Γράφει ο Παναγιώτης Τραϊανού
Οι Εβραίοι στον δρόμο τής «απώλειας»…
…Έτοιμοι να ζήσουν τη δική τους «Μικρασιατική Καταστροφή»!
Το 1922 ο Ελληνισμός έκανε το αδιανόητο …«Πήδηξε» στην «άβυσσο»! …Έκανε την «αυτοκτονική» εκείνη πράξη, η οποία θα τον γκρέμιζε από την «κορυφή» τού κόσμου και θα τον «έριχνε» στα «έγκατά» του! …Από κυρίαρχη μειονότητα της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας —η οποία ήταν η πλουσιότερη του κόσμου εκείνης της εποχής— έχασε τα πάντα και περιορίστηκε σε μια εθνική «κονσέρβα» τής εξάρτησης και της άπειρης φτώχειας! Ο Ελληνισμός από μέγας «παίκτης» τής παγκόσμιας πολιτικής «σκακιέρας» περιορίστηκε σε μια «Ψωροκώσταινα», που εδώ κι έναν αιώνα ο κάθε απίθανος Κίσινγκερ, Σόιμπλε ή Σαρκοζί ή Μέρκελ μπορούν να τον προσβάλουν και να τον δυσφημίζουν παγκοσμίως!. Όλα αυτά τα τραγικά έγιναν το 1922. Τι έγινε τότε; …Οι Έλληνες Ελλαδίτες επιτέθηκαν στην Οθωμανική Αυτοκρατορία των Ελλήνων Ρωμιών ή Ρωμαίων!!!…
…Η Ελλάδα τής κακομοιριάς και της φτώχειας επιτέθηκε στην πλούσια εκείνη αυτοκρατορία, η οποία ήταν η βασική «πλατφόρμα» τής πολιτικής και της οικονομικής ισχύος για τον παγκόσμιο Ελληνισμό …Η «πλατφόρμα» που τον «κουβαλούσε» για αιώνες, εφόσον αποτελούσε μετάλλαξη της Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας. Το εθνικό κράτος τής Ελλάδας σ’ αυτήν την «πλατφόρμα» επιτέθηκε! Ένας γραφικός εθνικός «νάνος» εκμεταλλεύτηκε ένα «κενό» τής παγκόσμιας οικονομικής λειτουργίας κι επιτέθηκε σ’ έναν πολυεθνικό «γίγαντα» …Εκμεταλλεύτηκε το «reset» τής παγκόσμιας αλλαγής τού κυρίαρχου κεφαλαίου κι επιτέθηκε στην αυτοκρατορία στην οποία δέσποζαν οι Έλληνες Ρωμιοί. Εξαιτίας αυτής της ενέργειάς του δεν επέτρεψε τον Ελληνισμό να μπει με «φόρα» στη νέα βιομηχανική εποχή …Δεν του επέτρεψε να εκμεταλλευτεί τη μόρφωσή του και τα υλικά μέσα τής πάμπλουτης αυτοκρατορίας και να γίνει παγκοσμίως κυρίαρχος αυτής της εποχής …Δεν του επέτρεψε να προσπεράσει το «κενό» τής αλλαγής προς τη βιομηχανική εποχή και την αδυναμία τής Αυτοκρατορίας να την επιτύχει εγκαίρως, λόγω των ιδιομορφιών τής μουσουλμανικής θρησκείας τής Υψηλής Πύλης…
…Βρήκε την αυτοκρατορία «μετέωρη» ανάμεσα στους δύο τύπους κεφαλαίου και την «κατέστρεψε». Επιτέθηκε στον Ελληνισμό των Ρωμιών, ο οποίος εκτεινόταν από την Τεργέστη μέχρι το Κάιρο και από τη Θεσσαλονίκη μέχρι τη Βαγδάτη και τη διέλυσε στην κυριολεξία. Αυτό ΔΕΝ έγινε εξαιτίας μιας τυχαίας ιστορικής συγκυρίας! …Έγινε έρμαιο των μαρξιστών! …«Λεία» των προδοτών «εθνικοσοσιαλιστών» και των πειναλέων «διεθνοσοσιαλιστών» ….Φασίστες και κομμουνιστές τον έβαλαν στη «μέση» και τον ρήμαξαν. Αυτή η τραγική εξέλιξη για τον Ελληνισμό ήταν αποτέλεσμα δικού του λάθους …Του λάθους των Ρωμιών όχι να επιτρέψουν την ύπαρξη του κράτους τής Ελλάδας, αλλά να επιτρέψουν την ανεξέλεγκτη λειτουργία του.
Οι Ρωμιοί την είχαν «πατήσει» γιατί δεν «έβλεπαν» προς τα πού πήγαινε ο κόσμος και ποιοι κρατούσαν το «πηδάλιό» του. Δεν κατάλαβαν ότι η ύπαρξη του ελληνικού κράτους έξω από την «πόρτα» τους δεν ήταν κάτι το ακίνδυνο σε περίπτωση που δεν θα εξασφάλιζαν τον έλεγχό του. Περί αυτού πρόκειται. Αυτό ήταν το μέγα λάθος των Ρωμών. Μετά την Επανάσταση του 1821 άφησαν τα πράγματα στην τύχη τους. Δεν επιχείρησαν να κάνουν το κράτος αυτό «εξαρτώμενο δορυφόρο» τής αυτοκρατορίας που «τάιζε» και τους ίδιους. Άφησαν τον έλεγχο του «ελεύθερου» ελληνικού κράτους σε Βαυαρούς και Άγγλους Προτεστάντες! Ενώ είχαν τεράστιο πλούτο οι ίδιοι, άφησαν τους Δυτικούς να «σέρνουν» αυτό το κράτος με τα «χρέη» του. Αυτό ήταν το μέγα λάθος τους!
Ήταν λάθος να επιτρέψουν να εγκατασταθούν μόνιμα ξένα συμφέροντα έξω από την «πόρτα» τους. Ήταν λάθος που άφησαν αυτό το κράτος-«Κόσσοβο» της εποχής να υπολειτουργεί με ξένους «προστάτες», χωρίς νόμους και με τη λογική των όχλων. Ήταν λάθος τους που επέτρεψαν στους Δυτικούς να διορίζουν μόνοι τους τις ηγεσίες του —και οι οποίοι το είχαν μόνιμα «προσανατολισμένο» στην υπηρεσία των δυτικών συμφερόντων—. Σε κάθε περίπτωση το ρίσκο ήταν μεγάλο, γιατί, παρ’ όλη την υπολειτουργία του, ήταν θέμα χρόνου ν’ αναπτύξει εθνικά συμφέροντα —και άρα και εθνικά ένστικτα— και να τα εξυπηρετήσει ακόμα και εις βάρος των Ρωμιών —εάν υπήρχε τέτοια δυνατότητα—.
Αυτό το κράτος, το οποίο ξεκίνησε το 1821 σαν ιστορική «αποκατάσταση» και απλά οι Ρωμιοί το ανέχθηκαν εξαιτίας ενός συναισθηματικού «εκβιασμού», ήταν το αίτιο της καταστροφής τους …Ένα κράτος το οποίο απλά το ανέχτηκαν ως «φόρο τιμής» στη γενέτειρα του πολιτισμού! …Του δικού τους πολιτισμού …Του κράτους των «ενοχών» τους για την απώλεια της ιστορικής τους συνέχειας κατά την αναζήτηση του μέγιστου κέρδους που μπορούσαν να επιτύχουν με την επιλογή τους να ταυτιστούν με τον οθωμανικό παράγοντα …Των «ενοχών» που γιγαντώθηκαν με τον Διαφωτισμό και την επανεμφάνιση του ελληνικού πνεύματος.
Για κάποιους Έλληνες Ρωμιούς ήταν ντροπή που —θεωρητικά τουλάχιστον— οι Δυτικοί νοιάζονταν περισσότερο από τους ίδιους για την ολική «επαναφορά» τού Ελληνισμού στο ευρωπαϊκό γίγνεσθαι της νέας εποχής που τότε «ανέτειλε». Η Γαλλική Επανάσταση, η οποία οδήγησε στη γέννηση των εθνικών κρατών, απλά έδωσε «σχήμα» σ’ αυτήν την κατάσταση. Πήρε μορφή κράτους ο ιστορικός χώρος που «γέννησε» τη Ρωμιοσύνη και διαιώνιζε το όνομά του Ελληνισμού. Οι Ρωμιοί εκεί «μπερδεύτηκαν». Υπερεκτίμησαν τους εαυτούς τους και υποτίμησαν τον κίνδυνο που θα πρόκυπτε εξαιτίας αυτού του κράτους. Το υποτίμησαν ως «ζημιά», γιατί εκ των δεδομένων «ξαναγεννήθηκε» σ’ έναν χώρο πολύ φτωχό και μακριά από τα «φιλέτα» τής αυτοκρατορίας …Έναν χώρο ο οποίος ήταν πάντα προβληματικός για την αυτοκρατορία —εάν σκεφτεί κάποιος ότι επάνω σ’ αυτόν διατηρούνταν επί αιώνες κτήσεις Δυτικών από την εποχή τής Ενετοκρατίας— …Έναν χώρο ο οποίος επί αιώνες —λόγω αυτών των εξαρτήσεων— εξυπηρετούσε φιλοδυτικά συμφέροντα. Αυτό το κράτος, αντί να προσκολληθεί για πάντα στην Οθωμανική Αυτοκρατορία και να γίνει ο μόνιμος «εκλεκτός» της, έγινε ο άσπονδος εχθρός της!!!
Εξαρχής λειτουργούσε ως ένας «ταραξίας» τής περιοχής. Λειτουργούσε ως τέτοιος όχι επειδή ήταν ιδιόμορφοι ή φιλοπόλεμοι οι Ελλαδίτες, αλλά γιατί αυτό συνέφερε εκείνους που διόριζαν τις ηγεσίες του και είχαν ανάγκη από έναν «μοχλό» πίεσης απέναντι στην Οθωμανική Αυτοκρατορία. Με το τεράστιο πλεονέκτημα της ιστορικής «διασημότητας» —και το «άλλοθι» της αναζήτησης της δικαίωσής του και της αποκατάστασής του— λειτουργούσε ως «αλήτης» τόσο στο εσωτερικό του εις βάρος τού λαού του όσο και στο εξωτερικό εις βάρος των άλλων λαών! …Μια συμπεριφορά η οποία έφτασε στα άκρα όταν αυτή χρηματοδοτήθηκε από τους εχθρούς τής Οθωμανικής Αυτοκρατορίας με στόχο τη διάλυσή της …Όταν χρηματοδοτήθηκε απ’ αυτούς που είχαν συμφέρον να τη διαλύσουν.
Τότε έγινε το σφάλμα εκείνο, το οποίο θα κατέστρεφε όλους τους Έλληνες καί από τις δυο πλευρές τού Αιγαίου. Θα κατέστρεφε την πανίσχυρη μειονότητα των Ρωμιών και ταυτόχρονα θα άφηνε εντελώς απροστάτευτο και ανίσχυρο το ελληνικό κράτος στις διαθέσεις των ισχυρών τής Δύσης και όχι μόνον. Από εκείνη τη στιγμή κι έπειτα η Ελλάδα θ’ ακολουθούσε τη σκληρή μοίρα τού «εξαρτώμενου» …Τη μοίρα αυτού που ακολουθεί εντολές «νταβατζήδων», γιατί απλούστατα δεν έχει εξασφαλίσει τη δυνατότητα να είναι κύριος του εαυτού του! …Θα υποτασσόταν σε δοτές ηγεσίες και θ’ ακολουθούσε υποχρεωτικές πολιτικές —ακόμα κι αν αυτές ήταν εις βάρος των δικών του συμφερόντων—. Αναγκαστικά το ελληνικό κράτος θα γινόταν ο μεγαλύτερος εχθρός τού Ελληνισμού, εφόσον θ’ ακολουθούσε τις πολιτικές των Ανθελλήνων!
Τότε εμφανίστηκε στο πολιτικό προσκήνιο ο «Λευτεράκης». Ένας διεφθαρμένος αλήτης από την Κρήτη, εκτελώντας εντολές ξένων κι αναζητώντας ως γνήσιος «ξυπόλητος» τον προσωπικό του πλουτισμό, παρέσυρε τους Έλληνες στη μεγαλύτερη ηλιθιότητα όλων των εποχών! …Ένας κατσικοκλέφτης, που με τη βοήθεια αγράμματων δολοφόνων που τον ακολουθούσαν «μόχλευε» διαρκώς την κοινωνική ένταση …Ένας δημαγωγός, που με εύκολες υποσχέσεις αρπαγών και «λειών» φανάτιζε όχλους και τους οδηγούσε εναντίον άλλων όχλων …«Δημοκράτης» όταν κέρδιζε τις εκλογές, βίαιος πραξικοπηματίας όταν τις έχανε. Μόνιμος θαμώνας των Δυτικών Πρεσβειών, που εκτελούσε τις εντολές τους με την απολυτότητα ενός υπαλλήλου. Η πολιτική «αστάθεια» αυτού του κράτους ήταν η μόνη «σταθερή» κατάσταση που το χαρακτήριζε κι ο Βενιζέλος ήταν ο βασικός υπεύθυνος γι’ αυτήν. Αυτός ήταν που τους παρέσυρε στην «αυτοκτονία», την οποία τη σχεδίασαν οι «ξένοι» και στην πραγματικότητα το Σιωνιστικό «Διευθυντήριο» του σοσιαλισμού και του κομμουνισμού!
Αυτός υπό τις εντολές και την καθοδήγηση των ιμπεριαλιστών και των τοκογλύφων έβαλε τον Ελληνισμό στην περιπέτεια της Ουκρανίας. Την ολέθρια επιλογή που έφερε τη μικρή Ελλάδα «απέναντι» στη θηριώδη κομμουνιστική Σοβιετική Ένωση. Αυτός έβαλε τον Πόντο στην «παγίδα» εκείνη, η οποία έφερε τους Πόντιους ταυτόχρονα απέναντι σε Τούρκους Εθνικιστές και Ρώσους διεθνιστές, με αποτέλεσμα να τους «ξεριζώσει» από τις αιώνιες πατρίδες τους. Μιλάμε για «επίτευγμα», εφόσον ήρθαν αντιμέτωποι με εθνικιστές και κομμουνιστές ταυτόχρονα, χωρίς να καταλάβουν ποιος τους παγίδευσε.
Όλα αυτά ΔΕΝ ήταν τυχαία! …Ήταν σχεδιασμοί «έξωθεν» επιβεβλημένοι στην Ελλάδα! …Σχεδιασμοί οι οποίοι εξυπηρετούσαν ξένα συμφέροντα και στόχευαν τη λεηλασία τής πάμπλουτης Οθωμανικής Αυτοκρατορίας! Την πάμπλουτη αυτοκρατορία είχαν ως στόχο και όχι τη φτωχή Ελλάδα. Η Ελλάδα ήταν απλά απαραίτητη για να δρομολογηθούν αυτοί οι σχεδιασμοί …Σχεδιασμοί οι οποίοι απλά απαιτούσαν προδότες για τη δρομολόγησή τους! Ο βασικός τους συνεργάτης και ΠΡΟΔΟΤΗΣ τού Ελληνισμού ήταν ο ΒΕΝΙΖΕΛΟΣ! …Αυτός που σκότωσε τον Ίωνα Δραγούμη —ο οποίος πίστευε σε μια άλλου είδους συνύπαρξη του Ελληνισμού με το Ρωμαίικο—! …Αυτός που, για να εκβιάζει την κοινωνία και να την απειλεί, είχε «εφεύρει» το «φόβητρο» του διχασμού και του Εμφυλίου, που ακόμα και σήμερα χρησιμοποιούν οι μητσοτακικοί επίγονοί του …Αυτός ο οποίος είχε κατορθώσει κι έλεγχε μυστικά την οργανωμένη συμμορία των νεοεμφανισθέντων εκείνη την εποχή μαρξιστών κομμουνιστών.
Διαβάστε το υπόλοιπο άρθρο εδώ.
