Γράφει η Αναστασία Γεωργακοπούλου
Λάθος εποχή
Λάθος εποχή, λάθος άνθρωποι, χωρίς σεβασμό, χωρίς ωραίους έρωτες. Όλα μια εκμετάλλευση. Όχι, αυτό τον κόσμο σας δεν τον θέλω! Εμένα…αφήστε με στον δικό μου, έστω νοερά, σαν μια ψυχή παλιά…
Να γυρνάω σ’ εκείνα τα χρόνια τα παλιά, τα όμορφα. Χορεύοντας με τραγούδια από juke box και γραμμόφωνα! Με πλησιάζει εκείνος λέγοντας: “Θέλεις να γίνεις το κορίτσι μου; Καρδούλα μου…”
Ξέροντας ότι το εννοεί. Ακόμη και τον έρωτα τον μετατρέψατε σε ρυθμούς fast food. Τι κρίμα! Εκείνα τα όμορφα χρόνια,απολαμβάναμε το καφεδάκι μας με νόστιμο μπισκοτολούκουμο. Μοσχοβολούσε ο τόπος αγιόκλημα και γιασεμί. Πόσες καντάδες έξω απ’ το παράθυρο…
Κι εγώ, υπάρχω σε μια ακρογιαλιά που τη λούζει γλυκά το φεγγάρι, μ’εναν καφέ στο χέρι… μ’ενα ποτήρι κρασί… με κρατά στην αγκαλιά του κι αναπνέει την ανάσα μου. Έτσι! Απλά, όμορφα, ρομαντικά!
*Μικρές σκέψεις μιας ρομαντικής ονειροπόλας.
