Γράφει ο Αργύρης Μάντης
Η ιστορία της Ελλάδας είναι γεμάτη από ηρωικές στιγμές που καθόρισαν την πορεία του έθνους.
Ανάμεσα σε αυτές τις στιγμές, μία “Λεωνίδειος μάχη” που έλαβε χώρα τον Μάιο του 1825, κατά τη διάρκεια της ελληνικής Επανάστασης. του 1821 αποτελεί ένα πολύ σημαντικό κομμάτι της ελληνικής μας κληρονομιάς.
Στην ανατολική πλευρά του χωριού Μανιάκι της Μεσσηνιακής γης στο ξωκλήσι της «Αγίας Ανάστασης», βρίσκονται τα κόκαλα εκείνων που θυσιάστηκαν στην μάχη αυτή. Αυτοί οι ήρωες, με αρχηγό τον Παπαφλέσσα, απέδειξαν ότι η ελευθερία δεν είναι απλώς μια λέξη, αλλά μια αξία που κερδίζεται με αίμα και θυσίες. Η φράση «άπ’ τα κόκαλα βγαλμένη των Ελλήνων τα Ιερά» δεν είναι απλώς μια αναφορά στον αγώνα για την απελευθέρωση του Έθνους μας, αλλά και μια υπενθύμιση της θυσίας και της ανδρείας που απαιτεί η επίτευξη της ελευθερίας.
Το Μανιάκι αναδείχθηκε ως μια από τις πιο εμβληματικές τοποθεσίες, που το όνομά του συνδέθηκε με τις Θερμοπύλες και την Αλαμάνα, προσφέροντας μια συγκλονιστική αναφορά στην ηρωική αντίσταση των Ελλήνων ενάντια στον κατακτητή.
Ο Παπαφλέσσας, ως ηγετική μορφή του επαναστατικού αγώνα, υπήρξε σύμβολο της αντίστασης και της πίστης και η μάχη στο Μανιάκι δεν είναι απλώς μια ιστορική αναδρομή, αλλά μια διαχρονική υπενθύμιση των αξιών που συνθέτουν την ελληνική ταυτότητα. Η μάχη αυτή, που διεξήχθη στις 20 Μαΐου 1825, ήταν αναμφίβολα μια από τις πιο σφοδρές και αποφασιστικές του ελληνικού αγώνα. Παρά την αριθμητική υπεροχή του εχθρού, Ιμπραήμ Πασά, οι Έλληνες μαχητές έδωσαν μια τιτάνια μάχη, αποδεικνύοντας ότι με την θυσία τους μπορούν να υπερνικήσουν όλες τις δυσκολίες. Αυτή η μάχη δεν ήταν μόνο μια στρατηγική σύγκρουση αλλά και μια έκφραση του εθνικού φρονήματος και της συλλογικής προσπάθειας για την απελευθέρωση.
Οι πρόγονοι μας, την 25η Μαρτίου μας καλούν να αναλογιστούμε την αξία της ελευθερίας και την ανάγκη να διατηρήσουμε ζωντανή τη μνήμη των ηρώων που αγωνίστηκαν γι’ αυτήν. Σε μια εποχή που οι προκλήσεις είναι πολλές, η ιστορία μας διδάσκει ότι η ενότητα και η αφοσίωση στον αγώνα για το καλό της πατρίδας μας είναι οι πυλώνες που πρέπει να στηρίζουμε.
Ας θυμόμαστε, λοιπόν, ότι η ελευθερία μας δεν είναι δεδομένη, αλλά αποτελεί καρπό θυσίας και αφοσίωσης γι αυτό και τα κατορθώματα των ηρώων παραμένουν πάντα φωτεινές σελίδες στην ιστορία μας, μας υπενθυμίζοντας ότι οι αξίες της ελευθερίας και της ανδρείας είναι αναλλοίωτες και διαχρονικές.
Αυτή η κληρονομιά δεν είναι μόνο ιστορική αλλά και ηθική. Ας αναλογιστούμε τις θυσίες των προγόνων μας και ας αγωνιστούμε για την προάσπιση των αξιών τους, ώστε να διασφαλίσουμε ένα μέλλον αντάξιο της κληρονομιάς τους. Η μνήμη των ηρώων του Έθνους, μας καλούν να αγωνιζόμαστε για την ελευθερία και την δικαιοσύνη, και να θυμόμαστε ότι ο αγώνας για την εθνική μας ανεξαρτησία είναι μια διαρκής προσπάθεια που απαιτεί και την δική μας συμμετοχή και αφοσίωση.
Η Λεωνίδειος μάχη είχε τελειώσει, το Μανιάκι πήρε τη θέση του, στις σελίδες της Ιστορίας μας, δίπλα στις Θερμοπύλες και στην Αλαμάνα.» Ανατολικά από το χωριό Μανιάκι, στο ξωκλήσι «Αγία Ανάσταση», βρίσκονται τα κόκαλα εκείνων που πέσανε σε τούτη τη μάχη, θυμίζοντας, σ’ εμάς πως η λευτεριά μας είναι “άπ’ τα κόκαλα βγαλμένη των Ελλήνων τα Ιερά”.
