Γράφει ο *Πάνος Χατζηγεωργιάδης
Ορισμένες φορές υπάρχει και αυτό που ονοματίζω τύχη στην ζωή.
Αν και δεν έχω διαβάσει σχεδόν τίποτε από το έργο της Πηνελόπης Δέλτα το περισσότερο διότι κάποιες αγκυλώσεις μου περί των πολιτικών και ιδιαιτέρως των φιλοβενιζελικών αισθημάτων της, με απέτρεπαν κάθε φορά, εντελώς τυχαία έπεσε στα χέρια μου με μιάν πικρή σημειολογία, το έργο της, το πρώτο της έργο το οποίον αν και θεωρείται ως “παιδική λογοτεχνία” αν και επί της ουσίας κρύβει βαθύτερες αναγνώσεις, το φημισμένο ΓΙΑ ΤΗΝ ΠΑΤΡΙΔΑ.
Και ονομάζω τούτη την “φιλολογική συνάντηση” ως πικρή σημειολογία, διότι βρήκα αυτό το βιβλίο πραγματικά εμπρός μου πεταμένο στον δρόμο, σαν κάποιος ή κάτι να το άφησε εκεί ώστε να το εντοπίσω και να το διαβάσω, να μετέλθω και εγώ έστω και ως μεσήλιξ πλέον των ωραίων του νοημάτων.
Πεταμένη στον δρόμο η Πηνελόπη Δέλτα. Πεταμένος στον δρόμο ίσως όχι μόνον αυτή αλλά και οι καιροί της, το βιβλίο αυτό που κανείς μπορεί να βρει και να διαβάσει πανεύκολα πλέον και δωρεάν βρίθει αξιών πεπερασμένων μέσα στον ορυμαγδό μιάς νέας εποχής που ανατέλλει. Μιάς εποχής όπου ο Θεός έχει εξοριστεί από την ζωή των “σύγχρονων” ανθρώπων και που η μορφή του καθενός μας μοιάζει να έχει περισσότερη αξία απο τις αξίες τις ίδιες.
Και το αντιθετικό μήνυμα του έργου αυτού, το εντελώς διάφορο από το σημερινό γίγνεσθαι όπου όλα γίνονται για το προσωπικό συμφέρον, την συντήρηση του σαρκίου, την διατήρηση της μορφής με κάθε τρόπο και με κάθε μέσο, έρχεται να διδάξει. Να μας ανοίξει διάπλατα τα μάτια εμπρός από το γεγονός πως σημασία δεν έχουμε εμείς οι μονάδες, αλλά το σύνολο. Σημασία δεν έχει το “αμύνεσθαι περί πάρτης” αλλά το αμύνεσθαι περί πάτρις.
Μέσα σε μιά εποχή όπου η θυσία για την μεγάλη ιδέα δεν σημαίνει τίποτα, η Π.Δ. έρχεται να αναταράξει τα συνειδησιακά λιμνάζοντα ύδατα.
Ποιος πέταξε αυτό το βιβλίο στο δρόμο το αγνοώ. Αυτό όμως που γνωρίζω καλά είναι πως όλοι μαζί πετάξαμε την πατρίδα, την θυσιάσαμε κάθε ώρα και στιγμή της λιγόζωης ζωής μας ώστε να περάσουμε “καλά” μέσα στον βόρβορο, μέσα στον οχετό, μέσα στην λάσπη της κενοδοξίας, της φιλαυτίας, της ανοησίας που πνιγερά μας ωθεί προς τον πνευματικό θάνατο.
Διαβάστε το βιβλίο. Αν έχετε παιδιά δωρίστε το σε εκείνα. Ίσως εκείνα να αποδειχθούν περισσότερο ικανά από εμάς, γενιές πεινασμένων νεοελλήνων για “καλοπέραση”, για χρήμα, για φαγητό ως σκασμού, πεινασμένοι και διψασμένοι για όλα εκτός από την φλόγα της πατρίδας που πάντα θα σιγοκαίει μέσα σε κάθε ανθρώπινη ψυχή και το περισσότερο για το βαθύ νόημα της θυσίας για το ανώτερο, για το υψηλό και όχι την ηθική κατάπτωση στο ναδίρ του σήμερα που αντί να μας αφυπνίσει αυτή η τρελή πορεία δίχως φρένα, μας αποκοιμίζει ενώ την ίδια ώρα τρέχουμε ολοταχώς προς τα βράχια.
Το ΓΙΑ ΤΗΝ ΠΑΤΡΙΔΑ, αυτό το ολιγοσέλιδο ευκολοδιάβαστο βιβλίο που βρήκα πεταμένο ως ένα άχρηστο κομμάτι χαρτί στον δρόμο, δεν είναι παρά ένας φάρος που δεν ανήκει μόνον στην “διάπλαση των παίδων”, αλλά και ημών των ενηλίκων, αν έχει μείνει τίποτε μέσα μας που να μπορούμε να αφουγκραστούμε από όλο αυτό.
Ενδεχομένως να αναφερθώ σε μιά λογοτεχνική αναφορά που θα δημοσιεύσω σε κάποιο περιοδικό στο συγκεκριμένο αυτό πόνημα μέσα από το πρίσμα που θα πρέπει να ιδωθεί όχι μόνον από τα παιδιά αλλά κυρίως από τους “μεγάλους” που δείχνουν μιάν πρωτόγνωρη ανωριμότητα για όλα τα σοβαρά ζητήματα και τρέχουν σε γιατρούς, παίρνουν αγωγή, χαριεντίζονται με κάθε ανοησία αλλά ποτέ δεν κοιτάζουν τον εαυτόν τους την νύχτα στον καθρέπτη, ίσως γιατί φοβούνται το τι πρόσωπο θα αντικρίσουν…
Βιογραφικο
Ο Νικηφόρος Βυζαντινός (κατά κόσμον Πάνος Χατζηγεωργιάδης) γεννήθηκε στα 1976. Έπειτα από το πέρας των εγκύκλιων σπουδών, φοίτησε σε Πανεπιστήμια της Αγγλίας, Διοίκηση Επιχειρήσεων και Ψυχολογία, αλλά τον κέρδισε η μουσική.
Το 2000, είχε την πρώτη του δισκογραφική δουλειά, αλλά έκτοτε έχει συμμετάσχει με διάφορα είδη σε πολλές αντίστοιχες μουσικές παραγωγές στο εξωτερικό (Αγγλία, Ολλανδία, Δανία).
Ως Λογοτέχνης, είναι Μέλος της Κοσμητείας Σχολών του αρχαιότερου λογοτεχνικού συλλόγου της χώρας, του Φιλολογικού Συλλόγου ΠΑΡΝΑΣΣΟΣ, μέλος τακτικόν του αυτού συλλόγου, καθώς και μέλος τακτικόν της Εθνικής Εταιρείας των Ελλήνων Λογοτεχνών.
Έχει εκδώσει έξι ποιητικές εργασίες, ενώ βρίσκονται υπό έκδοση ακόμη δύο καθώς και ένας μικρός τόμος με διηγήματα φαντασίας και προσωπικού τρόμου.
Ως δημοσιογράφος, έχει συντάξει πλήθος άρθρων γνώμης, λογοτεχνικών αναφορών, καθώς και άρθρα που αφορούν την λογοτεχνία, βιβλιοκριτικές κλπ. Πιστεύει στον κοινωνικό ρόλο των ανθρώπων του πνεύματος και προς τούτο παρεμβαίνει αρθρογραφώντας, πέρα από το όποιο λογοτεχνικό του έργο.
*Ο Πάνος Χατζηγεωργιάδης είναι εκ των κοσμητόρων των Σχολών Φιλολογικού Συλλόγου «ΠΑΡΝΑΣΣΟΣ»
Μέλος τακτικόν της Εθνικής Εταιρείας των Ελλήνων Λογοτεχνών
Μουσικοσυνθέτης, Δημοσιογράφος και κριτικός Λογοτεχνίας
