Ιστορία Πολιτισμός

Ο κατακλυσμός του Δευκαλίωνα και ο μύθος της δημιουργίας.

Από τη Συγγραφέα Nicole Saldarriaga

Ονομάστε αυτόν τον άντρα: όταν προειδοποιήθηκε ότι η Γη και όλοι οι κάτοικοί της θα καταστραφούν από μια τεράστια πλημμύρα, αυτός – ο μόνος ευσεβής άνθρωπος που αξίζει να σωθεί – και η γυναίκα του έχτισαν μια κιβωτό, στην οποία επέζησαν και οι δύο από τον κατακλυσμό. Αφού τα νερά υποχώρησαν, και μόλις η κιβωτός προσάραξε στην κορυφή ενός βουνού, εκείνος και η σύζυγός του ευχαρίστησε για τη σωτηρία τους και προχώρησαν στον επανοικισμό της Γης.

Αν μαντέψατε τον βιβλικό Νώε, τότε κάνετε μόνο το μισό λάθος. Η παραπάνω περιγραφή θα μπορούσε στην πραγματικότητα να εκληφθεί ως ένα πρόχειρο σκίτσο της ιστορίας του Νώε, που βρέθηκε στο πρώτο βιβλίο της Βίβλου, αλλά σε αυτή την περίπτωση δεν μιλώ για τον Νώε – μιλάω για τον Δευκαλίωνα.

Ο Δευκαλίων επέζησε από τις θεϊκές πλημμύρες

Ας πάμε λίγο πίσω. Οι μύθοι της δημιουργίας είναι, όπως υποδηλώνει το όνομα, σε μεγάλο βαθμό συμβολικές ιστορίες που αφηγούνται τη δημιουργία του κόσμου και του ανθρώπινου είδους. Σχεδόν κάθε πολιτισμός έχει τη δική του εκδοχή ενός αρχαίου μύθου δημιουργίας (μερικοί λαμβάνονται πιο σοβαρά από άλλους). Ειδικά ο αρχαίος Ελληνικός πολιτισμός έχει αρκετούς μύθους δημιουργίας με τους οποίους είμαστε σχετικά εξοικειωμένοι, χάρη στα μαθήματα «Κοινωνικών Σπουδών» της μέσης εκπαίδευσης για το Ελληνικό πάνθεον.

Ο Δευκαλίωνας έχει να παίξει σημαντικό ρόλο στους μύθους δημιουργίας της Αρχαίας Ελλάδας, αλλά πριν μιλήσουμε για τη συμβολή του, πρέπει να ρίξουμε μια σύντομη ματιά στον πατέρα του, τον πολύ πιο διάσημο Προμηθέα.

Ο Ευεργέτης της Ανθρωπότητας

Ο Προμηθέας είναι γνωστός στους μύθους (πολλοί από τους οποίους διασώζονται σε κείμενα όπως η Θεογονία του Ησιόδου και οι Μεταμορφώσεις του Οβιδίου) ως δημιουργός της ανθρωπότητας. Αν και οι λεπτομέρειες ποικίλλουν μεταξύ των πηγών, είναι γενικά αποδεκτό ότι ο Προμηθέας, αν και ήταν Τιτάνας, δεν τιμωρήθηκε από τους Ολύμπιους θεούς (Δία, κ.λπ.) αφού κατέλαβαν την εξουσία επειδή αυτός (και ο αδερφός του, Επιμηθέας) είχαν επιλέξει να μην να πολεμήσουν στον πόλεμο μεταξύ των Τιτάνων και των Ολυμπίων.

Τότε ο Δίας έδωσε στα δύο αδέρφια το καθήκον να κατοικήσουν τη Γη. Ο Επιμηθέας δημιούργησε τα ζώα, ευτυχώς (και κάπως απερίσκεπτα) προικίζοντάς τα με δώρα όπως ταχύτητα, σκληρά κοχύλια, νύχια και πολλά άλλα – στην πραγματικότητα, όταν ο Προμηθέας είχε τελειώσει να σχηματίζει τον άνθρωπο από πηλό, δεν είχαν απομείνει δώρα για να του δώσει. Βλέποντας ότι αυτό συνέβαινε, ο Προμηθέας αποφάσισε να διαμορφώσει τον άνθρωπο κατ’ εικόνα των θεών – έδωσε στον άνθρωπο την ικανότητα να περπατά όρθια, ώστε να μπορεί να κρατά το βλέμμα του στους ουρανούς, έδωσε στον άνθρωπο το χάρισμα της λογικής, και (αυτό είναι, φυσικά, το δώρο για το οποίο είναι πιο διάσημος ο Προμηθέας) έδωσε στον άνθρωπο το δώρο της φωτιάς, χωρίς το οποίο η ανθρωπότητα δεν θα μπορούσε ποτέ να επιβιώσει.

Ο Προμηθέας φέρνει τη φωτιά του Heinrich Friedrich Füger


Ο Προμηθέας δίνει το δώρο της φωτιάς

Μερικές πηγές λένε ότι ο Δίας είχε ήδη αφαιρέσει τη φωτιά από την ανθρωπότητα και ότι ο Προμηθέας την έκλεψε πίσω, ή ότι ο Δίας δεν ήθελε ποτέ οι άνθρωποι να έχουν φωτιά εξαρχής — όπως και να έχει, ο Προμηθέας τον αψήφησε και τιμωρήθηκε φρικτά: ήταν αλυσοδεμένος σε έναν βράχο, όπου θα ήταν ανυπεράσπιστος απέναντι στον αετό που του έτρωγε αργά το συκώτι του κατά τη διάρκεια της ημέρας. Το βράδυ, το συκώτι του μεγάλωνε ξανά και το πρωί η όλη φρικτή διαδικασία άρχιζε ξανά.

Έτσι, χάρη στον γενναίο Προμηθέα, ο άνθρωπος φτιάχτηκε από πηλό και, με το χάρισμα της φωτιάς, μπόρεσε να αναπτυχθεί και να ανθίσει και να σχηματίσει πολιτισμό – αλλά, όπως λέει ο θρύλος, η ανθρωπότητα άρχισε επίσης να πέφτει γρήγορα σε μια κατάσταση απόλυτης διαφθοράς. Ο Δίας (δεν ήταν ποτέ θαυμαστής της ανθρωπότητας εξ αρχής) τρόμαξε με τη συμπεριφορά τους, και όταν ο Λυκάων, ο βασιλιάς της Αρκαδίας (σε μια προσπάθεια να ελέγξει αν ο Δίας ήταν πραγματικά παντογνώστης) σκότωσε τον μικρό του γιο και σέρβιρε την ψημένη σάρκα του αγοριού, στον θεό σε ένα συμπόσιο, η υπομονή του Δία είχε ήδη εξαντληθεί. Έξαλλος από τις εκφυλισμένες ενέργειες του Λυκάονα, ο Δίας πήρε την απόφαση να καταστρέψει όλη την ανθρωπότητα.

Τελικά, γιατί να μπεις στον κόπο να πετάξεις τα κακά μήλα όταν μπορείς να κάψεις το ίδιο εύκολα ολόκληρο το περιβόλι;!

Ούτως ή άλλως δεν μου άρεσαν ποτέ αυτοί οι άνθρωποι…

Σύμφωνα με τον Οβίδιο, ο Δίας σχεδόν κατέστρεψε την ανθρωπότητα μπλοκάροντας τη Γη με κεραυνούς, αλλά σταμάτησε όταν συνειδητοποίησε ότι η πυρκαγιά που θα προέκυπτε πιθανότατα θα κατέστρεφε όλη τη δημιουργία. Αντίθετα, επέλεξε μια τιμωρία που θα εξαφάνιζε τους ανθρώπους, χωρίς να προκαλέσει μεγάλη μόνιμη ζημιά στην ίδια τη Γη: μια πλημμύρα. Αυτός και ο Ποσειδώνας συνεργάστηκαν για να δημιουργήσουν μια ξαφνική και μαζικά καταστροφική πλημμύρα, με τον Δία να ελέγχει τα σύννεφα της καταιγίδας και τον Ποσειδώνα να διατάζει τα ποτάμια και τους ωκεανούς να υπερχειλίσουν. Ολόκληρη η δοκιμασία κράτησε περίπου εννέα ημέρες, και μέχρι να υποχωρήσουν τα νερά, όλη η ανθρωπότητα είχε πνιγεί.

Όλοι, δηλαδή, εκτός από ένα παντρεμένο ζευγάρι: τον Δευκαλίωνα και τη γυναίκα του, την Πύρρα. Μερικές πηγές λένε ότι, λόγω της ευσέβειας και της πίστης του Δευκαλίωνα στους θεούς, προειδοποιήθηκε (είτε από τον πατέρα του είτε από έναν από τους Ολύμπιους θεούς) για τον κατακλυσμό και του είπαν να φτιάξει μια στιβαρή κιβωτό. Άλλες πηγές (όπως οι Μεταμορφώσεις) υπονοούν ότι ο Δευκαλίωνας και η γυναίκα του απλώς στάθηκαν τυχεροί, κατάφεραν να βρουν μια βάρκα και τους επέτρεψαν να ζήσουν επειδή ταπεινά ευχαριστούσαν τους θεούς για την επιβίωσή τους.

Ο Δευκαλίωνας και η Πύρρα στη βάρκα


Το μικρό τους σκάφος προσάραξε στο μοναδικό ξηρό σημείο της γης: στην κορυφή του Παρνασσού (αν και το βουνό διαφέρει από πηγή σε πηγή). Καθώς τα νερά υποχώρησαν και το ηλικιωμένο ζευγάρι εγκατέλειψε τη βάρκα, βρέθηκαν ξαφνικά αντιμέτωποι με την τρομακτική συνειδητοποίηση ότι θα ήταν δουλειά τους να ξανακατοικήσουν τη Γη.

Κατανοητά τρομοκρατημένοι από αυτή την προοπτική, αποφάσισαν να ζητήσουν συμβουλές από τη «Τιτανίδα της “φωτεινής” νοημοσύνης και της προφητείας.», τη Θέμιδα. Ταξίδεψαν στον χώρο του μαντείου της και προσευχήθηκαν για καθοδήγηση. Συγκινημένος από την ευσέβειά τους, η Θέμις τους έδωσε αυτό το θείο μήνυμα:

Αφήστε αυτό το ιερό, καλύψτε τα κεφάλια σας και λύστε τα ρούχα σας και μετά ρίξτε τα οστά της πανίσχυρης μητέρας σας πίσω από την πλάτη σας. (Οβίδιος, 1.382-383).

Μετά από μερικές στιγμές σύγχυσης (όπου ο Δευκαλίωνας και η Πύρρα ήταν μάλλον σοκαρισμένοι με την ανίερη προοπτική να ασέβονται τα οστά των μητέρων τους), κατάλαβαν ότι η Θέμις εννοούσε την κοινή τους μητέρα, τη Μητέρα Γη. Ο Δευκαλίων σκέφτηκε ότι τα οστά της Μητέρας Γης πρέπει να είναι οι πέτρες στο έδαφος, και έτσι ακολούθησαν τη θεία συμβουλή και πέταξαν πέτρες στους ώμους τους. Όλες οι πέτρες που πέταξε ο Δευκαλίων μεταμορφώθηκαν σε άνδρες, και όλες οι πέτρες που πέταξε η Πύρρα μεταμορφώθηκαν σε γυναίκες. και έτσι, λέει ο Οβίδιος,

…ο αγώνας μας είναι δύσκολος, εργαζόμαστε με τον ιδρώτα μας και φέρουμε τα αναμφισβήτητα σημάδια της πετρώδους καταγωγής μας (1. 414-415).

Με αυτόν τον τρόπο, ο Δευκαλίωνας και η Πύρρα μπόρεσαν να ξανακατοικήσουν τη Γη – και, ακόμη και σε μεγάλη ηλικία, ευλογήθηκαν επίσης με τα δικά τους παιδιά, πολλά από τα οποία θεωρήθηκαν εξαιρετικά σημαντικά στους μύθους της δημιουργίας της Ελλάδας. Μάλιστα, ένα από τα παιδιά τους, ένα αγόρι με το όνομα Έλλην, θεωρείται ο μυθικός πρόγονος ολόκληρης της Ελληνικής φυλής και είναι η προέλευση των, «Ελλήνων», με το οποίο είναι ακόμη γνωστός ο Ελληνικός λαός.

google newsΑκολουθήστε μας στα κοινωνικά δίκτυα facebooktwitterinstagramyoutube, tik tok, και στο Google news. Διαβάστε την e-enimerosi.com για να ενημερώνεστε για όλα τα νέα, από την Ελλάδα και τον κόσμο, κάνετε εγγραφή στην σελίδα και πατήστε το καμπανάκι για να ενημερώνεστε πρώτοι έγκαιρα και έγκυρα.

πηγή

Σχετικές αναρτήσεις

Αναγνώστης Πετιμεζάς και η μάχη του Βασιλικού Κορινθίας όπου και έπεσε γενναία μαζί με τον 17 χρονο γιό του Σωτηράκη Πετιμεζά.

Δημήτρης Λίτσας

Τζόνσον: Αν επιστραφούν τα Γλυπτά του Παρθενώνα στην Ελλάδα το Βρετανικό Μουσείο θα απογυμνωθεί.

e-enimerosi

Η μάχη του Λεβιδίου.

Δημήτρης Λίτσας