Το όνομά του προέρχεται από το στερητικό «α» και το ρήμα «μεθύω» (μεθώ), καθώς στην αρχαιότητα πίστευαν ότι το πετράδι αυτό προστάτευε τον κάτοχό του από το μεθύσι.
Οι αρχαίοι Έλληνες και Ρωμαίοι έφεραν κοσμήματα με αμέθυστο και έπιναν από σκεύη (ποτήρια, κύλικες, κλπ.)
Ο αμέθυστος είναι από τους παλαιότερα γνωστούς λίθους. Τον συναντάμε από τους Έλληνες μέχρι τους Ρωμαίους και ακόμη και τους Αιγύπτιους, όλοι έλκονταν από τις βαθιές θεραπευτικές δυνάμεις που εξέπεμπε η πέτρα του αμέθυστου.
Το όνομα του προέρχεται από την ελληνική λέξη «μη μεθυσμένος», καθώς τη χρησιμοποιούσαν για να προστατευτούν από τη μέθη και είχε συνδεθεί με τη λατρεία το Διονύσου.
Ο Μύθος λέει: ότι υπήρχε μια παρθένα με το όνομα η Αμέθυστος, μια νεαρή παρθένα που προκάλεσε με την ομορφιά της τον θεό Διόνυσος, που μεθυσμένος όπως ήταν δεν άντεξε στον πειρασμό και θέλησε να την κάνει δική του. Η νεαρή κοπέλα ενώ το έβαλε στα πόδια, φώναξε τη Θεά Άρτεμις για βοήθεια και η Θεά τη μετέτρεψε σε μια αστραφτερή χλωμή πέτρα. Όταν ο Διόνυσος κατάλαβε την ανοησία του και δάκρυσε. Τα δάκρυα του όταν έπεσαν πάνω στην πέτρα εκείνη πήρε μια μωβ απόχρωση. Ακόμη υπάρχει και η άποψη πως είναι το κρασί του που έπεσε πάνω στην πέτρα και της χάρισε αυτό το υπέροχο χρώμα.
Ο αμέθυστος μπορεί να βρεθεί σε όλο τον κόσμο, από τις απομακρυσμένες γωνιές της Σιβηρίας μέχρι τα πυκνά τροπικά δάση της Βραζιλίας.
Ακολουθείστε το Λογοτεχνικό Magazino
