Του Πέτρου Ραουζαίου
Ως ελάχιστο φόρο τιμής και υπερηφάνειας προς τον ένδοξο Έλληνα Υποστράτηγο Γεώργιο Κάρολο Δουράτσο ηρωικό Διοικητή των οχυρών Ρούπελ και ως έχων ηθική υποχρέωση, συντάσσω και αφιερώνω στην μνήμη του την παρακάτω επιστολή.
6 Απριλίου 2021 – 6 Απριλίου 1941, 80 χρόνια από εκείνη την Ιστορική και Ένδοξη ημέρα που αναδείχθηκε το υψηλό πατριωτικό φρόνημα των υπερασπιστών των οχυρών Ρούπελ και πρωτίστως του Διοικητή τους.
Στις 5 και 15 το πρωί ξεκινάει η επίθεση της Γερμανίας κατά της Πατρίδος μας.
Στο Οχυρό Ρούπελ της οχυρωματικής γραμμής Μεταξά διοικητής ο δικός μας Τ/χης Γεώργιος Δουράτσος.
Δέχονται ανελέητες επιθέσεις και αντέχουν.
«Τα οχυρά δεν παραδίδονται καταλαμβάνονται», ήταν η ηρωική απάντησή του στους Γερμανούς αγγελιοφόρους στις 9 Απριλίου, όταν του ζήτησαν την παράδοση του οχυρού στην αμυντική γραμμή Μεταξά.
Οι Γερμανοί απεσταλμένοι ενημέρωσαν τον Ταγματάρχη Δουράτσο πως ο αγώνας του είναι μάταιος, καθώς έχει υπογραφεί η συνθηκολόγηση στην Θεσσαλονίκη μεταξύ του διοικητή του Τμήματος Στρατιάς Ανατολικής Μακεδονίας, Αντιστράτηγου Μπακόπουλου και του διοικητή της 2ης Γερμανικής Τεθωρακισμένης Μεραρχίας, Αντιστράτηγου Φάελ.
Τότε ο ταγματάρχης Δουράτσος, ως διοικητής των οχυρών, ως άλλος Λεωνίδας απάντησε πως: “Εμείς διαταγές δεχόμαστε μόνο από τους ιεραρχικά προϊσταμένους μας και ο αγών θα συνεχιστεί. Πάσαν δε απόπειρα προσεγγίσεως του οχυρού θα συντριβεί”.
Ο Δουράτσος επιβεβαιώνει την συνθηκολόγηση και αποχωρεί μαζί με τους άνδρες του από το οχυρό αφού έκαψε σχέδια, αρχεία και απόρρητα στρατιωτικά έγραφα.
Οι Γερμανοί με εντολή του διοικητή τους αποδίδουν τιμές στους Έλληνες στρατιώτες.
Ο γενναίος Διοικητής του μακεδονικού οχυρού Ρούπελ κατά την ανεπιτυχή επίθεση του χιτλερικού στρατού στα ελληνοβουλγαρικά σύνορα από την 6η ως και την 9η Απριλίου 1941, ο Συνταγματάρχης που τιμήθηκε με τον τίτλο του νεώτερου «Λεωνίδα» για την απάντηση που έδωσε στο γερμανό διοικητή όταν του ζήτησε να παραδώσει αμαχητί το Ρούπελ “τα φρούρια καταλαμβάνονται ΔΕΝ παραδίδονται”, γεννήθηκε στον ιστορικό λόφο της Άνω Σύρου, το Δεκαπενταύγουστο του 1894.
Aπό τη συμμετοχή του Συνταγματάρχη Γ. Δουράτσου στη Μικρασιατική Εκστρατεία το 1920-1922, στο Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο το 1940-1941, την Εθνική Αντίσταση το 1941-1944, και τον Εμφύλιο το 1946-1949, κορωνίδα υπήρξε η υπό τη διοίκησή του άμυνα του οχυρού Ρούπελ, κατασκευασμένου το 1913 σε αντέρεισμα του όρους Τσιγκέλι και ισχυροποιηθέντος το 1938 από τον Ιωάννη Μεταξά.
Εκτεινόμενο σε 2.500 μ. περιελάμβανε 123 έργα οχυρώσεως με υπόγεια καταφύγια ,αποθήκες, λουτρά, κοιτώνες και ιατρείο.
Οι στοές επικοινωνίας των χώρων είχαν μήκος 6100μ.
Ο οπλισμός του συνίστατο σε 7 αντιαρματικά πολυβόλα , δύο αντιαεροπορικά, 85 πολυβόλα, 25 οπλοπολυβόλα και 53 ολμοβόλα.
Οι υπερασπιστές του ανέρχονταν σε δύο τάγματα χιλίων στρατιωτών και 27 αξιωματικών.
Στις 05:20΄ το πρωί της 6ης Απριλίου 1941, εκδηλώθηκε η επίθεση των Γερμανών κατά του οχυρού Ρούπελ από το συμμαχικό τους βουλγαρικό έδαφος, σύμφωνα με το σχέδιο “ΜΑRΙΤΑ” του φθινοπώρου 1940.
Ο Γερμανός Διοικητής ξαφνιάστηκε από την αντίσταση του Ρούπελ και των άλλων οχυρών της γραμμής Μεταξά στα γερμανικά άρματα μάχης και στα αεροπλάνα καθέτου εφορμήσεως, τα περιβόητα «στούκας».
Η αποτυχία των Γερμανών συνεχίστηκε ως τις 9 Απριλίου όταν ο List απαίτησε από το Διοικητή Δουράτσο να παραδώσει το φρούριο, για να λάβει την υπερήφανη απάντηση:
“Τα φρούρια καταλαμβάνονται. ΔΕΝ παραδίδονται”
Tην επομένη 10 Απριλίου ,έλαβε εντολή από το Διοικητή Μακεδονίας Στρατηγό Μπακόπουλο να παραδώσει το Ρούπελ γιατί τα γερμανικά στρατεύματα είχαν καταλάβει τη Θεσσαλονίκη επιτιθέντα από την κοιλάδα του Αξιού.
Τιμώντας την γενναιότητα του Γεωργίου Δουράτσου και των συμπολεμιστών του, ο List ζήτησε στον Απανωσυριανό Συνταγματάρχη να επιθεωρήσει πλάι του το γερμανικό άγημα που παρουσίαζε προς τιμή του τα όπλα του.
Η αγκυλωτή σβάστικα αντικατέστησε στο φρούριο τη Γαλανόλευκη μετά την έξοδο και του τελευταίου Έλληνα.
Αιχμάλωτοι δεν κρατήθηκαν.
Ένα μήνα αργότερα, στις 4 Μαΐου 1941, ο Χίτλερ ομολογούσε ενώπιον της γερμανικής εθνοσυνέλευσης:
“Το καθήκον έναντι της ιστορίας μου επιβάλλει να δηλώσω ότι εξ όλων των αντιπάλων τους οποίους αντιμετωπίσαμε εις τα πεδία των μαχών, οι Έλληνες αγωνίστηκαν με την ύψιστη προς το θάνατο περιφρόνηση. Κατέθεσαν τα όπλα όταν η συνέχιση της αντίστασης ήταν πλέον αδύνατη και συνεπώς άσκοπη. Ένεκα τούτου διέταξα όπως όλοι οι αιχμάλωτοι αφεθώσι ελεύθεροι”
H αντίσταση στο Ρούπελ και η εκατόμβη των Γερμανών αλεξιπτωτιστών στην Κρήτη είχαν σοβαρές συνέπειες για την αποτυχία του σχεδίου “BARBAROSSA” στη Ρωσία το χειμώνα του 1941/1942, που αναπτέρωσε τις ελπίδες των συμμάχων για την ήττα του Άξονος.
Για την επιτυχία του στο Ρούπελ ο Συνταγματάρχης Γ. Δουράτσος τιμήθηκε με τα μετάλλια «Εξαιρετικών Πράξεων και Επιχειρήσεων, του έτους 1941».
Τιμήθηκε επίσης με το παράσημο «Νίκης του Ευρωπαϊκού πολέμου 1914-1918»,
Το «Αριστείο Ανδρείας Επιχειρήσεων Μικράς Ασίας 1919-1922», το «μετάλλιο Στρατιωτικής Ανδρείας 1922», «τον Πολεμικό Σταυρό Γ΄ Τάξεως», «το Αριστείο Ανδρείας 1941», «το παράσημο Φοίνικος Γεωργίου Β΄» και το «Μεγαλόσταυρο Γεωργίου Α΄».
Τους τελευταίους μήνες πριν την αποστράτευση του στις 10 Μαΐου 1950, προτάθηκε στο Δουράτσο να περάσει στη Σύρα.
Ευχαρίστησε αλλά δεν δέχτηκε γιατί γνώριζε ότι η παρουσία του στο νησί θα συνοδευόταν από αιτήσεις συγγενών και φίλων για την «τακτοποίηση» των στρατευμένων παιδιών τους.
Έζησε άγνωστος στην ανώνυμη Αθήνα από το 1950 έως το θάνατό του στις 12 Νοεμβρίου 1981 σε ηλικία 87 ετών. Η εξόδιος ακολουθία και η ταφή του έγιναν στο Καθολικό κοιμητήριο του Ηρακλείου Αττικής.
Το 1985 τα οστά του μεταφέρθηκαν στον οικογενειακό τάφο του αδελφού του Αντωνίου στο νεκροταφείο Αναστάσεως του Πειραιά για να επιστραφούν στις 23 Οκτωβρίου 2005 στο νεκροταφείο του Ηρακλείου.
Θυρίδα οστών Στρατηγού Γεωργίου Δουράτσου στο Καθολικό νεκροταφείο Π. Ηρακλείου.
Αυτή ήταν εν συντομία η σπουδαία , λαμπρή , ένδοξη ,ιστορική και γενναία ζωή του Στρατηγού Γεωργίου Δουράτσου, του σύγχρονου Λεωνίδα.
Του Στρατηγού που υποκλίθηκε μέχρι και ο Αδόλφος Χίτλερ.
Ο Συνταγματάρχης του “Mολών Λαβέ” στους Γερμανούς επιδρομείς.
Στις 30 Απριλίου 2005, ο Σύνδεσμος Απόστρατων Αξιωματικών Σύρου οργάνωσε εκδήλωση προς τιμή του στο Πνευματικό Κέντρο του Δήμου Ερμουπόλεως κατά την οποία παρουσίασε στο κοινό τα πρίσματα της έρευνας Φρέρη.
ΑΘΑΝΑΤΟΙ, οι υπερασπιστές των Οχυρών Ρούπελ!!!
(Τις πληροφορίες για την παραπάνω επιστολή άντλησα από το βιβλίο “ΕΠΙΦΑΝΕΙΣ ΣΥΡΙΑΝΟΙ τόμος Β΄ ,κεφάλαιο 28. ΔΟΥΡΑΤΣΟΣ ΓΕΩΡΓΙΟΣ , εκδόσεων του Συλλόγου Ξενιτεμένων Απανωσυριανών ο “ΦΕΡΕΚΥΔΗΣ” έκδοσης του Σεπτεμβρίου 2013 ,του συγγραφέα Μάρκου Ν. Ρούσσου Μηλιδώνη Ιστορικού – Φιλόλογου)
Υ/Γ: Αλήθεια, για τα όσα σπουδαία, γενναία, ένδοξα προσέφερε στην Πατρίδα μας ο Στρατηγός Γεώργιος Δουράτσος, εμείς το νησί του, έχουμε τιμήσει όπως έπρεπε και οφείλαμε αυτόν τον σπουδαίο Έλληνα.
