Η Ευρωπαϊκή Ένωση έχει επιβάλει μέχρι σήμερα 18 γύρους κυρώσεων κατά της Ρωσίας, με στόχο να πλήξει την οικονομία της και να την αναγκάσει να αποχωρήσει από εδάφη που κατέχει στην Ουκρανία, έπειτα από 3,5 χρόνια πολέμου.
Τώρα η Ε.Ε. προετοιμάζει τον 19ο γύρο κυρώσεων, σε συνεργασία με τις ΗΠΑ, με την ελπίδα ότι ο πρόεδρος Ντόναλντ Τραμπ θα είναι αποφασισμένος να ασκήσει πίεση στη Μόσχα. Ωστόσο, τα ανταλλάγματα που ζητά από τους Ευρωπαίους φαίνεται πως μπορεί να τους επηρεάσουν περισσότερο από ό,τι τη ρωσική οικονομία. Την ίδια ώρα, οι ρωσικοί πύραυλοι συνεχίζουν να πλήττουν ακόμη και κυβερνητικά κτίρια στο Κίεβο, υπενθυμίζοντας τη στρατιωτική ισχύ της Ρωσίας.
Κεντρικό στοιχείο του νέου πακέτου κυρώσεων είναι η πρόταση Γαλλίας και Γερμανίας για την επιβολή περιορισμών στη ρωσική εταιρεία πετρελαίου Lukoil και στα διυλιστήρια τρίτων χωρών που επανεξάγουν ρωσικό πετρέλαιο στην Ε.Ε. Παράλληλα, προτείνονται μέτρα κατά αεροπορικών εταιρειών και κατασκευαστών που σχετίζονται με τη ρωσική πολιτική αεροπορία.
Ευρωπαίοι αξιωματούχοι, όπως ο Ντέηβιντ Ο΄Σάλιβαν, βρίσκονται σε διαπραγματεύσεις με την Ουάσιγκτον, ενώ η πρόεδρος της Κομισιόν, Ούρσουλα Φον ντερ Λάιεν, είχε τηλεφωνική επικοινωνία με τον αμερικανό αντιπρόεδρο Τζέι Ντι Βανς. Ο Τραμπ έχει αφήσει να εννοηθεί ότι δεν θα προχωρήσει σε νέες κυρώσεις πριν συνομιλήσει με τον Πούτιν, με τον οποίο συναντήθηκε πρόσφατα στην Αλάσκα.
Οι ΗΠΑ ζητούν από την Ε.Ε. να συνδράμει στην επιβολή δευτερογενών κυρώσεων κατά χωρών που αγοράζουν ρωσικό πετρέλαιο, όπως η Ινδία, με στόχο να ασκηθεί ακόμα μεγαλύτερη πίεση στη Ρωσία.
Ωστόσο, αυτό έρχεται σε αντίθεση με τις εμπορικές φιλοδοξίες της ΕΕ, η οποία επιδιώκει συμφωνίες με την Ινδία για την αντιστάθμιση των αμερικανικών δασμών. Οι Ευρωπαίοι ηγέτες πρέπει πρώτα να συντονιστούν μεταξύ τους. Ο πρόεδρος του Ευρωπαϊκού Συμβουλίου, Αντόνιο Κόστα, προσπαθεί να πείσει τον Ούγγρο πρωθυπουργό Βίκτορ Όρμπαν και τον Σλοβάκο Ρόμπερτ Φίτσο να ευθυγραμμιστούν με την υπόλοιπη ΕΕ, ώστε να αρθεί το βέτο στις κυρώσεις και να προχωρήσει η ένταξη της Ουκρανίας.
Ο Όρμπαν, ωστόσο, εμφανίζεται ανυποχώρητος. Σε πρόσφατη ομιλία του, τόνισε ότι η παγκόσμια τάξη αλλάζει λόγω της ανόδου της Κίνας και ότι οι ΗΠΑ θα πρέπει να αποδεχτούν ότι η Ρωσία έχει κερδίσει στρατιωτικά στην Ουκρανία. Προειδοποίησε ότι η ανάπτυξη μεγάλων δυτικών στρατιωτικών δυνάμεων είναι αδύνατη, ενώ επικρίνει τη στρατηγική των ΗΠΑ και τους αμερικανικούς δασμούς, υποστηρίζοντας ότι η εποχή της εξαγωγής δημοκρατίας έχει τελειώσει. Ο Ούγγρος πρωθυπουργός διατηρεί στενή σχέση με τον Τραμπ, βασισμένη σε κοινές ιδεολογικές αντιλήψεις, γεγονός που προσθέτει ένα ακόμα επίπεδο πολιτικής πολυπλοκότητας.
Από την άλλη, η Πολωνία και άλλες χώρες θεωρούν ότι η ρωσική επιθετικότητα στο Κίεβο δείχνει πως η προσπάθεια κατευνασμού του Πούτιν δεν έχει αποτέλεσμα. Η ΕΕ αντιμετωπίζει το δίλημμα να επιλέξει ανάμεσα σε σκληρές κυρώσεις και στην οικονομική της σταθερότητα, ενώ ταυτόχρονα ο πόλεμος στην Ουκρανία συνεχίζεται. Η αντοχή της Ρωσίας δεν έχει πλήρως δοκιμαστεί, και κανένα πακέτο κυρώσεων δεν φαίνεται ικανό να αλλάξει άμεσα τη στρατιωτική δυναμική. Τελικά, η Ευρώπη κινδυνεύει να βρεθεί υπό την ισχυρή επιρροή των ΗΠΑ του Τραμπ, με την υπόθεση της Ουκρανίας να λειτουργεί ως μέσο διαπραγμάτευσης και πιθανούς περιορισμούς στην αυτονομία της Ένωσης.
Συνολικά, η Ε.Ε. βρίσκεται αντιμέτωπη με ένα περίπλοκο παζάρι: η ανάγκη να συνεχιστούν οι κυρώσεις κατά της Ρωσίας συγκρούεται με τα οικονομικά συμφέροντα και τις πολιτικές πιέσεις από τις ΗΠΑ, ενώ οι εσωτερικές διαφωνίες μεταξύ των κρατών-μελών, όπως η στάση του Όρμπαν, καθιστούν τη λήψη αποφάσεων ιδιαίτερα δύσκολη.
