Γράφει ο *Ιωάννης Ευθυμιάδης
Τι εννοούμε η τριαδική ουσία των αντιθέτων; Από την αρχαιότητα με την λογική της μαθηματικής σκέψης και φιλοσοφίας θεώρησαν την «αρχή» της λειτουργίας ή το «αρχικό μοντέλο» της δημιουργίας του κόσμου σε τρείς αντίθετες όμως ενοποιημένες και αδιαίρετες έννοιες μιας ουσίας.
Αυτό το άγνωστο και ασύλληπτο τριαδικό μυστήριο της ύπαρξης θα παραμείνει αδιευκρίνιστο και ακατανόητο στους ανθρώπους. Λογικό είναι ότι από αυτό το σημείο και μετά προφανώς να βγουν διάφορα συμπεράσματα και ασυμφωνίες. Η αλήθεια είναι ότι κανείς δεν γνωρίζει την πραγματικότητα.
Από τον τριαδισμό της ουσίας δημιουργήθηκε η αρχή, το υλικό σύμπαν. Μετά από ένα συμπαντικό «χρονικό» διάστημα της εξέλιξης δημιουργήθηκε η υλική οντότητα του ζωντανού οργανισμού. Όλες οι ζωντανές οντότητες όπως ο άνθρωπος που είναι και αυτός προϊόν της δημιουργικής φύσης (ύλη) είναι τρισυπόστατες, έχουν επίσης ένα τριαδισμό ουσίας.
Φαίνεται όμως ότι εδώ υπάρχει μια αντίθεση μεταξύ το αιώνιο ενοποιημένο αρχικό και αδιαίρετο τριαδισμό, με τον τρισυπόστατο φυσικό κόσμο, ο οποίος δημιουργήθηκε από αυτήν την ουσία. Έστι προκύπτει η διαφορά ότι κάθε οντότητα έχει και την ανάλογη περίοδο λειτουργίας της ακμής-πτώσης-παρακμής, αλλοίωσης και φθοράς. Επομένως όλα τα δημιουργημένα βασίλεια και του ανθρώπου είναι κατ’ εικόνα και παρομοίωση της άγνωστης αρχικής μοναδικής «πηγής». Αυτό ήταν το μοναδικό στιγμιαίο ουσιαστικό αρχικό ξεκίνημα της δημιουργίας, χωρίς άλλη παρέμβαση. Από εκεί και πέρα πήραν όλα το λειτουργικό δρόμο της συνειδητής εξέλιξης.
Διαφορετικά αν ήμασταν δημιουργημένοι χαρισματικά με την ίδια εικόνα της τριαδικής «πηγής» τότε όλοι θα ήμασταν τέλειοι και θα ζούσαμε το μυστήριο της αιωνιότητας με πλήρη συνείδηση.
Οπότε αυτονόητο είναι και για τον άνθρωπο να υπάρχει ένας γενικός φυσικός περιορισμός.
Η αλήθεια είναι ότι την προσωπική μας δημιουργία την οφείλουμε κατά κύριο λόγο στους γονείς μας διότι από αυτούς προήλθαμε. Αυτοί για μας πρέπει να είναι το Α και το Ω. Η πραγματικότητα είναι ότι μας δόθηκε αυτή η περιορισμένη και μοναδική ευκαιρία της ζωής, να θαυμάσουμε και να απολαμβάνουμε το μεγαλείο της υπαρξιακής φύσης με το τρισυπόστατο «είναι» μας. Δυστυχώς αυτό δεν γίνεται διότι μας αφαιρέθηκε η μόρφωση της φιλοσοφικής σκέψης, γιατί;
Ο άνθρωπος παρασύρετε εύκολα από διάφορους «αξιωματούχους» παράγοντες, οι οποίοι πειστικά δια του λόγου καμπυλώνουν την ελεύθερη κρίση σκέψης των ανθρώπων, όπου φτάνουν στο σημείο να κρυσταλλώνονται συναισθηματικά σε όλους τους χώρους υπό τον έλεγχο της κυριαρχίας.
Χάρισμα
Επίσης γνωρίζουμε ότι από την δημιουργία της φύσης εκδηλώνονται κάποια πραγματικά χαρίσματα σε ορισμένους ανθρώπους. Τι εννοούμε χάρισμα; Το χάρισμα είναι μια ικανότητα στον άνθρωπο που μπορεί να ανατρέψει ακόμα και τους φυσικούς νόμους της βαρύτητας. Όσοι έχουν αυτό το χάρισμα προφανώς για αυτούς φαίνεται να είναι ένα φυσιολογικό γεγονός μιας ικανότητας. Δεν γνωρίζω αν οι ίδιοι συλλογίζονται το πώς και γιατί συμβαίνει αυτό σε αυτούς. Επειδή ο άνθρωπος δεν έχει την τελειότητα του νου να κατανοήσει αυτό το υπερφυσικό γεγονός, τότε το αποδέχεται σαν μυστήριο του θαύματος. Αυτός που έχει αυτήν την ιδιαιτερότητα σημαίνει ότι έχει μια μόνιμη ικανότητα ενέργεια δύναμης, άλλα μόνο σε μία συγκεκριμένη πράξη. Υπάρχει επίσης η σπάνια περίπτωση του φαινομένου σε κάποιους ανθρώπους να κάνουν πάνω από μία πράξη θαυμάτων! Αυτά τα ανεξήγητα θαύματα από ανθρώπους υπήρξαν στο παρελθόν, υπάρχουν και στο δικό μας αιώνα και θα συνεχίζουν στο μέλλον.
Εφόσον το θαυματουργό χάρισμα παραμένει ένα ανεξήγητο γεγονός, τότε μπορούμε να ορίσουμε την προέλευσή του;
Σίγουρα όχι διότι έχουμε περιορισμένες αντιλήψεις γενικά στον απειροδιάστατο λειτουργικό χώρο όπου υπάρχουν αυτά τα ανεξήγητα φαινόμενα. Από την αρχαιότητα μέχρι και σήμερα στον 21ο αιώνα έχουν ειπωθεί στα πλαίσια της λογικής διάφορες πιθανές ερμηνείες οι οποίες όμως προσεγγίζουν την αλήθεια.
Γνωρίζουμε ότι ο μικρόκοσμος είναι ένα αντίθετο αντίγραφο του μεγαλόκοσμου, όπου το ένα συμπληρώνει το άλλο.
“ Όπως επάνω έστι και κάτω”. Όταν η λειτουργία ενός ζωντανού οργανισμού αποτελείται από μικροοργανισμούς κυττάρων οι οποίοι συντηρούν και λειτουργούν το σώμα, τότε στο μεγαλόκοσμο οργανισμό της οντότητας που είναι το άπειρο σύμπαν του “σώματος” ποιοι «οργανισμοί» το συντηρούν και λειτουργεί αιώνια; Μήπως μεταφορικά ή κυριολεκτικά οι «μικροοργανισμοί κυττάρων» είναι το άπειρο ηλιακό σύστημα και οι πλανήτες οι οποίοι συντηρούν και λειτουργούν αιώνια το άγνωστο «σώμα» της συνείδησης;
*Ο Ιωάννης Ευθυμιάδης είναι Συγγραφέας-ερευνητής
