Γράφει ο *Ιωάννης Ευθυμιάδης
Τριαδικό συνεχές
Το αΐδιο υπέρτατο Ον θεσπίζει την λειτουργία του οντολογικού σύμπαν. Ο φιλόσοφος Ξενοφάνης ήταν ο πρώτος που είχε διανοηθεί ότι πάνω από τους «δώδεκα θεούς» υπάρχει ακόμα ένας και μοναδικός.
Ήθελε να εννοηθεί ότι όλα ξεκινούν από μία αρχική αιτία η οποία είναι αγέννητη, αιώνια και σύμφυτη με τον κόσμο. Το υπέρ-Ον είναι μια ισχυρή ιδιότητα. Ο όρος θεός, εννοείται το υπερφυσικό Ον. Η έννοια θεός είναι μια θρησκευτική σκέψη ανθρώπων όπου είχαν την ανάγκη να κατανοήσουν κάτι το ασύλληπτο. Ο συλλογισμός διάνοιας της ανθρώπινης σοφίας αδυνατεί την σύλληψη του ιδιοσύστατο αγέννητο και αιώνιο υπέρ-Ον. Προσπαθεί να ανακαλύψει μέσα από την έρευνα πως δημιουργήθηκε το σύμπαν σε σχέση με την πρωταρχική αιτία του υπέρ-Ον. Ο τριαδισμός του οντολογικού σύμπαν είναι παρόμοιος με την τριαδική της αρχή. Όσο και αν αναλύσουμε τα άπειρα δομικά σωματίδια της ύλης, θα
φτάσουμε στο σημείο της χημικής δομής του πυρήνα να συνίσταται από τρία ενοποιημένα φορτία. Θετικό (+) αρνητικό (-) ουδέτερο (0). Το ζωογόνο προϊόν της φύσης έχει επίσης τριαδικό χαρακτήρα, από ονομαστικά γένη (ο), (η), (το). Ο νους η ψυχή το κύτταρο (έμβιο) είναι η δομή του ανθρώπου.
Κοσμική αντίληψη
Από την ίδια κατάσταση σύνθεση της έννοιας των αντιθέτων του υπέρ-Ον είναι δημιουργημένο το σύμπαν. Είναι γνωστό ότι η ξαφνική “σκέψη” του Άγγλου αστροφυσικού Φρέντ Χόυλ (Fred Hoyle) θεώρησε ότι το σύμπαν δημιουργήθηκε από μια μεγάλη έκρηξη. Αν αναλύσουμε την θεωρία του Χόυλ, θα βγουν κάποια συμπεράσματα. Η θεωρητική αρχή της μεγάλης έκρηξης όπως μας είναι γνωστό ξεκίνησε από μια μαύρη “τρύπα”. Η μαύρη τρύπα είναι μια μελανή κατάσταση όπου αυτή προέρχεται από τον πυρήνας της, που το ισχυρό ηλεκτρομαγνητικό-βαρυτικό της πεδίο έλκη την ενεργειακή πυκνότητα της ύλης. Η θεωρία της σχετικότητας προτάθηκε από τον Albert Einstein όπου αναφέρεται στην βαρύτητα που ισχύει, ότι η υπερβολική της δύναμη έλκη για μια “ορισμένη” χρονική διάρκεια ακόμα και το φώς χωρίς διαφυγή. Η ορισμένη χρονική διάρκεια είναι η διάρκεια επώασης της μαύρης τρύπας πριν την ωρίμανση της μεγάλης έκρηξης. Αυτή είναι μια αέναο λειτουργία, διαστολή και συστολή της μαύρης τρύπας από κάθε γαλαξία.
Από την μαύρη τρύπα προηγήθηκε ενεργειακή έκρηξη, (αντιύλης). Τα σωματιδιακά άτομα ήταν σε κατάσταση αταξίας, δεν υπήρχε συγκρότηση πυρηνικής ενέργειας από ηλεκτρόνια και πρωτόνια. Μετά από ένα χρονικό διάστημα μπήκαν όλα σε μια σωματιδιακή υλική λειτουργική τάξη. Αργότερα ξεκίνησε η εμφάνιση της δημιουργίας του ζωικού βασιλείου και ανθρώπου.
Υπάρχει λογική για τους αστροφυσικούς που προσπαθούν να ανακαλύψουν μέσα από την εξέλιξη της έρευνας νέα στοιχεία και να ερμηνεύσουν το υπάρχων δημιουργημένο σύμπαν.
Η αιτία που προέκυψε από το υπέρ-Ον που δημιουργήθηκε ο κόσμος ήταν μια βιαιοπραγία, διάσπαση της ενοποιημένης (ερμαφρόδιτης) κατάστασης σε δύο αντίθετες (+) (-). Η εκρηκτική βιαιοπραγία από το υπέρ-Ον ήταν μερικός του συνόλου, όχι ολοκληρωτική. Το ίδιο αντίστοιχο διαδικαστικό (μοντέλο) προέρχεται και από τις μαύρες τρύπες κάθε γαλαξιών. Η έκρηξη αν ήταν ολοκληρωτική τότε δεν θα υπήρχε βαρύτητα “μαύρη τρύπα” στο κέντρο του γαλαξία για μια συνεχόμενη αέναο λειτουργία απώθησης και έλξης της ύλης.
Σύμπαν
Σύμπαν θεωρείται μέσα στο χωροχρονικό συνεχές την ύπαρξη ενεργειακής ύλης. Στο άπειρο σταθερό κενό χώρο του διαστήματος δημιουργήθηκαν άπειροι αυτόνομοι γαλαξίες διότι έξω από αυτό δεν έχει νόημα.
Να επαληθεύσουμε την έννοια σύμπαν.
Αν θεωρήσουμε ότι μέσα στο διάστημα υπάρχει μόνο ένας γαλαξίας με δισεκατομμύρια αστέρες και πλανήτες, πως θα εκφράζαμε το σύνολο των σωμάτων του γαλαξία; Μάλλον το μοναδικό γαλαξιακό σύμπαν του διαστήματος! Εφόσον όμως γνωρίζουμε ότι υπάρχουν άπειροι μοναδικοί και αυτόνομοι γαλαξίες, τότε με ένα συλλογισμό θα εννοηθεί ότι κάθε γαλαξίας είναι ένα αυτόνομο σύμπαν. Οπότε υπό αυτή την λογική μπορούμε να πούμε ότι υπάρχουν άπειρα σύμπαντα με άπειρους παρόμοιους κόσμους σαν το δικό μας στην κοσμογονία. Ο αστρονόμος Edwin Hubble το 1929 στο αστεροσκοπείο Wilson της Καλιφόρνιας παρατηρεί και αντιλαμβάνεται ότι οι αποστάσεις μεταξύ των γαλαξιών μεγαλώνουν. Το συμπέρασμά του ήταν ότι το σύμπαν «διαστέλλεται». Τι εννοείτε ότι το σύμπαν διαστέλλεται; Η έννοια της διαστολής σημαίνει την αύξηση των διαστάσεων ενός υλικού σώματος από την επιρροή της θερμότητας. Εδώ όμως προκύπτει μία άλλη αιτία που αφορά την απομάκρυνση των γαλαξιών. Ποια είναι η ουσιαστική αιτία που απομακρύνονται οι γαλαξίες; Με το υποθετικό παράδειγμα το φούσκωμα ενός μπαλονιού; Εδώ υπάρχει κάποια παρανόηση με το παράδειγμα του μπαλονιού όσο αφορά το πραγματικό λειτουργικό φαινόμενο των γαλαξιών μέσα στο απειροδιάστατο χώρο του διαστήματος. Στην δισδιάστατη εξωτερική επιφάνεια του μπαλονιού (μήκος και πλάτος) ορίζουν τους γαλαξίες σχηματικά σε διάφορα σημεία. Στη συνέχεια φουσκώνουν το μπαλόνι, το οποίο απεικονίζει το χώρο του διαστήματος. Που βρίσκονται όμως οι εικονικοί γαλαξίες, μέσα στο χώρο του μπαλονιού; Αυτό είναι ένα υποθετικό φαντασιακό παράδειγμα, εφόσον οι σχεδιασμένοι γαλαξίες βρίσκονται έξω από το διάστημα (μπαλόνι) και όχι μέσα. Που σημαίνει αυτό δεν έχει νόημα με την πραγματικότητα. Η αιτία του φαινομένου, η απομάκρυνση του γαλαξία όπως το αντιλαμβανόμαστε, ενδεικτικά να προέρχεται από την έλξη βαρύτητας από την ίδια μαύρη τρύπα που περιέχει ο γαλαξίας. Έτσι μας δίνεται η αίσθηση της απομάκρυνσης.
Χώρος και χρόνος
Όπως γνωρίζουμε μια διάσταση χαρακτηρίζεται το μήκος μεταξύ δυο σημείων του επιπέδου. Η κάθετη απόσταση του μήκους των δυο σημείων του επιπέδου είναι το πλάτος, το ονομάζουμε δισδιάστατο. Το ύψος της κάθετης απόστασης του επιπέδου, (μήκος – πλάτος) το χαρακτηρίζουμε τρισδιάστατο ως τρίτη διάσταση των στερεών, μήκος-πλάτος-ύψος. Επομένως τα διάφορα μετρήσιμα στερεά μεγέθη βρίσκονται μέσα στο χώρο, όπου ο χώρος είναι R = Rn → ∞ απειροδιάστατος. Ο χώρος και ο χρόνος είναι δύο διαφορετικές έννοιες, απλά ο χρόνος συνυπάρχει λειτουργικά λόγο της υλικής υπόστασης. Αν υπήρχε με την έννοια κενός χώρος, που σημαίνει έλλειψη ενεργειακή ύλη (λειτουργία), τότε δεν θα υπήρχε ο χρόνος. Ο χρόνος φαίνεται να είναι μια πολυσύνθετη λειτουργική αίσθηση στον υπαρξιακό κόσμο. Ποια είναι η έννοια του υποκειμενικού χρόνου όπως τον αντιλαμβανόμαστε στην φυσική, χημεία, βιολογία και στην βαρύτητα; Ο χρόνος τεκμηριώνει το συνεχόμενο και στιγμιαίο αποτέλεσμα, την κίνηση των ουράνιων σωμάτων, την εξέλιξή τους και φθορά. Το ίδιο συμβαίνει και στην λειτουργική κίνηση μιας οντότητας, της ακμής, πτώσης, παρακμής.
Ο χρόνος είναι επίσης απειροδιάστατος στο χώρο, t = tn → ∞. Ο χώρος και ο χρόνος “χωροχρόνος” συνυπάρχουν μαζί λόγο της αρχικής υπάρχουσας ενεργειακής ύλης στο διάστημα.
Ύλη και αντιύλη
Η ύλη και αντιύλη είναι δύο ενοποιημένες όμως αντίθετες ουσίες. Από την ενεργειακή αντιύλη είναι δημιουργημένος ο κόσμος. Εφόσον προηγήθηκε η αντιύλη με βάση της θεωρητικές ενδείξεις, τότε η υλική υπόσταση της οντότητας είναι κατά εικόνα και ομοίωση (μορφή) της αντιύλης, η οποία αποτελείται από σωματίδια τα οποία προέρχονται από αντισωματίδια, όπου συγκροτούν την ύλη.
Πάντα η επιστήμη με την έρευνά της μπορεί να κατανοήσει και να μας ερμηνεύσει διάφορα συμβάντα του κοσμογίγνεσθαι. Ότι και αν συμβαίνει μέσα στο λειτουργικό χωροχρόνο του σύμπαντος κατανοητό η ακατανόητο, στηρίζεται επάνω σε μαθηματική ερμηνεία και αποδεικτική, διότι έτσι είναι κατασκευασμένο το συνεχές και ανερμήνευτο σύμπαν.
Τα πάντα φέρουν τον τριαδισμό της αρχικής έννοιας. Μέσο των δύο αντιθέτων δημιουργείται ταυτόχρονα και το τρίτο όπου χαρακτηρίζεται ομοούσια τριάδα. Αυτή η ομοούσια τριάδα είναι ο αρχικός πυρήνας της ύπαρξης.
Το ζητούμενο είναι αν μπορούμε να ερμηνεύουμε τον αριθμό μηδέν 0 που είναι η έννοια μιας αρχικής αιτίας.
Για τους μαθηματικούς η έννοια του μηδέν 0 θεωρείται ύπαρξη, για τους φιλόσοφους το μηδέν 0 θεωρείται ανυπαρξία. Παρατηρούμε ότι επικρατεί μια λογική των αντιθέτων της φιλοσοφίας και των μαθηματικών που στην ουσία είναι ταυτόχρονα ενοποιημένα, όπου το ένα συμπληρώνει το άλλο. Επικρατεί πάντα ο νόμος του δυισμού των αντιθέτων διότι σε άλλη περίπτωση δεν θα υπήρχε νόημα. Ο αριθμός μηδέν 0 παριστάνει ταυτόχρονα την ύπαρξη και μη ύπαρξη, όν μη όν. Διότι η ύπαρξη ορίζεται από την μη ύπαρξη και το αντίστροφο. Τότε το μηδέν 0 φιλοσοφικά και μαθηματικά παριστάνει ταυτόχρονα την ενοποιημένη αρχή.
*Ο Ιωάννης Ευθυμιάδης είναι Συγγραφέας-ερευνητής
