Γράφει ο Μετά την πρωτοφανή αποτυχία της πρώτης ψηφοφορίας, ο Φρίντριχ Μερτς εξελέγη τελικά καγκελάριος στη δεύτερη, με τις απαιτούμενες 316 ψήφους. Η οριακή αυτή επιτυχία ωστόσο δεν εξαλείφει τη βαθιά πολιτική αστάθεια και τις έντονες εσωτερικές αντιθέσεις που αποκαλύφθηκαν στον κυβερνητικό συνασπισμό CDU/CSU–SPD.
Η αλλαγή στη δημοσιονομική πολιτική του Μερτς, η οποία περιλαμβάνει αύξηση δαπανών και χαλάρωση του «φρένου χρέους», συνεχίζει να προκαλεί έντονες αντιδράσεις στο εσωτερικό των κομμάτων του συνασπισμού. Οι αντιπαραθέσεις και η πολιτική ασυνέπεια υπονομεύουν την αξιοπιστία του νέου καγκελάριου, ο οποίος ανέκαθεν αυτοπαρουσιαζόταν ως αυστηρός υποστηρικτής της δημοσιονομικής πειθαρχίας.
Τα θέματα ασφάλειας και μεταναστευτικού εξακολουθούν να απασχολούν έντονα τη γερμανική κοινή γνώμη. Ο Μερτς δεν έχει ακόμη παρουσιάσει πειστικά σχέδια και στρατηγικές, γεγονός που εντείνει την αγωνία και τον προβληματισμό των πολιτών. Ενδεικτικό της κατάστασης είναι η κριτική ότι αθέτησε τις περισσότερες προεκλογικές δεσμεύσεις του, δίνοντας την εικόνα πολιτικού που καθοδηγείται κυρίως από τις πιέσεις των Σοσιαλδημοκρατών. Το SPD, αν και γνώρισε βαριά ήττα στις εκλογές, παραδόξως ενισχύει την επιρροή του, καταλαμβάνοντας σημαντικά υπουργεία.
Ένα ακόμα σημαντικό στοιχείο είναι η παντελής έλλειψη χαρισματικής προσωπικότητας του Μερτς, ο οποίος δεν κατάφερε ποτέ να δημιουργήσει ένα ουσιαστικό και βαθύ πολιτικό δεσμό με τους ψηφοφόρους. Η απουσία προϋπηρεσίας σε θέσεις της τοπικής αυτοδιοίκησης, όπως αυτές του δημάρχου ή του περιφερειάρχη, αποτελεί μειονέκτημα στην προσπάθεια να οικοδομήσει σχέσεις εμπιστοσύνης με την κοινωνία, ειδικά σε εποχές όπου η επαφή με τοπικά ζητήματα αποτελεί κρίσιμο κριτήριο αξιολόγησης πολιτικών προσώπων.
Επιπρόσθετα, η οικονομική πολιτική του νέου καγκελάριου εγείρει ερωτήματα για το μέλλον της γερμανικής οικονομίας, η οποία αντιμετωπίζει ήδη προκλήσεις όπως υψηλό πληθωρισμό, χαμηλή ανάπτυξη και αυξημένα επίπεδα δημόσιου χρέους. Η ασαφής στρατηγική ως προς την ανταγωνιστικότητα των γερμανικών επιχειρήσεων και η έλλειψη σαφών προγραμμάτων για καινοτομία και ανάπτυξη επιτείνουν την ανασφάλεια στους επιχειρηματικούς κύκλους και στην αγορά.
Στον τομέα της εξωτερικής πολιτικής, ο Μερτς επίσης δεν έχει καταφέρει να προβάλει ένα ξεκάθαρο προφίλ. Ειδικότερα, η στάση του σε κρίσιμα ζητήματα όπως η σχέση με τη Ρωσία, οι σχέσεις με τις ΗΠΑ, αλλά και ο ρόλος της Γερμανίας στην Ευρωπαϊκή Ένωση παραμένουν θολά σημεία, προκαλώντας ανησυχία στους διεθνείς εταίρους της Γερμανίας. Η χώρα μοιάζει να αμφιταλαντεύεται χωρίς σαφή κατεύθυνση, κάτι που υποβαθμίζει τον διεθνή της ρόλο.
Η άνοδος της AfD εξακολουθεί να αποτελεί έναν σοβαρό κίνδυνο για τη δημοκρατία, καθώς εκμεταλλεύεται την κρίση εμπιστοσύνης και την ανασφάλεια των πολιτών. Η στρατηγική του αποκλεισμού που ακολουθούν τα συστημικά κόμματα ίσως ενισχύει περαιτέρω το προφίλ του θύματος που καλλιεργεί η AfD. Το κρίσιμο ερώτημα που τίθεται είναι αν μια πιο ανοιχτή και διαφορετική προσέγγιση θα μπορούσε να μειώσει ουσιαστικά την επιρροή του κόμματος αυτού, αντί να την ενισχύει.
Τέλος, η ευρύτερη πολιτική κατάσταση στη Γερμανία αντανακλά μια βαθύτερη κρίση αντιπροσώπευσης και εμπιστοσύνης. Οι πολίτες αισθάνονται όλο και πιο απομακρυσμένοι από τους πολιτικούς θεσμούς και τις ηγεσίες τους. Η ανάγκη για έναν ηγέτη με σαφή όραμα, ικανότητα διαλόγου και αποτελεσματική διαχείριση είναι πλέον επιτακτική.
Η κυβερνητική συνοχή και η σταθερότητα παραμένουν ανοιχτά ερωτήματα, όπως επίσης και το κατά πόσο η κυβέρνηση θα καταφέρει να ανακτήσει την εμπιστοσύνη των πολιτών, ή αν η AfD θα συνεχίσει να ωφελείται από την πολιτική αναταραχή. Ο χρόνος θα δείξει αν ο Μερτς και η κυβέρνησή του μπορούν να ανταποκριθούν στις ιστορικές προκλήσεις ή αν η χώρα θα βυθιστεί περαιτέρω στην πολιτική αστάθεια.
