Γράφει η *Ιωάννα Λιούτα
Η κυβέρνηση, παρά τα μεγάλα λόγια, δεν κατάφερε να θέσει σε κίνηση την παραγωγική μηχανή της χώρας.
Η Ελλάδα, αντί να αξιοποιήσει τα ευρωπαϊκά κεφάλαια για να αλλάξει το παραγωγικό της μοντέλο, επαναλαμβάνει τα λάθη του παρελθόντος: απορρόφηση για την απορρόφηση, χωρίς στρατηγικό σχέδιο, χωρίς όραμα, χωρίς στόχο. Μέχρι τις 30 Ιουνίου 2025 η εικόνα είναι τραγική: Το εθνικό σκέλος του προγράμματος έχει απορρόφηση μόλις 36%. Οι επιδοτήσεις φτάνουν στο 49% και τα δάνεια στο 22%. Οι λιμνάζοντες πόροι ανέρχονται στα 4,1 δισ. ευρώ, χρήματα που παραμένουν αναξιοποίητα, ενώ η οικονομία ασφυκτιά.
Και σαν να μην έφτανε αυτό, μόνο το 37% των ορόσημων και στόχων του Σχεδίου Ανάκαμψης έχει υλοποιηθεί. Το υπόλοιπο 63% πρέπει να ολοκληρωθεί ως το 2026, όταν ο Μηχανισμός λήγει. Δηλαδή σε λιγότερο από δύο χρόνια η κυβέρνηση καλείται να κάνει όσα δεν έκανε σε τέσσερα, κάτι που μοιάζει πια ανέφικτο.
Το Πρόγραμμα Δημοσίων Επενδύσεων παρουσιάζει την ίδια παθογένεια: Απορρόφηση 28,39% στο εθνικό σκέλος, 28,16% στο σκέλος του Ταμείου Ανάκαμψης και 43,6% στο συγχρηματοδοτούμενο.
Η Ελλάδα χάνει έδαφος στην Ευρώπη
Την ώρα που χώρες όπως η Πορτογαλία και η Ισπανία έχουν ήδη απορροφήσει πάνω από το 60% των δικών τους πόρων μετατρέποντάς τους σε επενδύσεις, παραγωγή και νέες θέσεις εργασίας, η Ελλάδα μένει πίσω.
Αντί να δούμε αλλαγή ρυθμού, βλέπουμε γραφειοκρατία, αναβολές και ασυνεννοησία μεταξύ υπουργείων. Κάθε μήνας καθυστέρησης στερεί από την ελληνική οικονομία εκατοντάδες εκατομμύρια ευρώ που θα μπορούσαν να ενισχύσουν τις μικρομεσαίες επιχειρήσεις, να στηρίξουν την ενεργειακή μετάβαση και να δημιουργήσουν πραγματική ανάπτυξη.
Η κυβέρνηση, παρά τα μεγάλα λόγια, δεν κατάφερε να θέσει σε κίνηση την παραγωγική μηχανή της χώρας. Αντί για μεταρρυθμίσεις είδαμε αναθέσεις. Αντί για επενδύσεις είδαμε επιδοτήσεις χωρίς αντίκρισμα. Αντί για σχέδιο είδαμε επικοινωνία.
Το αποτέλεσμα είναι μια Ελλάδα θεατής, τη στιγμή που άλλες χώρες επαναπροσδιορίζουν το οικονομικό τους μοντέλο και προσελκύουν στρατηγικές επενδύσεις.
Το Ταμείο Ανάκαμψης ήταν η μεγαλύτερη ευκαιρία της Μεταπολίτευσης. Ένα εργαλείο που θα μπορούσε να αναμορφώσει τη χώρα, να επενδύσει στην καινοτομία, να θωρακίσει τη βιομηχανία, να επιταχύνει την πράσινη και ψηφιακή μετάβαση. Αντί γι’ αυτό, μετατράπηκε σε χαμένο στοίχημα, θύμα προχειρότητας και πολιτικής αδράνειας.
Η Ιστορία θα γράψει πως η χώρα είχε τα μέσα να αναστηθεί, αλλά η κυβέρνηση του Κ. Μητσοτάκη επέλεξε να κοιτάζει αλλού.
*Η Ιωάννα Λιούτα είναι πολιτική και οικονομική αναλύτρια
