Ένα αυγό που δείχνει σαν να γεννήθηκε μόλις χθες, αλλά στην πραγματικότητα έχει ηλικία 70 εκατομμύρια χρόνια, ανακαλύφθηκε πρόσφατα στην Παταγονία της Αργεντινής, προκαλώντας ενθουσιασμό στη διεθνή επιστημονική κοινότητα.
Το εύρημα εντοπίστηκε στην περιοχή Ρίο Νέγκρο και εκτιμάται ότι ανήκει σε δεινόσαυρο του γένους Bonapartenykus, έναν μικρό σαρκοφάγο θερόποδα που ζούσε στην ύστερη Κρητιδική περίοδο. Το αυγό διατηρήθηκε σε εξαιρετική κατάσταση, θυμίζοντας σε εμφάνιση αυγό στρουθοκαμήλου, κάτι που εντυπωσίασε τους παλαιοντολόγους.
Σύμφωνα με τον επικεφαλής της ανασκαφικής ομάδας, τα αυγά σαρκοφάγων δεινοσαύρων είναι εξαιρετικά σπάνια, καθώς οι πληθυσμοί τους ήταν περιορισμένοι σε σχέση με τους φυτοφάγους. Επιπλέον, τα κελύφη τους ήταν πολύ λεπτά και εύθραυστα, αφού οι συγκεκριμένοι δεινόσαυροι βρίσκονταν στην εξελικτική γραμμή που οδήγησε στα σημερινά πτηνά. «Η εύρεση τέτοιων αυγών είναι σχεδόν αδύνατη. Για αυτό η ανακάλυψη αυτή είναι πραγματικά μοναδική», ανέφερε χαρακτηριστικά.
Το αυγό, μαζί με άλλα απολιθώματα που βρέθηκαν στην ίδια περιοχή, θα μεταφερθεί στο Αργεντίνικο Μουσείο Φυσικών Επιστημών για περαιτέρω μελέτη. Οι επιστήμονες ευελπιστούν ότι ίσως περιέχει απολιθωμένο έμβρυο. Εξειδικευμένες τομογραφίες θα δείξουν εάν στο εσωτερικό του υπάρχουν υπολείμματα αναπτυσσόμενου δεινοσαύρου — κάτι που, αν επιβεβαιωθεί, θα αποτελέσει μία από τις σημαντικότερες παλαιοντολογικές ανακαλύψεις στη Νότια Αμερική.
Η ίδια αποστολή, με την ονομασία Cretaceous Expedition I, εντόπισε επίσης δόντια μικρών θηλαστικών και σπονδύλους φιδιών, γεγονός που δείχνει πως η περιοχή υπήρξε κάποτε τόπος φωλιάσματος. Σε βίντεο που αναρτήθηκε στο Instagram, ο επικεφαλής ερευνητής Φεντερίκο Ανιόλιν φαίνεται να ανακαλύπτει το αυγό σχεδόν στην επιφάνεια του εδάφους, εκφράζοντας τη συγκίνησή του για το ιστορικό εύρημα. «Πρόκειται πιθανότατα για την πρώτη ανακάλυψη τέτοιου είδους στη Νότια Αμερική. Και δεν βρήκαμε μόνο ένα – υπήρχε ολόκληρο σύμπλεγμα αυγών!», αναφέρει η λεζάντα του βίντεο.
Η εξαφάνιση των δεινοσαύρων
Οι δεινόσαυροι κυριάρχησαν στη Γη μέχρι πριν από περίπου 66 εκατομμύρια χρόνια, όταν εξαφανίστηκαν ξαφνικά κατά τη λεγόμενη μαζική εξαφάνιση Κρητιδικής–Τριτογενούς περιόδου. Αν και αρχικά αποδιδόταν στην κλιματική αλλαγή, τη δεκαετία του 1980 οι επιστήμονες εντόπισαν ένα στρώμα ιριδίου — στοιχείο σπάνιο στη Γη, αλλά κοινό στα μετεωρίδια — που χρονολογείται ακριβώς στην περίοδο της εξαφάνισης.
Λίγο αργότερα ανακαλύφθηκε ο κρατήρας Τσικσουλούμπ στη χερσόνησο Γιουκατάν του Μεξικού, ο οποίος επιβεβαίωσε την υπόθεση της πρόσκρουσης ενός τεράστιου αστεροειδούς. Η σύγκρουση προκάλεσε παγκόσμιες κλιματικές ανατροπές, εκρήξεις και πυρκαγιές, ενώ η σκόνη που εκτοξεύθηκε στην ατμόσφαιρα σκέπασε τον ήλιο, οδηγώντας στην κατάρρευση των οικοσυστημάτων και τελικά στην εξαφάνιση των δεινοσαύρων.
Παράλληλα, μικρότερα ζώα και φυτά με ταχύτερους κύκλους αναπαραγωγής κατάφεραν να επιβιώσουν. Υπάρχουν, ωστόσο, και άλλες θεωρίες που αναφέρουν πως μικρά θηλαστικά κατέστρεφαν τα αυγά των δεινοσαύρων ή ότι η εξάπλωση δηλητηριωδών φυτών συνέβαλε στη σταδιακή εξαφάνισή τους.
