Γράφει η *Ιωάννα Λιούτα
Τα τελευταία στοιχεία της ΕΛΣΤΑΤ δεν είναι απλώς αριθμοί. Είναι μια κραυγή αγωνίας. Μια χώρα που θάβει σχεδόν διπλάσιους ανθρώπους απ’ όσους φέρνει στον κόσμο, μια κοινωνία που βλέπει τον θεσμό του γάμου να καταρρέει και τις γεννήσεις να κατρακυλούν για ακόμη μια χρονιά, δεν είναι μια κοινωνία «σε κρίση» είναι μια κοινωνία σε ελεύθερη πτώση.
Κι όμως, η Κυβέρνηση συνεχίζει να μιλά για «ανάπτυξη» και «ευημερία». Ποια ευημερία; Όταν το 2024 γεννήθηκαν μόλις 68.467 παιδιά, 4,2% λιγότερα από πέρυσι, την ώρα που οι θάνατοι έφτασαν τις 126.916 ψυχές; Όταν η φυσική μείωση του πληθυσμού ξεπέρασε τις 58.000; Αυτή δεν είναι πολιτική αποτυχία. Είναι εθνική αυτοχειρία.
Και το χειρότερο; Δεν πρόκειται για κάποιο «αναπόφευκτο δημογραφικό φαινόμενο». Όχι. Είναι το αποτέλεσμα μιας πολιτικής που έχει μετατρέψει την Ελλάδα σε χώρα απαγορευτική για τη δημιουργία οικογένειας. Ποιο νέο ζευγάρι να κάνει παιδιά όταν χρειάζεται δύο μισθούς για να πληρώνει ενοίκιο; Όταν το γάλα και οι πάνες κοστίζουν σαν πολυτέλεια; Όταν η πρόσβαση σε γιατρούς και μαιευτήρια φθίνει, ενώ η βρεφική θνησιμότητα ανεβαίνει;
Η Κυβέρνηση πανηγυρίζει για «ρεκόρ τουρισμού» την ώρα που η χώρα αδειάζει από Έλληνες. Επιδόματα ασπιρίνες για το θεαθήναι, καμπάνιες «γεννήστε παιδιά» χωρίς καμία ουσιαστική στήριξη σε στέγη, μισθούς και κοινωνικές δομές. Οι αριθμοί το λένε καθαρά: οι γεννήσεις παραμένουν καθηλωμένες κάτω από 70.000, οι γάμοι μειώνονται, τα διαζύγια αυξάνονται, η Ελλάδα γερνά και μαραζώνει.
Αντί να κοιτάζει κατάματα το πρόβλημα, η Κυβέρνηση κρύβεται πίσω από επικοινωνιακές φούσκες. Αλλά οι αριθμοί δεν ψεύδονται. Κάθε χρόνο χάνουμε μια πόλη μεγέθους Λάρισας. Κι όσο η ακρίβεια γονατίζει τα νοικοκυριά, κανένα ζευγάρι δεν θα προχωρήσει εύκολα στη δημιουργία οικογένειας.
Η Ελλάδα δεν πεθαίνει επειδή «οι Έλληνες δεν θέλουν να κάνουν παιδιά». Πεθαίνει επειδή η Κυβέρνηση τους στερεί το δικαίωμα να μπορούν να τα μεγαλώσουν.
*Η Ιωάννα Λιούτα είναι πολιτική και οικονομική αναλύτρια
