Γράφει ο Μουρτζούκος Χρήστος
Η πρόσφατη έκθεση του Ευρωπαϊκού Οργανισμού Άμυνας (EDA) για το τουρκολιβυκό μνημόνιο και τα κατεχόμενα εδάφη δεν είναι απλώς ένα διοικητικό ολίσθημα, είναι πολιτικό και θεσμικό ατόπημα πρώτου μεγέθους.
Αποδεικνύει, για ακόμη μία φορά, πως στους διαδρόμους των Βρυξελλών κυριαρχεί η προχειρότητα, η ιδιοτέλεια και η γεωπολιτική τύφλωση. Όταν σε τόσο κρίσιμα ζητήματα δημοσιεύονται εκθέσεις που προσβάλλουν κράτη-μέλη και υπονομεύουν το Διεθνές Δίκαιο, η Ένωση εκτίθεται ανεπανόρθωτα, όχι απέναντι στην Ελλάδα, αλλά απέναντι στην ίδια της την υπόσταση.
Η συγνώμη του EDA:
Ο EDA ζητά συγγνώμη που παρέβλεψε αυτές τις απαράδεκτες ανακρίβειες κατά τη διαδικασία σύνταξης της έκθεσης και λυπάται για οποιαδήποτε παρεξήγηση προκάλεσαν. Ο Οργανισμός επιβεβαιώνει την ακλόνητη δέσμευσή του στο διεθνές δίκαιο και στην κυριαρχία και την εδαφική ακεραιότητα και των 27 κρατών μελών της ΕΕ.
Οι ευρωπαϊκοί θεσμοί, που κάποτε υπερηφανεύονταν για τη θεσμική σοβαρότητα και τη διπλωματική τους ακρίβεια, έχουν μετατραπεί σε όργανα πολιτικής ανεπάρκειας. Οι «αναλύσεις» τους δημοσιεύονται ελαφρά τη καρδία, και χωρίς διασταύρωση στοιχείων, χωρίς συνείδηση ευθύνης. Και όταν τα λάθη αποκαλύπτονται, ακολουθούν απολογητικές επιστολές, σαν να πρόκειται για απλές διορθώσεις συντακτικών λαθών.
Η Ύπατη Εκπρόσωπος Εξωτερικής Πολιτικής, Κάγια Κάλας, έχει αποδειχθεί επανειλημμένα persona non grata για τον Ελληνισμό. Με τις θέσεις και τις παραλείψεις της, δείχνει πως δεν αντιλαμβάνεται τη γεωπολιτική πραγματικότητα της Ανατολικής Μεσογείου. Ενώ στην Ουκρανία η Ευρωπαϊκή Ένωση φωνάζει για το διεθνές δίκαιο, απέναντι στις τουρκικές προκλήσεις (σε Ελλάδα και Κύπρο) επιλέγει τη σιωπή της συνενοχής.
Η Ευρώπη σήμερα κυβερνάται από πολιτικούς νάνους, μικρούς στα αναστήματα των αποφάσεων, αλλά μεγάλους στην επικινδυνότητα. Αν συνεχίσουν να βαδίζουν έτσι, η Ευρωπαϊκή Ένωση δεν θα χρειάζεται εχθρούς, θα αυτοκαταστρέφεται εκ των έσω.
Η Ευρωπαϊκή Ένωση έχει πάψει προ πολλού να θυμίζει το όραμα των ιδρυτών της. Σήμερα θυμίζει ένα γραφειοκρατικό τέρας χωρίς ψυχή και πυξίδα, όπου πολιτικοί νάνοι παριστάνουν τους ηγέτες και γραφειοκράτες αποφασίζουν για έθνη που δεν γνωρίζουν ούτε στο χάρτη. Οι ίδιες «ευαισθησίες» που υψώνονται για την Ουκρανία, εξαφανίζονται όταν πρόκειται για τα ελληνικά και κυπριακά δίκαια.
Και ενώ η Ευρώπη πνίγεται στη δική της υποκρισία, η Κάγια Κάλας, η «ανεύθυνη υπεύθυνη» της εξωτερικής πολιτικής, συνεχίζει να μοιράζει δηλώσεις χωρίς αντίκρισμα. Αν αυτός είναι ο νέος ευρωπαϊκός πολιτισμός, τότε όντως βρισκόμαστε στην εποχή των πολιτικών νάνων και των ηθικών απολιθωμάτων.
