Γράφει ο *π. Κωνσταντίνος Λαγός
Μεγάλο Σάββατο πρωί και λίγες γυναίκες μόνο τολμούν να πάνε στον τάφο του Ιησού και να τελέσουν τα ταφικά έθιμα της εποχής. Οι άλλοι μαθητές είναι κρυμμένοι, ο Πέτρος συντετριμμένος, όλοι τους είναι φοβισμένοι.
Οι γυναίκες, λοιπόν, τολμούν και γι’ αυτό αμοίβονται. Μαθαίνουν πρώτες το χαρμόσυνο μήνυμα της Ανάστασης του Χριστού. Αυτό που μένει μυστικό σε όλους τους άλλους, σε αυτές φανερώνεται. Και αυτό είναι το ζητούμενο της πνευματικής ζωής. Για να αποφέρει καρπούς χρειάζεται ρίσκο. Χρειάζεται να βουτήξουμε στον κίνδυνο, να διακινδυνεύσουμε πράγματα ώστε να καρποφορήσει η πνευματική μας προσπάθεια.
Νωρίτερα ο Ιησούς είχε προειδοποιήσει με τη παραβολή των τριών δούλων και των ταλάντων. Οι δύο ρισκάρουν με τα τάλαντα που τους έχει δώσει ο Κύριός τους και τα διπλασιάζουν. Ο Κύριός τους τους ανταμείβει. Ενώ ο τρίτος, θάβει το δικό του τάλαντο και τελικά του το στερεί κι αυτό ο Κύριός του.
Η πίστη, ο πνευματικός αγώνας, είναι μία πορεία εν μέσω κινδύνων. Είναι η ανάληψη ρίσκων. Είναι μία συνεχής περιπέτεια. Σε αυτή τη περιπέτεια μας καλεί ο Χριστός και υπόσχεται να είναι αρωγός και συνταξιδιώτης μας. Οποίοι τον ακολουθήσουν θα κερδίσουν τη σωτηρία τους. Οποίοι δεν το τολμήσουν θα μείνουν στη παγωνιά του τάφου χάνοντας τη λαμπερή θέρμη της Αναστάσεως.
Γιατί η Ανάσταση αποκαλύπτεται μόνο σε αυτούς που τολμούν να την αναζητήσουν.
