Γράφει ο *π. Κωνσταντίνος Λαγός
Ο άγιος Στυλιανός γεννήθηκε από βαθύπλουτους χριστιανούς γονείς. Από τους γονείς του έμαθε πως το χρήμα δεν είναι μέσο ατομικής καλοπέρασης αλλά όπλο για την καταπολέμηση της δυστυχίας των άλλων ανθρώπων.
Έτσι από νέος έμαθε να χρησιμοποιεί τον πλούτο που είχε για να βοηθά τους άπορους και να περιθάλπει τους φτωχούς ασθενείς συνανθρώπους του. Όταν δε ενηλικιώθηκε και κληρονόμησε την περιουσία των γονέων του, αποφάσισε να πουλήσει όποιο περιουσιακό στοιχείο είχε και να μοιράσει όλο τον πλούτο του στους φτωχούς. Θεωρούσε εγκληματικό να έχει αυτός τεράστια περιουσία ενώ υπήρχαν άνθρωποι που δεν είχαν να φάνε.
Τελικά, όσο κι αν προσπαθούμε με θεολογικές ή και φιλοσοφικές πιρουέτες να δώσουμε μια άλλη ερμηνεία ώστε να δικαιολογήσουμε τη δική μας ροπή προς τον πλουτισμό, είτε την ατομική του καθενός μας είτε της Εκκλησίας ως οργανισμού, τόσο το Ευαγγέλιο όσο και οι ζωές των αγίων δίνουν πάντα την ίδια απάντηση.
Ο πλούτος όταν δεν μοιράζεται, όταν δεν θεωρείται κάτι προς διαχείριση αλλά απόκτημα ατομικό προς δική μας και μόνο τέρψη, τότε είναι εμπόδιο στη σωτηρία μας. Δεν είμαστε χριστιανοί, δεν πραγματώνουμε το θέλημα του Θεού αλλά το θέλημα του Μαμμωνά.
Το παράδειγμα και του αγίου Στυλιανού, όπως και πολλών άλλων αγίων, μένει λαμπρό και αναζητά μιμητές. Και δε βρίσκει, όχι μόνο στον κόσμο αλλά ούτε και εντός της Εκκλησίας.
Παρ’ όλα αυτά και σε πείσμα της αμαρτωλότητάς μας, συνεχίζει να φωτίζει και να μας δείχνει τον δρόμο.
Κάντε εγγραφή στο ενημερωτικό μας δελτίο.
