυτή η κρούση αναδεύτηκε μια τεράστια ποσότητα υλικού, μέρος του οποίου μετατράπηκε σε ατμό στη θερμότητα που παρήχθη από την κρούση. Για κάποιο χρονικό διάστημα, αυτό το υλικό έκανε κύκλους της Γης σε έναν δίσκο παρόμοιο με το σύστημα δακτυλίων του Κρόνου. Το υλικό σε αυτόν τον δίσκο, πιστεύουν οι επιστήμονες, σταδιακά δημιούργησε μικρότερα φεγγάρια, τα οποία στη συνέχεια συγχωνεύτηκαν για να σχηματίσουν ένα μεγάλο φεγγάρι.
Γιατί λοιπόν οι μεγαλύτεροι πλανήτες δεν μπορούν να επιτύχουν το ίδιο τελικό αποτέλεσμα; Η νέα μελέτη, που βασίζεται σε μοντελοποίηση υπολογιστή, διαπίστωσε ότι εάν συγκρουστούν μεγαλύτεροι πλανήτες, η ενέργεια της πρόσκρουσης είναι τέτοια που όλο το εκτοξευόμενο υλικό εξατμίζεται και όχι μέρος του. Και αυτό κάνει τη διαφορά.
Η μεγάλη ποσότητα ατμού γύρω από τον πλανήτη δημιουργεί αντίσταση, η οποία σταδιακά επιβραδύνει τα φεγγάρια καθώς περιφέρονται γύρω από τον πλανήτη, κάνοντάς τα να συντρίβουν στην επιφάνειά του, διαπίστωσε η μελέτη.
«Οι προσομοιώσεις πρόσκρουσής μας δείχνουν ότι οι επίγειοι και παγωμένοι πλανήτες που είναι μεγαλύτεροι από 1,3−1,6 την ακτίνα της Γης παράγουν δίσκους εξ ολοκλήρου ατμού, οι οποίοι αποτυγχάνουν να σχηματίσουν ένα κλασματικά μεγάλο φεγγάρι». «Το μοντέλο μας υποστηρίζει τα μοντέλα σχηματισμού φεγγαριού που παράγουν δίσκους φτωχούς σε ατμούς και βραχώδεις και παγωμένοι εξωπλανήτες των οποίων οι ακτίνες είναι μικρότερες από 1,6 η ακτίνα της Γης είναι ιδανικοί υποψήφιοι για τη φιλοξενία κλασματικά μεγάλων εξωσεληνών».
Τα ευρήματα μπορεί να βοηθήσουν τους αστρονόμους να τελειοποιήσουν την αναζήτησή τους για δυνητικά κατοικήσιμους πλανήτες. Απλώς πρέπει να επικεντρωθούν σε αυτά που μπορούν να έχουν μεγάλο φεγγάρι σε σύγκριση με το μέγεθός τους.
«Κατανοώντας τους σχηματισμούς της σελήνης, έχουμε καλύτερο περιορισμό στο τι πρέπει να αναζητήσουμε όταν αναζητούμε πλανήτες που μοιάζουν με τη Γη», δήλωσε ο επικεφαλής συγγραφέας της μελέτης Miki Nakajima, επίκουρος καθηγητής Γης και Περιβαλλοντικών Επιστημών στο Πανεπιστήμιο του Ρότσεστερ. “Αναμένουμε ότι τα εξωφεγγάρια (φεγγάρια σε τροχιά γύρω από πλανήτες έξω από το ηλιακό μας σύστημα) θα πρέπει να υπάρχουν παντού, αλλά μέχρι στιγμής δεν έχουμε επιβεβαιώσει κανένα. Οι περιορισμοί μας θα είναι χρήσιμοι για μελλοντικές παρατηρήσεις.”
Σχεδόν 5.000 εξωπλανήτες έχουν ανακαλυφθεί από την ανίχνευση του πρώτου ζευγαριού το 1992. Κανένας από αυτούς τους πλανήτες μέχρι στιγμής δεν έχει αποδειχθεί ότι έχει φεγγάρι, αν και οι επιστήμονες έχουν βρει μερικούς υποψήφιους.
Αλλά ο Nakajima προτείνει ότι ο λόγος για αυτήν την απουσία εξωσελήνης μπορεί να οφείλεται απλώς στο μέγεθος των πλανητών που μελετήθηκαν.
«Η αναζήτηση εξωπλανητών έχει συνήθως επικεντρωθεί σε πλανήτες μεγαλύτερους από έξι γήινες μάζες», είπε. «Προτείνουμε ότι αντί να κοιτάξουμε μικρότερους πλανήτες γιατί είναι πιθανώς καλύτεροι υποψήφιοι για να φιλοξενήσουν κλασματικά μεγάλα φεγγάρια».
Η μελέτη δημοσιεύτηκε την Τρίτη (1 Φεβρουαρίου) στο περιοδικό Nature Communications.
Ακολουθήστε μας στα κοινωνικά δίκτυα facebook, twitter, instagram, youtube, και στο Google news. Διαβάστε την e-enimerosi.com για να ενημερώνεστε για όλα τα νέα, από την Ελλάδα και τον κόσμο, κάνετε εγγραφή στην σελίδα και πατήστε το καμπανάκι για να ενημερώνεστε πρώτοι έγκαιρα και έγκυρα.