Γράφει η *Ιωάννα Λιούτα
Ένα κράτος κοινωνικής δικαιοσύνης δεν χτίζεται πάνω σε μισθούς πείνας· χτίζεται όταν μπει, επιτέλους, το χέρι στην τσέπη αυτών που έχουν και κατέχουν.
Η Ελλάδα συνεχίζει να βρίσκεται στον πυρήνα μιας σκληρής αντίφασης: οι μισθωτοί και οι συνταξιούχοι σηκώνουν στις πλάτες τους το βάρος των φορολογικών εσόδων, ενώ ο μεγάλος πλούτος παραμένει στο απυρόβλητο. Η έκθεση του ΟΟΣΑ για το 2025 δεν αφήνει περιθώρια παρερμηνείας· σχεδόν τα μισά φορολογικά έσοδα προέρχονται από έμμεσους φόρους, κοινωνικές εισφορές και ΕΝΦΙΑ. Πρόκειται για φόρους που δεν κάνουν διάκριση ανάμεσα σε εισοδήματα, που πλήττουν δυσανάλογα τους πολλούς, τους εργαζόμενους και τους συνταξιούχους.
Οι έμμεσοι φόροι δεν είναι δίκαιοι φόροι. Δεν ανταποδίδουν. Αντίθετα, αφαιρούν εισόδημα από τα νοικοκυριά, ακριβαίνουν την καθημερινότητα και βαθαίνουν την ανισότητα. Την ίδια στιγμή, η φορολογία των επιχειρηματικών κερδών παραμένει χαμηλή, ενώ η μεγάλη ακίνητη περιουσία προστατεύεται επιμελώς από κάθε κυβέρνηση που υιοθετεί το δόγμα του νεοφιλελευθερισμού: «όχι ενόχληση στους ισχυρούς».
Ας είμαστε ξεκάθαροι: όσο οι υπερπλούσιοι μπορούν να κρύβουν τον πλούτο τους σε καταπιστεύματα, σε αντικείμενα πολυτελείας ή να τον φυγαδεύουν σε φορολογικούς παραδείσους, η ανισότητα θα βαθαίνει. Η λύση δεν είναι να συντηρούμε το άδικο σύστημα, αλλά να το αλλάξουμε. Με ουσιαστική φορολόγηση του κεφαλαίου, με πραγματικούς ελέγχους στα κεφαλαιακά κέρδη και στα μερίσματα, με φόρο κληρονομιάς που θα είναι δίκαιος και θα αφορά τον μεγάλο πλούτο, όχι τον απλό κόσμο.
Και κάτι ακόμη: όσοι απειλούν να εγκαταλείψουν τη χώρα για να αποφύγουν τους φόρους, ας γνωρίζουν ότι υπάρχει λύση. Ο λεγόμενος «φόρος εξόδου» μπορεί και πρέπει να εφαρμοστεί. Δεν γίνεται οι επιχειρηματικοί όμιλοι να απομυζούν πλούτο στην Ελλάδα και να τον φυγαδεύουν αφορολόγητο στο εξωτερικό.
Ένα ισχυρό κράτος, ένα κράτος κοινωνικής δικαιοσύνης, δεν χτίζεται πάνω σε μισθούς πείνας και συντάξεις εξαθλίωσης. Χτίζεται όταν μπει, επιτέλους, το χέρι στην τσέπη αυτών που έχουν και κατέχουν. Αυτό είναι το πραγματικό δίλημμα: κοινωνία για τους πολλούς ή προνόμια για τους λίγους.
*Η Ιωάννα Λιούτα είναι πολιτική και οικονομική αναλύτρια