Γράφει η *Μαίρη Μάκρα
Ο μύθος: Γονείς της ήταν ο Τιτάνας Κρόνος και η Τιτανίδα Ρέα. Αδέλφια της: η θεά Εστία, η θεά Ήρα, ο θεός Πλούτωνας, ο θεός Ποσειδώνας και ο θεός Δίας. Ο Κένταυρος Χείρων ήταν ετεροθαλής αδελφός της.
-Η Δήμητρα, στην ελληνική μυθολογία, ήταν θεότητα της καλλιέργειας, δηλαδή της γεωργίας, αλλά και της ελεύθερης βλάστησης, του εδάφους και της γονιμότητας. Εξ αυτού θεωρούνταν και προστάτιδα του γάμου και της μητρότητας στον κόσμο των ανθρώπων.
-Η Δήμητρα δεν ήταν γνωστή για τους έρωτές της. Παρέμενε απόμακρη και ακατάδεκτη, γι’ αυτό και οι εραστές της ήταν ολιγάριθμοι.
-Η Δήμητρα και η κόρη της Περσεφόνη ήταν οι κεντρικοί χαρακτήρες στα Ελευσίνια Μυστήρια και πιθανότατα λατρεύονταν ως θεότητες πριν από τη διαμόρφωση του Δωδεκάθεου.
Η αρπαγή της Περσεφόνης από τον Πλούτωνα, θεό του Άδη, είχε ως αποτέλεσμα τον μαρασμό της Δήμητρας. Εγκατέλειψε τον Όλυμπο και άρχισε να περιπλανιέται μαυροφορεμένη και βουβή ανάμεσα στους ανθρώπους, ψάχνοντας την κόρη της.
Τα νιάτα και το κάλλος της αντικαταστάθηκαν από γκρίζα μαλλιά και πένθος.
Κατά μία άλλη εκδοχή: Μεταμφιέστηκε σε γριά, για να μην αναγνωρίζεται, ώστε ανενόχλητη να συνεχίσει να ψάχνει για την κόρη της.
Σε κάθε εκδοχή, πάντα οργισμένη, απαιτούσε την επιστροφή της Περσεφόνης κοντά της. Αν δεν τη βοηθούσαν οι Ολύμπιοι, απειλούσε να καταστρέψει τα σπαρτά της γης και να την κατακάψει.
Έτσι ο Δίας αναγκάστηκε να στείλει τον Ερμή στον Άδη, διατάζοντας τον Πλούτωνα να αφήσει ελεύθερη την Κόρη. Ο Πλούτωνας υπάκουσε, αφού όμως πρώτα έδωσε στην Περσεφόνη να φάει έξι σπυριά ροδιού. Αυτή η συμβολική πράξη αποδείκνυε ότι η Περσεφόνη θα επέστρεφε με τη θέλησή της στον Κάτω Κόσμο, όταν θα ήταν η ώρα.
Η Περσεφόνη γύρισε στη Δήμητρα και η θεά άφησε τη γη να βλαστήσει. Από τότε η Περσεφόνη περνούσε έξι μήνες στον Άδη και τους υπόλοιπους με τη μητέρα της στον Όλυμπο.
*ΑΠΟΣΥΜΒΟΛΙΣΜΟΣ-Γενικά: Η θεά Δήμητρα είναι το αρχέτυπο της ” Γυναίκας-μάνας”, που κάνει τα πάντα για την κόρη της, αλλά στο μέγεθος της εξάρτησης.
Η απομάκρυνση της κόρης μπορεί να οδηγήσει τη μάνα σε κατάθλιψη.
Σύμβολο αποφασιστικότητας, επιμονής και δύναμης, η «Γυναίκα–Δήμητρα» έχει την ανάγκη να φροντίζει κάποιον «μητρικά». Αν χάσει αυτόν τον ρόλο, νιώθει ολομόναχη και ψυχικά κουρασμένη.
Με καθοδήγηση, ώστε να γνωρίσει τον ολοκληρωμένο εαυτό της, μπορεί να γίνει «μάνα» για πολλούς, μέσα από ανθρωπιστικές δραστηριότητες.
*ΑΠΟΣΥΜΒΟΛΙΣΜΟΣ ΤΩΝ ΣΥΜΒΟΛΩΝ ΜΕ ΤΗ ΘΕΤΙΚΗ ΤΟΥΣ ΕΚΔΗΛΩΣΗ:
-«Η ΘΕΑ ΔΗΜΗΤΡΑ ΚΑΝΕΙ ΤΑ ΠΑΝΤΑ ΓΙΑ ΝΑ ΒΡΕΙ ΤΗΝ ΚΟΡΗ ΤΗΣ,ΠΟΥ ΤΗΝ ΕΧΕΙ ΑΡΠΑΞΕΙ Ο ΠΛΟΥΤΩΝΑΣ= Η γυναίκα με την ψυχοσύνθεση της θεάς Δήμητρας-«Γυναίκα–Δήμητρα»- έχει προσωπικούς στόχους, που ικανοποιούν τις εσωτερικές της ανάγκες και δεν της επιβάλλονται από άλλους.
-«ΤΟ ΧΡΟΝΙΚΟ ΔΙΑΣΤΗΜΑ ΠΟΥ ΨΑΧΝΕΙ ΓΙΑ ΤΗΝ ΚΟΡΗ ΤΗΣ ΜΕΤΑΜΦΙΕΖΕΤΑΙ ΣΕ ΓΡΙΑ”:
(α΄ ερμηνεία): Το άτομο με την ψυχοσύνθεση της “Δήμητρας”, δουλεύοντας για τους στόχους του, δεν αποκαλύπτει τα σχέδιά του.
(β΄ ερμηνεία): Εδώ γίνεται λόγος για ένα νέο ταξίδι ζωής, που μπορεί να ξεκινήσει και μέσα από την κατάθλιψη. Είναι ένα στάδιο ωρίμανσης της γυναίκας, η οποία χάνει τον ρόλο της, όταν η κόρη φεύγει από την επιρροή της. Μέσα από τη θλίψη («γίνεται γριά – μαραζώνει», λέει ο μύθος), ωριμάζει.
-«ΠΕΡΝΑΕΙ ΑΠΑΡΑΤΗΡΗΤΗ ΚΑΙ ΞΕΓΕΛΑΕΙ ΑΚΟΜΗ ΚΑΙ ΤΟΥΣ ΘΕΟΥΣ= Για μεγάλα χρονικά διαστήματα η «Γυναίκα–Δήμητρα» μπορεί να είναι σχεδόν αφανής. Δεν ανακοινώνει τίποτε από τα σχέδιά της. Έχοντας τους στόχους της εργάζεται σιωπηλά γι’ αυτούς.
-«Η ΔΗΜΗΤΡΑ ΑΠΕΙΛΕΙ ΤΟΥΣ ΘΕΟΥΣ ΟΤΙ ΘΑ ΚΑΤΑΚΑΨΕΙ ΤΗ ΓΗ ΑΝ ΔΕΝ ΤΗ ΒΟΗΘΗΣΟΥΝ ΝΑ ΒΡΕΙ ΤΗΝ ΚΟΡΗ ΤΗΣ”:= Η «Γυναίκα–Δήμητρα» κάνει τα πάντα για να πετύχει τους στόχους της. Φτάνει στα άκρα με οργή και εκδικητικότητα. Αυτά τα «αρνητικά» στοιχεία γίνονται η κινητήριος δύναμη που θα τη σπρώξει να ξαναβγεί στη ζωή.
-«ΨΑΧΝΟΝΤΑΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΚΟΡΗ ΤΗΣ ΚΡΑΤΑΕΙ ΔΥΟ ΔΑΔΕΣ= Μέσα από τη δική της πορεία και μεταμόρφωση, αποκτά εμπειρία και γνώση, ώστε γίνεται ικανή να καθοδηγήσει άλλους ανθρώπους, «φωτίζοντας» τον δρόμο τους. Δηλαδή, τους διδάσκει στρατηγική ζωής, ένα σχέδιο πορείας, μέχρι να βρουν τις δικές τους δυνάμεις. Έτσι γίνεται το αρχέτυπο της ψυχοθεραπεύτριας και το σύμβολο της ελπίδας.
*ΑΠΟΣΥΜΒΟΛΙΣΜΟΣ ΤΩΝ ΣΥΜΒΟΛΩΝ ΜΕ ΤΗΝ ΑΡΝΗΤΙΚΗ ΤΟΥΣ ΕΚΔΗΛΩΣΗ
-«Η ΔΗΜΗΤΡΑ ΚΑΝΕΙ ΤΑ ΠΑΝΤΑ ΓΙΑ ΤΗΝ ΚΟΡΗ ΤΗΣ»= Η «Μάνα–Δήμητρα» δημιουργεί σχέσεις εξάρτησης με την κόρη. Μέσα από ένα κλίμα απόλυτης αγάπης και προσφοράς τη δεσμεύει κοντά της. Της παρέχει πολλά, αλλά αυτό ακριβώς εμποδίζει την κόρη να επιλέξει πώς θα ζήσει τη ζωή της. «Πώς να πικράνεις κάποιον που γίνεται θυσία για σένα;» Επικίνδυνο σχήμα εξάρτησης!
-«Η ΑΠΟΜΑΚΡΥΝΣΗ ΑΠΟ ΤΗΝ ΚΟΡΗ ΤΗΝ ΟΔΗΓΕΙ ΣΕ ΑΠΟΓΝΩΣΗ» = Η «Μάνα–Δήμητρα» χάνει τον ρόλο για τον οποίο ζούσε. Συνεχίζει τη ζωή της ψυχικά κουρασμένη και σε κατάθλιψη. Μπορεί να αρρωστήσει ψυχικά ή οργανικά, γιατί δεν μπορεί να διαχειριστεί το γεγονός ότι δεν έχει πια τον ρόλο που της έδινε σκοπό ζωής.
-«ΜΕΤΑΜΦΙΕΖΕΤΑΙ ΣΕ ΓΡΙΑ» = Η “Γυναίκα-Μάνα-Δήμητα”, συχνά παρουσιάζεται ως μάνα αδύναμη, πονεμένη, αλλά ακίνδυνη. Όμως ο βαθύτερος σκοπός της- συχνά ασυνείδητος- είναι να κρατήσει, με κάθε τρόπο και τίμημα, την κόρη κοντά της (δέσμευση της κόρης).
-«ΑΠΕΙΛΕΙ ΝΑ ΚΑΤΑΚΑΨΕΙ ΤΗ ΓΗ ΑΝ ΟΙ ΘΕΟΙ ΔΕΝ ΤΗΣ ΔΩΣΟΥΝ ΠΙΣΩ ΤΗΝ ΚΟΡΗ ΤΗΣ”= Αν δεν γίνει αυτό που θέλει, είτε σε σχέση με την κόρη είτε γενικά με τα παιδιά της και τα σχέδια που έχει γι’ αυτά, εκδηλώνει εκδικητικότητα. Αυτή η αρνητική κατάσταση θα τοξινώσει τον οργανισμό της σε σημείο που θα αρρωστήσει. Και τότε… η κόρη θα τρέξει κοντά της για να περιθάλψει την άρρωστη μάνα. Έτσι πετυχαίνει να την έχει πάλι δίπλα της, “κατακαίγοντας”-καταστρέφοντας τη δυνατότητα χαράς- το οικογενειακό σύστημα.
*ΣΥΜΠΕΡΑΣΜΑ:
Ένα σημαντικό και αξιοπρόσεκτο μήνυμα αυτού του αρχετύπου είναι το εξής:
«Η Δήμητρα μεταμφιέζεται για να καταφέρει αυτό που θέλει και περνάει απαρατήρητη».
Αυτό μας διδάσκει ότι δεν είναι ανάγκη να μιλάμε για τα σχέδιά μας σε όλους γύρω μας, γιατί σπαταλάμε ενέργεια. Εργαζόμαστε σιωπηλά και σε συνεργασία μόνο με τους ειδικούς στο θέμα μας.
Μόνο έτσι συγκεντρώνεται η ενέργεια που διαθέτουμε, ώστε να διοχετευθεί στην πράξη και να πετύχουμε τον στόχο μας.
Αυτό είναι νόμος συμπαντικός: Δεν ανακοινώνουμε σχέδια, αλλά αποτελέσματα!
*ΑΣΚΗΣΗ ΕΝΔΟΣΚΟΠΗΣΗΣ– Δήμητρα:
-Ποιες σχέσεις της ζωής μου τείνω να τις ζω με τρόπο “μητρικό”;
Σημείωσε πρόσωπα ή καταστάσεις που σε κάνουν να αναλαμβάνεις ρόλο φροντίδας, προστασίας ή υπερπροσφοράς.
-Πού αισθάνομαι ότι, μέσα από την προσφορά, χάνω τον εαυτό μου;
Παρατήρησε αν κάπου η φροντίδα γίνεται εξάρτηση ή αν σε εξαντλεί συναισθηματικά.
-Ποια είναι η “κόρη” που αρνούμαι να αφήσω να φύγει;
Μπορεί να είναι ένα πρόσωπο, ένας ρόλος, μια συνήθεια ή ένα όνειρο που σε κρατά καθηλωμένη στο παρελθόν.
-Τι με μαραζώνει όταν το χάνω και τι με ωριμάζει όταν το αποχωρίζομαι;
Αναλογίσου πώς η απώλεια μπορεί να είναι όχι μόνο πόνος αλλά και πέρασμα σε νέο στάδιο ζωής.
*Ποιές “δύο δάδες” κρατώ στη δική μου διαδρομή;
Δηλαδή, ποιες εμπειρίες ή γνώσεις μου μπορούν να φωτίσουν και να καθοδηγήσουν άλλους ανθρώπους.
Επομένως:
«Μαθαίνω να αγαπώ χωρίς να δεσμεύω, να φροντίζω χωρίς να φυλακίζω και αφήνω να ανθίσει αυτό που αγαπώ.»
(Από την προσωπική μέθοδο αυτογνωσίας της Μαίρης Μάκρα)
