Associated Press: Ιστορικά μνημεία, μαγευτική θέα, κρυστάλλινα νερά – Επευφημίες για τα ελληνικά νησιά.

Γράφει ο αρθρογράφος του Associated Press GIOVANNA DELL’ORTO

Σε έναν μικρό κόλπο που πλαισιώνεται από λόφους καλυμμένους με θυμάρι και ένα μεσαιωνικό χωριό με την κορυφή του κάστρου, επέπλευσα σε τέλεια μοναξιά στο λαμπερό Αιγαίο Πέλαγος.

Το περασμένο καλοκαίρι ήταν η πέμπτη χρονιά που ταξίδευα σε διάφορα ελληνικά νησιά όπως η μακρινή Αστυπάλαια. Κατά τη διάρκεια της πανδημίας, τα κρυστάλλινα νερά των νησιών, τα ασπρόμαυρα χωριά, η μαγευτική θέα και το γνήσιο καλωσόρισμα των ντόπιων ήταν απλώς η απόδραση που χρειαζόμουν.

Η απουσία του συνηθισμένου μαζικού τουρισμού το περασμένο καλοκαίρι στις πιο δημοφιλείς τοποθεσίες, όπως η Σαντορίνη, όπου πριν από τον κορωνοϊό έπρεπε να πάω με τον αγκώνα για να τραβήξω μια φωτογραφία ηλιοβασιλέματος δίπλα στους διάσημους ανεμόμυλους ακόμη και ένα βράδυ στα μέσα Ιανουαρίου, πρόσφερε επίσης μια ευκαιρία να ξανασκεφτώ τέτοια ταξίδια με λίστα κουβάδων.

Καθώς οι ταξιδιωτικοί περιορισμοί έχουν χαλαρώσει από την κορύφωση της πανδημίας, το γαλάζιο των ελληνικών νησιών καλεί αυτή την άνοιξη και το καλοκαίρι — με την ευκαιρία να εστιάσουμε λιγότερο σε στιγμιότυπα μέσω Instagram και περισσότερο στη συνομιλία με έναν ιδιοκτήτη ταβέρνας με ένα κρύο ποτήρι τσίπουρο, το πανίσχυρο ελληνικό πνεύμα, περιμένοντας το χταπόδι.

Δύο αρχιπέλαγος στο νότιο Αιγαίο, οι Κυκλάδες και τα Δωδεκάνησα, από μόνα τους έχουν δεκάδες νησιά, που το καθένα προσφέρει μια μοναδική εμπειρία. Από τα λιγότερο ταξίδια μέχρι τα περισσότερα jet-setting, αυτά είναι τα αγαπημένα μου τέσσερα:

ΑΣΤΥΠΑΛΑΙΑ, θησαυρός πειρατών

Καθώς το πλοίο έφτασε στο μεσαίο σημείο αυτού του νησιού σε σχήμα πεταλούδας, ένιωσα έναν στιγμιαίο πόνο — πραγματικά μόλις είχα ταξιδέψει 10 ώρες από την Αθήνα, τη γεμάτη μνημεία πρωτεύουσα της χώρας και τον κόμβο αεροπορικών και φεριμπότ, για άγονα βουνά και ένα μοναχικό δελφίνι που παίζει στα κύματα;

Η αμφιβολία μετατράπηκε σε γοητεία με την πρώτη ματιά της Χώρας, ή της κύριας πόλης — ένας γαλάζιος θόλος εκκλησίας πάνω από ένα μεσαιωνικό κάστρο, πάνω από ένα λευκό χωριό που περιστοιχίζεται από ανεμόμυλους και πέφτει σε μια βραχώδη επιφάνεια προς τη θάλασσα.

Πάνω από δύο μεγάλα Σαββατοκύριακα, δεν βαρέθηκα να κοιτάζω αυτό το κάστρο του 13ου αιώνα, είτε φωτισμένο τη νύχτα όταν ο ζεστός αέρας μύριζε αρωματικά βότανα, είτε να στέκομαι φρουρός στον υπέροχο ήλιο καθώς κολυμπούσα στους κολπίσκους γύρω του, στον πιο πολυσύχναστο Ήπια νερά που έχω δει έξω από μια λιμνοθάλασσα του Νότιου Ειρηνικού.

Αφού περπάτησα στα ερείπια του κάστρου, όπου κάποτε οι χωρικοί έβρισκαν καταφύγιο από τους πειρατές, σταμάτησα για να θαυμάσω την εκκλησία της Πορταΐτισσας με τα λευκά κενά.

Μια ηλικιωμένη γυναίκα που περνούσε μου έδωσε μια χούφτα φρεσκομαδημένα κίτρινα άνθη πλουμέρια που κουβαλούσε. Το πώς μπορούν να αναπτυχθούν τα τροπικά λουλούδια σε ένα τόσο δυνατό, ανεμοδαρμένο τοπίο είναι ένα ακόμη κομμάτι της μαγείας του.

ΔΗΛΟΣ, θεϊκή γενέτειρα

Η μυστικιστική έλξη αυτών των αρχαίων νησιών είναι πιο δυνατή στη Δήλο, ένα νησάκι σε μικρή απόσταση με το πλοίο από την κεντρική Μύκονο. Οι αρχαίοι Έλληνες θεωρούσαν τη Δήλο ιερή ως τη γενέτειρα του Απόλλωνα.

Το ιερό του, και οι ναοί και τα αρχοντικά που χτίστηκαν γύρω του από τον 9ο έως τον 1ο αιώνα π.Χ., αποτελούν το σημερινό αρχαιολογικό πάρκο. Πέρασα μια ολόκληρη μέρα περιπλανώμενος ανάμεσα στις ισχυρές κιονοστοιχίες, τα ρεαλιστικά γλυπτά, τα ριψοκίνδυνα σύμβολα γονιμότητας και τα περίπλοκα μωσαϊκά που απεικονίζουν δελφίνια που χορεύουν και μια θεότητα που καβαλάει τίγρεις.

ΤΗΝΟΣ, περήφανα χωριά

Η κοντινή Τήνος απολαμβάνει πιο πρόσφατη ιερότητα. Η χώρα του στεγάζει ένα σεβαστό ιερό για την Παναγία, στο οποίο το περασμένο καλοκαίρι σκαρφάλωναν μασκοφόροι προσκυνητές γονατιστοί για σχεδόν 1 χλμ. (3.200 πόδια) από το λιμάνι. Μια αφθονία από μικρότερες εκκλησίες διακοσμεί την ύπαιθρο ανάμεσα σε πετρόχτιστες πεζούλες και περιστερώνες χτισμένους σαν φανταστικά σκαλισμένους πύργους.

Από το ψηλότερο καμπαναριό μέχρι το πιο ταπεινό σπίτι, τα τηνιακά χωριά είναι πλούσια διακοσμημένα με μάρμαρο από τοπικά λατομεία. Ο Πύργος στεγάζει το μουσείο μαρμαροτεχνίας, εργαστήρια καλλιτεχνών και μια μαρμαρόστρωτη κεντρική πλατεία με μικροσκοπικά τραπεζάκια σαλονιού γύρω από έναν ψηλό πλάτανο.

Μου άρεσε περισσότερο να οδηγώ στα οπίσθια του βουνού το σούρουπο, όταν η μόνη κίνηση ήταν μια παράξενη κατσίκα, τα μόνα φώτα στις μπλε σιλουέτες των σταυρών της εκκλησίας.

ΣΑΝΤΟΡΙΝΗ, ιλιγγιώδης πολυτέλεια

Τα μπλε φώτα φωτίζουν επίσης τα χωριά της Σαντορίνης – αλλά είναι οι πισίνες υπερχείλισης και τα τζακούζι των πολυτελών ξενοδοχείων σκαλισμένα στο χείλος του ηφαιστείου του νησιού που εξερράγη στη θάλασσα πριν από 3.600 χρόνια.

Η πεζοπορία 10 χιλιομέτρων μεταξύ της κύριας πόλης των Φηρών και της Οίας, του πιο απολαυστικού χωριού που σκαρφαλώνει στην καλντέρα που δημιουργήθηκε από την έκρηξη, διασχίζει μαύρα και κόκκινα πεδία λάβας. Πάνω σε λευκή ελαφρόπετρα φυτρώνουν σφιχτά κουλουριασμένα αμπέλια του Ασύρτικου, του γηγενούς σταφυλιού που οικογενειακά οινοποιεία όπως ο Γαβαλάς μετατρέπουν σε μοναδικά, έντονα λευκά.

Η έκρηξη έθαψε επίσης την προϊστορική πόλη του Ακρωτηρίου, της οποίας οι ζωηρά χρωματιστές τοιχογραφίες βρίσκονται στο μουσείο των Φηρών και η τοποθεσία της οποίας ανταγωνίζεται για την αρχαιολογική δύναμη των αστέρων με την Αρχαία Θήρα, σκαρφαλωμένη σε έναν ψηλό λόφο πάνω από τις καλύτερες παραλίες.

Το τελευταίο μου απόγευμα στα νησιά, σκίζω τον εαυτό μου από εκείνες τις μαύρες αμμουδιές και τα γαλάζια νερά στην παραλία του Περίβολου για να πάω να δω το ηλιοβασίλεμα της Οίας. Ζευγάρια με ασορτί απογευματινά λευκά και καμένα από τον ήλιο τουρίστες ορμούν κατά μήκος των στενών με μπουτίκ μέχρι το δυτικό χείλος, γεμίζοντας κάθε εκατοστό διασταυρούμενων βεραντών.

Ακριβώς στη μία πλευρά βρίσκεται το μικροσκοπικό παρεκκλήσι σε σχήμα στέρνας με ένα άσπρο-μπλε καμπαναριό που εμφανίζεται σε αμέτρητες λήψεις αρραβώνων και ροές στο Instagram. Τα παιδιά του χωριού το έχουν ανακτήσει ως χώρο τέρματος για αγώνα ποδοσφαίρου.

Μια δυνατή διαφωνία ξεσπά όταν η μπάλα περνάει στα ύψη από το κουδούνι. για μια στιγμή πλαισιώνεται από το Αιγαίο, όπου το φως διαλύεται από πορτοκαλί σε τριαντάφυλλο.

Θα μπορούσε να είναι η τέλεια εικόνα φυλλαδίου για κρουαζιερόπλοιο — αλλά τώρα, είναι απλά, αναζωογονητικά ελληνική.