Γράφει ο Δημήτρης Ντούσας
Αγαπητοί φίλοι
Συνεχίζω το αφιέρωμα και την παρουσίαση των Φαναριωτών που συνέβαλαν στην πνευματική καλλιέργεια των κατοίκων του χωριού μας, του Φαναρίου Καρδίτσας. Ένας από αυτούς ήταν και ο Χριστάκης Σανίδας.
1. Ο Χρήστος Σανίδας του Ευθυμίου γεννήθηκε το 1903, παντρεύτηκε την Όλγα Καρατζικου από την Καστανιά Καρδίτσας και πέθανε στις 15 Μάη 1963. Απέκτησε δύο κόρες: Την Αικατερίνη και την Ελευθερία. Υπηρέτησε ως δάσκαλος κι ως διευθυντής στο δημοτικό σχολείο Φαναρίου.
Μιλώντας για αυτόν ο Κώστας Βαμπούλης, πρόεδρος του Συλλόγου Φαναριωτών Αθήνας, γράφει:
“Ο Χριστάκης Σανίδας ήταν ακούραστος δάσκαλος. Δεν σταμάτησε όλη του τη ζωή να ασχολείται με τα καθήκοντά του, τα κοινωνικά προβλήματα του χωριού, με την εξωσχολική αγωγή των παιδιών… Συνέβαλε τα μέγιστα στην ανοικοδόμηση του δημοτικού σχολείου και στην αναδάσωση των χέρσων του χωριού… Ως επικεφαλής των φυλακισμένων των Αγροτικών Φυλακών, που υπήρχαν στο Φανάρι (1930 – 1936), βοήθησε στην κατασκευή του δρόμου Καρδίτσας – Μουζακίου… Ήταν η ψυχή όλων των πνευματικών και πολιτιστικών εκδηλώσεων των νέων του χωριού μας”.
2. Ο Χριστάκης Σανίδας ήταν ο πρώτος που συνέλαβε την ιδέα της ίδρυσης του “Συλλόγου Λαϊκής Βιβλιοθήκης Φαναρίου”. Ο Σύλλογος Ιδρύθηκε στις 10 Μαϊου 1930. Μεταξύ των ιδρυτών ήταν και οι παρακάτω: Κώστας Βαμπούλης, φαρμακοποιός, ο Παναγιώτης Χαντζιαρας, δάσκαλος, ο Γιώργος Παπαβασιλείου, αργότερα πρόεδρος του χωριού κι άλλοι.
Η Λαϊκή Βιβλιοθήκη έγινε ο πνευματικός φάρος των Φαναριωτών αλλά και των κατοίκων των γειτονικών χωριών, καθώς το Φανάρι ήταν κεφαλοχώρι και τα παιδιά των γειτονικών χωριών έρχονταν στο γυμνάσιο και λύκειο που είχε το χωριό μας. Το δημοτικό σχολείο είχε τότε πάνω από 300 μαθητές, ενώ το γυμνάσιο πάνω από 100.
Στα χρόνια του 2ου Παγκοσμίου πολέμου και του Εμφυλίου υπήρξε αναστολή των δραστηριοτήτων της. Ο φιλόλογος Βασίλης Ντούσας, το 1960 επανεκκίνησε τη δράση του Συλλόγου Λαϊκής Βιβλιοθήκης. Εκείνα τα χρόνια το δημοτικό σχολείο είχε πάνω από 200 μαθητές ενώ το γυμνάσιο πάνω από 450. Στη συνέχεια ο δάσκαλος Σωκράτης Λιούλιος αναδιοργάνωσε και εμπλούτισε τη Βιβλιοθήκη με καινούρια βιβλία. Το 1968 τοποθετήθηκε ως βιβλιοθηκάριος ο Βαγγέλης Βασιλιαγκος, ο οποίος παρέμεινε έως το 1974.
Η Λαϊκή Βιβλιοθήκη Φαναρίου αρχικά στεγάστηκε στο παλιό Ειρηνοδικείο του χωριού και στη συνέχεια στο Κοινοτικό Γραφείο, στην αίθουσα του Συλλόγου Αγροτοπαιδων, ενώ από τις αρχές του 1990 στεγάστηκε σε αίθουσα του Γυμνασίου Λυκείου, εξοπλισμένη και με σύγχρονα μέσα μελέτης, όπως κομπιούτερ.
Με το κλείσιμο του Γυμνασίου Λυκείου, δυστυχώς, τα βιβλία μεταφέρθηκαν στο Μουζάκι.
Τα βιβλία πρέπει να επιστρέψουν στο χωριό μας, στο Φανάρι, και να τοποθετηθούν σε αίθουσα του πέτρινου δημοτικού σχολείου. Η αίθουσα αυτή να ονομαστεί αίθουσα “Χρήστου Σανίδα”. Τους μήνες που στο χωριό μας έρχεται πλήθος κόσμου στην αίθουσα αυτή θα μπορούσε να λειτουργεί Λέσχη Ανάγνωσης.
4. Φωτογραφίες:1. Ο δάσκαλος Χρήστος Σανίδας. 2. Η Βιβλιοθήκη στην αίθουσα του Γυμνασίου Λυκείου. 5. Μαθητές στην αίθουσα της Βιβλιοθήκης μπροστά στους υπολογιστές. 4. Ο αρθρογράφος σε ένα σοκάκι στη γειτονιά του Αγίου Αθανασίου στο Φανάρι.
5. Βιβλιογραφία: Για τις φωτογραφίες και για τη συγγραφή του άρθρου στηρίχτηκα στις εφημερίδες του Συλλόγου Φαναριωτών Αθήνας η Ιθώμη των ετών 1969 και 1970 καθώς και στα βιβλία των εκδόσεων Σαββάλας: α. Λάμπρος Σωτηρίου, Φανάρι δήμου Ιθώμης. Από το χθες στο σήμερα, 2010 και β. Χριστόφορος Τραυλός, Το Φανάρι, η θεσσαλική Ιθώμη, 2002.
Ευχαριστώ, τέλος, και τον υπάλληλο του ΚΕΠ Φαναρίου, Κώστα Μπιτζε, για τη βοήθεια του.
