Αγαπητοί φίλοι τελικά υπάρχει ελληνική δικαιοσύνη;
Σήμερα 29.3.2024 πίνοντας τον καφέ μας και έχοντας το βλέμμα μας στραμμένο στις εξελίξεις των τελευταίων ημερών – κοινωνικές, πολιτικές, διεθνείς κλπ. – ακούσαμε με τα αυτιά μας και διαβάσαμε με τα μάτια μας δύο πολύ σημαντικές αποφάσεις της ελληνικής δικαιοσύνης.
Οι αποφάσεις αυτές αφορούν δύο διαφορετικές υποθέσεις και ταυτόχρονα δύο υποθέσεις με κοινό παρονομαστή.
Ο κοινός παρονομαστής και των δύο αυτών υποθέσεων είναι τα παιδιά. Το μέλλον. Το οποίο μέλλον κατακρεουργείται από ένα διαστροφικό, νοσηρό και συνάμα βρώμικο παρόν.
Πριν από λίγη ώρα, κυρίες και κύριοι φίλες και φίλοι, όπως ενημερωθήκαμε και από εδώ μέσω της άμεσης όπως πάντα ενημέρωσης από τον κύριο Μουρτζούκο, η κατά πολλούς τυφλή μερικές φορές ελληνική δικαιοσύνη αποφάσισε.
Ας δούμε όμως τις περιπτώσεις ξεχωριστά όσο μπορούμε.
Υπόθεση δολοφονίας της μικρούλας (μόλις 8 στα 9 ) Γεωργίνας( Τζωρτζίνας) Δασκαλάκη.
Πριν από δύο χρόνια περίπου η ελληνική κοινωνία συνταράχθηκε συθέμελα από την υπόθεση του θανάτου της μικρής Τζωρτζίνας, η οποία ήταν το μεγαλύτερο από τα τρία αγγελούδια παιδιά της οικογένειας του Μάνου Δασκαλάκη και της – σύμφωνα με την σημερινή απόφαση της δικαιοσύνης – παιδοκτόνου σε ήρεμη ψυχική κατάσταση Ρούλας Πισπιρίγκου από την Πάτρα.
Το κοριτσάκι είχε την κακή τύχη να έχει για φροντιστή την κυρία Πισπιρίγκου. Και θα μου επιτρέψετε να μην χρησιμοποιήσω τον όρο “μητέρα” γιατί τον προσβάλει βάναυσα η παραπάνω γυναίκα. Μάλιστα όπως φαίνεται και όπως είμαι σίγουρος ότι θα φανεί και στην συνέχεια αυτής της ιστορίας, εντός των δικαστικών αιθουσών, την ίδια κακή τύχη είχαν και τα άλλα δύο αδερφάκια της Τζωρτζίνας, η Ίριδα και η Μαλένα. Όπως έχει διαφανεί από όλη την μέχρι τώρα διαδικασία η Πισπιρίγκου κάθε φορά που ήθελε να κρατήσει κοντά της τον πρώην πλέον σύζυγό της Μάνο Δασκαλάκη, σκότωνε κι ένα από τα τρία αγγελούδια. Αν είναι δυνατόν. Για πόσο αρρωστημένο μυαλό μιλάμε;
Ακούγαμε τόσο καιρό σοβαρούς δημοσιογράφους, των οποίων τα ονόματα δεν θα ήθελα να αναφέρω τώρα, να παρουσιάζουν αποκαλύψεις σχεδόν καθημερινά για την υπόθεση. Και την ίδια στιγμή, έγκριτους νομικούς να προσπαθούν να ρίξουν φως στην υπόθεση ή να μας πείσουν όλους ότι δεν είναι έτσι τα πράγματα και ότι η κυρία είναι μια “χαροκαμένη μάνα” που έχασε τα παιδιά της.
Τα πήρε ποιος τα παιδιά; Ποιός; Θα ήθελα να πω πολλά περισσότερα για την υπόθεση αυτή αλλά θα ξεφύγει το άρθρο σε μέγεθος. Το σίγουρο είναι ένα πια. Ότι η ψυχή της μικρούλας Τζωρτζίνας θα αναπαυθεί. Είχε την ατυχία να γεννηθεί από τον άνθρωπο που της πήρε την ζωή. Με το έτσι θέλω και μάλιστα με μεγάλη επιμονή καθώς η κυρία Πισπιρίγκου είχε αποπειραθεί ξανά να την σκοτώσει. Ας περιμένουμε να δούμε τι θα αποφασίσει η ελληνική δικαιοσύνη και για τις υποθέσεις των άλλων δύο παιδιών. Αν και όπως φαίνεται έχουν πέσει θύμα της ίδιας τους της “μάνας”.
Υπόθεση της 12 χρονης (τώρα) 10 χρονης (τότε) από τον Κολωνό.
Σχεδόν την ίδια χρονική περίοδο με την αποκάλυψη των φρικτών ειδήσεων για την υπόθεση της Πάτρας, ξέσπασε και μια άλλη υπόθεση.
Η υπόθεση με ένα κοριτσάκι, ένα αγγελούδι από τον Κολωνό από της οποίας το τρυφερό, μικρό, παιδικό κορμάκι είχαν περάσει έχοντας ασελγείσει επανειλημμένα, άνθρωποι τέρατα . Άνθρωποι οι οποίοι δεν θα έπρεπε να λέγονται άνθρωποι, αλλά κτήνη. Ξέρω ότι πολλοί φιλοζωοι θα μου πείτε “γιατί κύριε Λίτσα προσβαλετε τα ζώα” και ίσως να έχετε δίκιο. Μα, συγχωρειστε με αλλά δεν μπορώ να βρω άλλη λέξη. Άνθρωποι του πολιτικού προσωπικού της χώρας και όχι μόνο, άνθρωποι που υπό κανονικές συνθήκες θα ήταν υπεράνω κάθε υποψίας, άνθρωποι της διπλανής πόρτας, άνθρωποι που θα μπορούσαν να είναι γείτονές μας εκπόρνευσαν, ασέλγησαν και στην κυριολεξία “ξέσκισαν” την ψυχή της μικρούλας.
Ένα κορίτσι με όνειρα, με δίψα για ζωή, ένα κορίτσι που θα μπορούσε να είναι η κόρη μας, έπεσε θύμα αυτών των τεράτων. Άνθρωποι μπλεγμένοι με κυβερνητικά στελέχη και ενώ η έρευνα δεν έχει ολοκληρωθεί και αν συνεχιστεί απρόσκοπτα θα τρίβουμε τα μάτια μας με όσα δουν το φως της δημοσιότητας.
Σε αυτό το σημείο θα ήθελα να αναφερθώ σε δύο πρόσωπα.
Πρώτα στην εισαγγελέα, που τις προάλλες πρότεινε την αθώωση του κυρίως κατηγορουμένου, ενός κυρίου ( ο Θεός να τον κάνει) Μίχου. Με ποιο δικαίωμα κυρία εισαγγελέα παίζετε με την νοημοσύνη του κόσμου και με το κοινό περί δικαίου αίσθημα; Έχετε παιδιά; Και αν έχετε με τι πρόσωπο θα τα αντικρίσετε; Πώς μπορείτε και εισηγείστε κάτι τέτοιο; Με κάτι τέτοιους δικαστικούς λειτουργούς ο κόσμος χάνει την εμπιστοσύνη του στην ελληνική δικαιοσύνη η οποία όταν θέλει και μπορεί και ξέρει να παίρνει σωστές αποφάσεις. Ντροπή κυρία εισαγγελέα.
Έπειτα θα ήθελα να πω μόνο τρεις λέξεις στον παιδεραστή Μίχο. Τόσο καιρό άραγε κοιμόσαστε καλά; Θα ήθελα να πω μόνο αυτές τις τρεις λέξεις και να εισηγηθώ στους δικαστές να οδηγήσουν τον Μίχο, γιατί κύριο δεν μπορώ να τον αποκαλέσω ως κανονικό κρατούμενο, τιμωρημένο με ισόβια σε κανονικές φυλακές, υπό κανονικές συνθήκες και οι ήδη τρόφιμοι των φυλακών, ξέρουν τι πρέπει να κάνουν για να αποδοθεί πραγματικά δικαιοσύνη.
Οι τρεις λέξεις που θέλω να πω είναι αυτές του τίτλου.
Ύβρις Νέμεσις Τίσις.
Κλείνοντας θα ήθελα να προτρέψω όλους τους ανθρώπους. Όταν καταλαβαίνουν ότι ένα παιδί έχει μπλέξει ή βρίσκεται σε κίνδυνο να καταφεύγουν αμέσως στις αρχές. Να μην κάνουν ότι δεν άκουσαν ή δεν είδαν ή δεν ξέρουν. Γιατί τα παιδιά είναι το μέλλον τα οποία δεν πρέπει να κακοποιούνται από ένα βρωμερό και δυσώδες παρόν.
Τον νου μας στα παιδιά.
Ακολουθήστε μας και στο Google news. Διαβάστε μας για να ενημερώνεστε για όλα τα νέα, από την Ελλάδα και τον κόσμο, πατήστε το καμπανάκι για να ενημερώνεστε πρώτοι έγκαιρα και έγκυρα.