Γράφει ο *Πάνος Χατζηγεωργιάδης
Όχι δεν ήταν όμορφη η πραγματική Σοφία Αφεντάκη. Το άγαλμα της όμως το σχετικά μικρό σε μέγεθος που στολίζει το μνήμα εκείνης της κοπέλας δεν έχει σκοπό να απεικονίσει την πραγματική Σοφία Αφεντάκη, παρά μιαν εξιδανικευμένη μορφή.
Το άγαλμα της Σοφίας όφειλε να είναι όμορφο.
Διότι αν και ο θάνατος κοινός προορισμός για όλους ενδυναμώνεται ο πόνος που προκαλεί απο το δίπολο της ομορφιάς που συνθλίβεται απο την θύελλα του θανάτου.
Προς τούτο και πιστεύω πως ο Χαλεπάς επίλεξε όχι μιάν ακριβή απεικόνιση, αλλά μιάν εξιδανικευμένη διότι τούτη και μόνον η αντίφαση ενισχύει τον πόνο του θεατή εμπρός στο συμβάν του θανάτου. Έχει και η τέχνη τις ιδιοτροπίες της προκειμένου να δράσει πιο εκκωφαντικά μές στην ψυχή του δέκτη.
«Δεν είσαι σύ…», Νικηφόρος Βυζαντινός
Καλή μου, πως και πλαγιασες τόσο νωρίς
μέσα σε τούτο εδώ το χώμα
και τώρα αξύπνητος, ύπνος βαρύς
έχει τυλίξει στοργικά αυτό το σώμα;
Δεν είσαι σύ που ο ήλιος σ΄ έλουζε στο φώς
κάποιου του θέρους μεσημέρι
μα τώρα μ΄άφησες και στέκω μοναχός
και σύ εκίνησες να πάς σε άλλα μέρη.
Δεν είσαι εσύ που τ΄ αεράκι το γλυκό
τα ξέπλεκα μαλλιά χαΐδολογούσε
λευκοντυμένα υπέροχη σαν πλάσμα αερικό
και όλη η πλάση γύρω σου ανθούσε;
Στ΄αλήθεια έφυγες για κείνο το νησί
κι αυτό το σώμα που σαν μάρμαρο έχει γίνει
κρύο, σκληρό δεν γίνεται αυτό να είσαι σύ
και η γλυκιά σου η μιλιά τι έχει γίνει.
Δεν είσαι σύ που η ματιά σου όλο ζωή αποζητούσε
κάθε μιά στιγμή για να την ζήσει
μα τώρα στέκεις άγαλμα σκληρό, δίχως πνοή
και γύρω σου πενθεί όλη η φύση.
Μα απόκριση καμιά δεν πήρα πιά
μήτε ξανάδα και ποτέ τ΄ωραίο σου κεφάλι
οι ωραίες μέρες έσβησαν κι ήρθε νυχτιά
στης θλίψης χάθηκα κι εγώ την παραζάλη!
*Ο Πάνος Χατζηγεωργιάδης είναι εκ των κοσμητόρων των Σχολών Φιλολογικού Συλλόγου «ΠΑΡΝΑΣΣΟΣ»
Μέλος τακτικόν της Εθνικής Εταιρείας των Ελλήνων Λογοτεχνών
Μουσικοσυνθέτης, Δημοσιογράφος και κριτικός Λογοτεχνίας
Κάντε εγγραφή στο ενημερωτικό μας δελτίο.