Προκλητική εκδήλωση για την «γενοκτονία των Τσάμηδων» στην Αλβανική Βουλή.

Η 27η Ιουνίου τιμάται στην Αλβανία κάθε χρόνο ως ημέρα μνήμης(!) των θυμάτων της υποτιθέμενης «γενοκτονίας» των Τσάμηδων στην ακριτική Θεσπρωτία από τις τότε ελληνικές στρατιωτικές Αρχές (ειδικά στην περιοχή της Παραμυθίας). Η άθλια και προκλητική εκδήλωση πραγματοποιήθηκε με την απόλυτη ανοχή του προεδρείου της αλβανικής Βουλής.

Την εκδήλωση διοργάνωσε το ακραίο και έντονα ανθελληνικό κόμμα PDIU, που υποστηρίζει ότι εκπροσωπεί Αλβανούς πολίτες τσάμικης καταγωγής, και συστηματικά προωθεί σε πολλά επιμέρους ζητήματα την ατζέντα της Τουρκίας στην Αλβανία. Συνδιοργανωτές ήταν το ίδρυμα «Çamëria “Hasan Tahsini”» και ο αλυτρωτικός σύλλογος «Çamëria» που κατά καιρούς προκαλούν με σειρά πολιτιστικών εκδηλώσεων.

Η απαράδεκτη εκδήλωση πραγματοποιήθηκε με την ανοχή του προεδρείου της Βουλής αλλά και της κυβέρνησης του Εντι Ράμα, που συχνά-πυκνά «χαϊδεύει» τα αυτιά των εθνικιστικών και εξτρεμιστικών για ψηφοθηρικούς λόγους. Στην επίσημη ιστοσελίδα της αλβανικής Βουλής τονίζονται ανιστόρητα και προκλητικά τα εξής: «Σήμερα, 78η επέτειος της γενοκτονίας των Αλβανών της Τσαμουριάς από τους Ελληνες, η 27η Ιουνίου αναγνωρίστηκε το 1994 από το Κοινοβούλιο ως ημέρα γενοκτονίας και μνήμης, πραγματοποιήθηκε παρουσία Τσάμηδων πατριωτών(!) ακτιβιστών κ.ά. εκδήλωση στη Βουλή, όπου τονίστηκε ότι είναι αναγκαία η επίλυση του ζητήματος των Τσάμηδων!!!!». Μπροστά από ένα πανό που έγραφε «78 χρόνια γενοκτονία» το οποίο κρατούσαν μικρά παιδιά ως και νέοι απήγγειλαν αλυτρωτικού περιεχομένου ποιήματα, για «σκλαβωμένες»(!) πατρίδες καλλιεργώντας έντονα τον μισελληνισμό.

Οι τσάμηδες ήταν αλβανικό φύλο στην περιοχή της Ηπείρου, που εξαιρέθηκαν της αναγκαστικής ανταλλαγής πληθυσμών με την Τουρκία μετά τη Μικρασιατική Καταστροφή του 1922 και τη μετέπειτα Συνθήκη της Λωζάννης το 1923. Κατά τον Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο συνεργάστηκαν στενά με τις δυνάμεις του Αξονα (ειδικά με τους Ιταλούς αρχικά και με τους Γερμανούς στην τελευταία φάση της αποχώρησής τους), ενώ είχαν χαρακτηρίσει ως «ελευθερώτριες» τις κατοχικές δυνάμεις, με τις οποίες συνεργάστηκαν σχηματίζοντας ένοπλα τμήματα που έδρασαν στο πλευρό τους σε βάρος του ελληνικού πληθυσμού, προκαλώντας τις εκτελέσεις περίπου 500 και πλέον Ελλήνων.

Η βία των τσάμηδων κατά των Ελλήνων αποσκοπούσε αποκλειστικά και μόνο στην πολιτική και πολιτισμική απόσχιση της Θεσπρωτίας από το ελληνικό κράτος και την ένωση της περιοχής με την Αλβανία, στο πλαίσιο των υποσχέσεων του Γ΄ Ράιχ προς το φιλοναζιστικό καθεστώς των Τιράνων για μια «νέα τάξη πραγμάτων»(!) στα Βαλκάνια, εφόσον νικητές του πολέμου θα αναδεικνύονταν οι δυνάμεις του Αξονα. Ο επικεφαλής του ΕΔΕΣ, στρατηγός Ναπολέων Ζέρβας, διαδραμάτισε καθοριστικό ρόλο στο να εκδιωχθούν προς την τότε κομμουνιστική Αλβανία τα διάφορα ανθελληνικά και ύπουλα στελέχη των μουσουλμάνων/τσάμηδων της Θεσπρωτίας.