Η χαμηλή αγοραστική δύναμη της Ελλάδας, η οποία την κατατάσσει στις τελευταίες θέσεις της ΕΕ, τώρα μας ξεπέρασε και η Βουλγαρία ,είναι ένα σύνθετο ζήτημα που οφείλεται σε δομικά και συγκυριακά προβλήματα.
Η ελληνική οικονομία παράγει σχετικά χαμηλή προστιθέμενη αξία σε πολλούς τομείς. Αυτό συνδέεται με τη χαμηλή παραγωγικότητα της εργασίας.
- Καθηλωμένοι Μισθοί (Στρατηγική Χαμηλών Μισθών): Οι μισθοί στην Ελλάδα, ειδικά σε όρους αγοραστικής δύναμης, είναι από τους χαμηλότερους στην ΕΕ. Αυτό οφείλεται σε μια στρατηγική που βασίζεται στους χαμηλούς μισθούς για τη διατήρηση της ανταγωνιστικότητας, αντί για τη βελτίωση της παραγωγικότητας και της καινοτομίας.
- Μεγάλο μέρος της απασχόλησης βρίσκεται σε κλάδους με χαμηλή προστιθέμενη αξία όπως ο τουρισμός, η εστίαση και το λιανεμπόριο.
- Ο πληθωρισμός είναι πανευρωπαϊκό φαινόμενο, στην Ελλάδα οι ανατιμήσεις, ιδίως στα τρόφιμα και τα βασικά αγαθά, είναι συχνά υψηλότερες από τον μέσο όρο της Ευρωζώνης, “εξαφανίζοντας” τις όποιες ονομαστικές αυξήσεις μισθών.
Η Κυβέρνηση δεν θέλει να περιορίσει αποτελεσματικά τις στρεβλώσεις στην αγορά, τον ανταγωνισμό, την αλυσίδα εφοδιασμού και το λεγόμενο “κενό ΦΠΑ” (που αν και μειώνεται, εξακολουθεί να είναι ψηλότερο από τον μέσο όρο της Ευρωζώνης), με αποτέλεσμα οι τιμές να αυξάνονται πιο γρήγορα από ό,τι σε άλλες χώρες της ΕΕ.
Η Κυβέρνηση δεν έχει καταφέρει και δεν θέλει:
1. Να μετατοπίσει το παραγωγικό της μοντέλο από τη στήριξη σε κλάδους χαμηλής προστιθέμενης αξίας (π.χ. τουρισμός) σε κλάδους υψηλής τεχνολογίας, καινοτομίας και εξωστρέφειας.
2.Να επιτύχει υψηλότερους και σταθερούς ρυθμούς αύξησης της παραγωγικότητας (πάνω από 1%-1,5% ετησίως).
3.Να διασφαλίσει ότι οι ρυθμοί ανάπτυξης μεταφράζονται σε ουσιαστικές αυξήσεις στο διαθέσιμο εισόδημα των νοικοκυριών (πραγματική σύγκλιση με τον ευρωπαϊκό μέσο όρο).
4.Να πατάξει αποτελεσματικά την ακρίβεια μέσω της ενίσχυσης του ανταγωνισμού και της μείωσης των διαρθρωτικών στρεβλώσεων στην αγορά.
5.Επιμένει στην οικονομία της μεγέθυνσης των αριθμών
Γιατί τα οφέλη από τους υψηλούς ρυθμούς οικονομικής μεγέθυνσης δεν διαχέονται σε όλο το φάσμα του πληθυσμού και δεν αφορούν όλες τις εισοδηματικές κατηγορίες? Γιατί οι πολιτικές που προτείνονται ως αναγκαίες για την προώθηση της οικονομικής μεγέθυνσης θεωρεί η Κυβέρνηση ότι αποτελούν ταυτόχρονα και τα εργαλεία εκείνα με τα οποία μπορεί αφενός να αντιμετωπιστεί η φτώχεια και αφετέρου να μειωθούν οι μεγάλες εισοδηματικές ανισότητες.
Διότι αντιμετωπίζεται αρνητικά και αποθαρρύνεται η αναδιανεμητική παρέμβαση του κράτους, κυρίως μέσω πολιτικών κοινωνικής προστασίας, με το επιχείρημα ότι αυτή μπορεί να
επιφέρει μόνο βραχυχρόνια οφέλη στην επίτευξη μεγαλύτερης ισότητας και δικαιοσύνης, που τελικά δεν ισχύει.
*Από την συνέντευξη της Ιωάννας Λιούτα, στο Alpha radio 9,89 και στον Ανδρέα Πετρόπουλο
