Γράφει η *Μαίρη Μάκρα
Ο Μύθος: Ήταν η πρωτότοκη θυγατέρα του Κρόνου και της Ρέας, αδελφή του Δία, του Ποσειδώνα και των άλλων θεών. Ήταν η θεά της εστίας κάθε σπιτιού, που στους αρχαίους λαούς είχε ιερό χαρακτήρα. Γιατί η εστία ήταν το κέντρο της οικογένειας, εξυπηρετούσε τις καθημερινές ανάγκες και δεχόταν τις προσφορές της.
Έγινε το σύμβολο της φιλοξενίας και του απαραβίαστου οικογενειακού ασύλου. Παρ’ όλο που οι αρχαίοι Έλληνες πίστευαν ότι η θεά εστία παρέμεινε σε όλη τη ζωή της παρθένα, έγινε προστάτρια της οικογένειας, της κατοικίας και της φιλοξενίας. Τη λάτρευαν σε κάθε σπίτι, γιατί πίστευαν ότι αυτή εφεύρε την κατοικία. Σ΄ αυτήν πρόσφεραν τους πρώτους καρπούς των αγρών, τις λεγόμενες απαρχές των καρπών. Της αφιέρωναν επίσης μικρά μοσχάρια.
Σε κάθε σπίτι, ακριβώς στο κέντρο, και σε σχήμα κυκλικό υπήρχε η εστία. Εκεί έκαιγε συνεχώς το ιερό πυρ. Κάθε πόλη βέβαια είχε την κοινή της εστία. Από κει έπαιρναν φωτιά όσοι επρόκειτο να εκστρατεύσουν ή ν’ αποικίσουν, και μετέφεραν την ιερή αυτή φωτιά από τη μητρόπολη στη νέα πατρίδα. Αυτό έδειχνε το δεσμό που υπήρχε ανάμεσα στις δύο πόλεις.
Οι αρχαίοι Έλληνες πίστευαν ότι κοινή εστία όλης της Ελλάδας και του κόσμου ολόκληρου ήταν η εστία των Δελφών, όπου βρισκόταν και ο Ομφαλός της γης. Αν ποτέ έσβηνε η ιερή φλόγα, θεωρούνταν πολύ κακός οιωνός. Θα έπρεπε να ξαναναφτεί απευθείας από τον ήλιο για να είναι αμόλυντη.
Στην τέχνη η Εστία εικονίζεται σαν μια παρθένα με μακρύ φόρεμα και πέπλο. Στο χέρι κρατά σκήπτρο, μια λυχνία ή πυρσό ή κλαδί με άνθη και καρπούς.
*ΑΠΟΣΥΜΒΟΛΙΣΜΟΣ- Γενικά:
Η Εστία, θεά της οικογενειακής αλλά και της κοινοτικής ζωής, συνδέεται με την τελετουργία, καθώς στο όνομά της γινόταν η πρώτη προσφορά σε κάθε θυσία υπέρ της οικίας ή σε δημόσια λατρεία.
Συμβολίζει τη δύναμη της αυτοσυγκέντρωσης, του Μέτρου και της ψυχικής αντοχής. Ανάλογα με το πώς χρησιμοποιεί κανείς αυτή την εσωτερική «φωτιά», μπορεί να ωφελήσει δημιουργώντας έργα καλά, αλλά μπορεί και να καταστρέψει ανθρώπους ή καταστάσεις, προκαλώντας βίαιες αλλαγές.
*ΑΠΟΣΥΜΒΟΛΙΣΜΟΣ ΤΩΝ ΣΥΜΒΟΛΩΝ ΜΕ ΤΗ ΘΕΤΙΚΗ ΤΟΥΣ ΕΚΔΗΛΩΣΗ:
«Η ΘΕΑ ΕΣΤΙΑ ΟΡΟΣΤΑΤΕΥΕΙ ΤΟ ΑΣΒΕΣΤΟ ΠΥΡ ΣΤΟΝ ΟΛΥΜΠΟ=Η γυναίκα με την ψυχοσύνθεση της Εστίας-«Γυναίκα–Εστία»- διαθέτει δύναμη αυτοσυγκέντρωσης και έναν πλούσιο εσωτερικό κόσμο θαλπωρής, που επηρεάζει θετικά τους ανθρώπους γύρω της. Με αυτή την ψυχική ζεστασιά δημιουργεί συνθήκες τέτοιας ηρεμίας και ειρήνης, ώστε οι δύσκολες καταστάσεις μεταμορφώνονται και γίνονται «εστίες» ευλογίας για όλους. Συμβολίζει την άσβεστη φλόγα της ψυχής, που μας οδηγεί στις κρυμμένες διαστάσεις του εσωτερικού μας κόσμου.
«Η ΘΕΑ ΕΣΤΙΑ ΔΕΝ ΚΑΤΕΒΑΙΝΕΙ ΣΥΧΝΑ ΣΤΗ ΓΗ, ΑΛΛΑ ΠΑΡΑΜΕΝΕΙ ΣΤΟΝ ΟΛΥΜΠΟ= Με την εικόνα αυτή περιγράφονται οι ικανότητες της Σιωπής, της Περισυλλογής και του Διαλογισμού. Αξίες που στον σύγχρονο τρόπο ζωής συχνά καταπολεμούνται, επειδή τρομάζουν. Οι άνθρωποι, από έλλειψη αυτογνωσίας, τις ταυτίζουν με τη μοναξιά.
«ΕΙΝΑΙ ΑΠΟΛΥΤΑ ΣΥΓΚΕΝΤΡΩΜΕΝΗ ΣΤΟΝ ΕΑΥΤΟ ΤΗΣ, ΣΤΟ ΙΕΡΟ ΤΗΣ ΚΑΘΗΚΟΝ-ΝΑ ΣΥΝΤΗΡΕΙ ΤΗΝ ΙΕΡΗ ΦΛΟΓΑ- ΚΑΙ ΣΤΑ ΠΙΣΤΕΥΩ ΤΗΣ»= Συμβολίζει τη δύναμη της θερμότητας που ελκύει τους ανθρώπους και τους συγκεντρώνει γύρω από έναν πυρήνα θαλπωρής. Μπορεί -ως “γυναίκα-Εστία”- να είναι η μάνα του σπιτιού, η κοινότητα ή ένα ιδανικό που ενώνει τα άτομα και κάνει όλους να βιώνουν την αξία του «όλοι μαζί».
«ΕΠΙΛΕΓΕΙ ΤΗΝ ΠΑΡΘΕΝΙΑ»= Η «Γυναίκα–Εστία», ως σύμβολο του Μέτρου, ανθίσταται στους πειρασμούς και με δύναμη ψυχής περιφρουρεί τις αξίες της. Και είναι αποδεδειγμένο ότι το μόνο που δεν πρόκειται να μας προδώσει ποτέ είναι το «να παραμείνουμε πιστοί στις Αξίες μας».
«ΕΙΝΑΙ Η ΠΡΟΣΤΑΤΙΔΑ ΤΟΥ ΣΠΙΤΙΟΥ ΚΑΙ ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑΚΟΥ ΒΙΟΥ»=Προσφέροντας την αίσθηση θαλπωρής και προστασίας, η «Γυναίκα–Εστία» ενσαρκώνει εκείνη που θα γίνει στυλοβάτης του σπιτιού, δημιουργώντας κλίμα ενότητας για όλη την οικογένεια. Συχνά μπορεί να μοιάζει αφανής —μέσα στην οικογένεια ή στον χώρο εργασίας— κατέχοντας δευτερεύουσα θέση, π.χ. να είναι η γραμματέας και όχι η διευθύντρια. Όμως αυτή η «σιωπηλή» γυναίκα θα είναι ο αληθινός στυλοβάτης της ομάδας.
*ΑΠΟΣΥΜΒΟΛΙΣΜΟΣ ΣΥΜΒΟΛΩΝ ΜΕ ΤΗΝ ΑΡΝΗΤΙΚΗ ΤΟΥΣ ΕΚΔΗΛΩΣΗ:
«Η ΕΣΤΙΑ ΔΙΑΤΗΡΕΙ ΤΟ ΠΥΡ, ΣΥΜΒΟΛΟ ΤΗΣ ΦΩΤΙΑΣ”=Η φωτιά έχει μεγάλη δύναμη. Δίνει ζωή με τη ζεστασιά της, αλλά και αφαιρεί ζωή με το κάψιμό της. Η «Γυναίκα–Εστία», όταν δεν γνωρίζει τον ολοκληρωμένο εαυτό της, μπορεί να «κάψει», δηλαδή να πληγώσει με την αμετακίνητη συμπεριφορά της τα άτομα που βρίσκονται κοντά της. Αυτό το «κάψιμο» οδηγεί σε επώδυνες συνειδητοποιήσεις, οι οποίες μεν μεταμορφώνουν το άτομο που τις βιώνει, αλλά μέσα από πόνο.
Σ’ αυτό το αρνητικό μέγεθος, η «Γυναίκα–Εστία» πιστεύει ότι όσα κάνει είναι για το καλό των άλλων. Όμως οι πληγές που προκαλεί στην ψυχή τους δύσκολα γιατρεύονται. Και αυτά τα τραύματα θα τα εισπράξει και η ίδια, ως συνέπειες στις σχέσεις της με όσους θέλησε να «διορθώσει»… για το καλό τους.
«Η ΕΣΤΙΑ ΜΕΝΕΙ ΑΜΕΤΑΚΙΝΗΤΗ ΣΤΟΝ ΟΛΥΜΠΟ”Εστία =Πρόκειται για μια γυναίκα που δεν μετακινείται από τις θέσεις της, με συνέπεια να παραμένει άπραγη και στατική. Αυτή η στατικότητα μπορεί να την κάνει απαθή και αδιάφορη σε όσα συμβαίνουν γύρω της, ακόμη και στους δικούς της ανθρώπους.
Απορροφημένη από τον δικό της εσωτερικό κόσμο, αφήνει κενά στην επικοινωνία με τα παιδιά της και γίνεται σκληρή όταν εκείνα αποζητούν την προσοχή της. Το τραγικό είναι ότι θα δει το κενό που η ίδια δημιούργησε, αλλά θα είναι και παραπονούμενη —κατά τη γνώμη της «θα φταίνε οι άλλοι».
Ένα κρίσιμο ερώτημα:
Τι γίνεται με το αναμφισβήτητο δυναμικό της Εστίας σε γυναίκες καριέρας;
Αυτές έχουν το «προνόμιο» να είναι συχνά μόνες. Οι άνδρες αποφεύγουν να μοιραστούν τη ζωή τους με γυναίκες αυτού του τύπου, γιατί είναι τόσο επικεντρωμένες στον εαυτό τους που δημιουργούν γύρω τους απόσταση. Και η απόσταση δεν είναι το κατάλληλο συστατικό για να καλλιεργηθούν σχέσεις ουσιαστικής επικοινωνίας και συνύπαρξης.
Πώς μπορεί, λοιπόν, το αρχέτυπο της «Εστίας» να ανοίξει δρόμο για νέα ζωή;
Μέσα από την πορεία της αυτογνωσίας η γυναίκα-αυτής της ιδιοσυγκρασίας- αποκτά ένα ισχυρό Κέντρο. Μαθαίνει ποια είναι ως άτομο (με τα καλά και τα αρνητικά της στοιχεία), τι θέλει, τι καλείται να διορθώσει και ποιον δρόμο έχει να τραβήξει. Γνωρίζει ότι η πορεία της ζωής και της εμπλοκής διαθέτει και παγίδες.
Η δύναμή της είναι η επαφή με τον εσωτερικό της εαυτό. Με το Μέτρο δεν θα αφήσει να παρασυρθεί. Με αυτοσεβασμό και σεβασμό προς τον συνάνθρωπο, έχει τη δυνατότητα να γίνει το «Κέντρο» μιας κατάστασης, μέσα από την οποία θα ωφεληθούν πολλοί.
*ΑΣΚΗΣΗ ΕΝΔΟΣΚΟΠΗΣΗΣ:
-Κλείσε τα μάτια σου και φαντάσου μπροστά σου μια μικρή φλόγα. Είναι ήρεμη, φωτεινή, στέκεται στο κέντρο ενός κύκλου. Δες τη να καίει ασταμάτητα χωρίς να μικραίνει, χωρίς να σβήνει.
*Ρώτησε τον εαυτό σου:
-Ποιο είναι το δικό μου «άσβεστο πυρ»; Τι είναι αυτό που κρατάει ζωντανή την ψυχή μου;
-Σε ποιον τομέα της ζωής μου προσφέρω θαλπωρή, σιγουριά, στήριξη;
-Πού μένω «αμετακίνητη» με τρόπο που τελικά πληγώνει εμένα ή τους άλλους;
*Κατέγραψε τρεις τρόπους με τους οποίους μπορείς να εκδηλώσεις πιο θετικά τη δική σου εσωτερική φλόγα. Μπορεί να είναι μια μικρή καθημερινή πράξη, μια σιωπή που φέρνει ειρήνη ή μια σταθερότητα που δίνει κουράγιο.
-Κλείσε την άσκηση με μια φράση που θα πηγάζει από μέσα σου,σαν μια προσωπική δέσμευση στο φως της δικής σου Εστίας.
*Μότο της Εστίας:
«Η άσβεστη φλόγα μέσα μου είναι το Κέντρο, το Μέτρο και η Δύναμή μου.»
(Από την προσωπική μέθοδο αυτογνωσίας της Μαίρης Μάκρα)
