Γράφει ο *π. Κωνσταντίνος Λαγός
Η φιλανθρωπία με τη σημερινή της μορφή, όπου κάποιος έχει εκατομμύρια και δίνει κάποιες χιλιάδες οι οποίες εκπίπτουν και από την εφορία πολλές φορές δεν είναι βοήθεια αλλά κοροϊδία. Και αυτό το γράφω χωρίς να παραγνωρίζω πως πολλοί άνθρωποι έχουν ευεργετηθεί από τις φιλανθρωπίες αυτές.
Παρ’ όλα αυτά παραμένουν κοροϊδία για έναν απλό λόγο. Δε λύνουν κανένα πρόβλημα. Ίσα ίσα παρατείνουν τα ήδη υπάρχοντα. Πάρα πολλά λεφτά δίνονται κάθε χρόνο σε φιλανθρωπίες από Εκκλησίες, θρησκείες, κόμματα, ομάδες ποδοσφαίρου, εταιρείες, διάσημους, πλούσιους και άλλες οργανώσεις. Καλυτέρεψε καθόλου η ζωή των ανθρώπων; Καθόλου.
Η φιλανθρωπία έχει νόημα όταν γίνεται από φτωχούς ανθρώπους και από ανθρώπους του μεροκάματου. Αυτοί αυτό μπορούν και αυτό οφείλουν αν κάνουν. Είναι ο οβολός της χήρας. Οι ισχυροί όμως, οι πλούσιοι, οι πολύ πλούσιοι, οι θρησκείες, τα κόμματα κλπ δε θα έπρεπε να κάνουν αυτό. Θα έπρεπε να ενώσουν όλη την ισχύ και όλο τον πλούτο και όλες τις δυνάμεις τους ώστε να ωθήσουν τα πράγματα σε τέτοια κατεύθυνση που να μη βλέπουμε το 2024 παιδιά να πεθαίνουν επειδή δε βρίσκουν καν νερό καθαρό να πιούν.
Θα έπρεπε όλοι αυτοί να βοηθήσουν ώστε, όχι μόνο νερό να έχουν αλλά και ρούχα και παπούτσια και φαγητό και δυνατότητα για σπουδές και ένα -όσο γίνεται- σίγουρο καλύτερο μέλλον. Αλλιώς είθε να έρθει η ώρα και η μέρα που όλοι οι ισχυροί θα σαρωθούν από το κύμα των αδύναμων που δε θα ανέχονται πια να παραμένουν αδύναμοι αυτοί και εξαθλιωμένοι όσοι είναι ακόμα πιο φτωχοί.
- *Ο π. Κωνσταντίνος Λαγός είναι Ιερέας – Λογοτέχνης
ΒΙΟΓΡΑΦΙΚΟ ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΣ ΛΑΓΟΣ
Γεννημένος το καλοκαίρι του 1978, γέννημα θρέμμα Περιστεριώτης πράγμα που δεν είναι απαραίτητα καλό ή κακό – οι σπουδές στα λογιστικά, ΤΕΙ Λάρισας, που δυστυχώς δεν άφησαν και τις καλύτερες εντυπώσεις, σ΄αντίθεση με την ίδια την πόλη. Θύμα της αιώνιας επιθυμίας των γονιών, κάτοχος πτυχίου και της λαχτάρας η ζωή να μετακομίσει όσον το δυνατό πιο μακριά από το πατρικό.
Το 2009 του Αγίου Νικολάου, χειροτονήθηκε διάκονος στην Ι. Μ. Λαρίσης και έτσι η Εκκλησία της Ελλάδος έγινε το ‘σπίτι’ που επιλέγει συνειδητά. Τέσσερα χρόνια μετά η ζωή μετακομίζει στην Ι. Μ. Κυθήρων και μετά από μια τετραετία, σαν κυβέρνηση στην Ι. Αρχιεπισκοπή Αθηνών.
Μια ζωή έντονη, γεμάτη ενδιαφέροντα μη αναμενόμενα – μουσική – βιβλία – γυμναστική – γράψιμο – σάτιρα και πολλά άλλα, που είναι καλό να τ΄ανακαλύψουμε σιγά σιγά.
Πατέρας δυο υπέροχων θυγατέρων που του κάνουν τη ζωή ‘δύσκολη’ και τον συναγωνίζονται μ΄επιτυχία στο χιούμορ και τη σάτιρα.
Η θεωρία του σταθερή, θέλει να ζήσει, να γεράσει, να πεθάνει και να ξεχαστεί το πέρασμά του από αυτήν τη ζωή… κρυφός πόθος ίσως τελικά και να του άρεσε να γίνει πολύ διάσημος και να μιλάνε γι΄αυτόν και τα πονήματά του για γενιές ολόκληρες… ίσως…
