Μέσα από ένα τυραννικό παιχνίδι λέξεων αποτυπώνει ο εκάστοτε ποιητής την οπτική του επάνω στην καθημερινότητα και στη εποχή την οποία ζει και υπάρχει.
Έρχονται στιγμές που αισθάνεσαι πως πρέπει να μιλήσεις για πράγματα που θεωρείς δύσκολα. Είναι στιγμές που σε κυνηγούν οι δαίμονες σου και σου επιβάλουν, όχι μόνο το να γράψεις, αλλά σου οδηγούν και το χέρι, σαν τον τυφλό Οιδίποδα που τον οδηγεί η Αντιγόνη βαδίζοντας αργά και σταθερά, σε χώρα μακρινή και ξένη, έτσι οδηγούν και οι δαίμονες τις σκέψεις το χέρι να γράψει, και όταν έχεις φτάσει στο τέλος, λίγο πριν την οριστική τελεία και νιώσεις αυτή την “των αισθημάτων κάθαρση” , έρχεται τότε η επόμενη ανάγκη να επικοινωνήσεις όλα αυτά τα οποία σε απασχόλησαν, για ώρες, για μέρες, για αξημέρωτες νύχτες.
Ναι! Η ποίηση δεν είναι δουλειά, δεν είναι διασκέδαση, δεν είναι περιοδική ενασχόληση για να περνάει ο χρόνος αναίμακτα. Η ποίηση είναι μια υποτακτική ανάγκη.
Οι άνθρωποι είμαστε μονάδες σε ένα κοινό σύμπαν που αναζητάμε απεγνωσμένα σημεία επαφής. Σε αυτή τη ζωή είμαστε οι επιλογές μας και έρχεται κάποια ώρα που επιλέγεις απλά να ονειρεύεσαι γιατί η ζωή δεν φτάνει. Ανακαλύπτεις πως ο χρόνος είναι μια μικρή απόσταση σε δυο εποχές και η μόνη διέξοδος είναι η ελευθερία της σκέψης. Μέσα στο σκοτάδι μιας καθημερινότητας που βαδίζεις με τόσα φορτωμένος περιττά, άλλα αναγκαία, πάντα κάτι αληθινό θα έχει να σου δείξει το φως της τέχνης, όσο και αν βασανίζει τα μάτια, τη σκέψη και τις αισθήσεις.
Παναγιώτης Τζαννετάτος
Ακολουθήστε μας στα κοινωνικά δίκτυα facebook, twitter, instagram, youtube, και στο Google news. Διαβάστε την e-enimerosi.com για να ενημερώνεστε για όλα τα νέα, από την Ελλάδα και τον κόσμο, κάνετε εγγραφή στην σελίδα και πατήστε το καμπανάκι για να ενημερώνεστε πρώτοι έγκαιρα και έγκυρα.