Γράφει ο *π. Κωνσταντίνος Λαγός
Το Ψυχοσάββατο είναι μία ημέρα αφιερωμένη στις ψυχές των κεκοιμημένων. Είναι η κατεξοχήν ημέρα που προσευχόμαστε γι’ αυτούς και τους σκεφτόμαστε.
Και είναι η μέρα που μοιραία η σκέψη μας πάει στον θάνατο και ίσως και τη μετά θάνατον ζωή. Μάλιστα τείνουμε να σκεφτόμαστε τόσο πολύ τη μετά θάνατον ζωή που ξεχνάμε τούτη εδώ.
Ο Χριστός όμως δεν ήρθε γι’ αυτό. Δεν ήρθε να μας υποσχεθεί μια ζωή μετά το θάνατο ώστε να ξεχάσουμε αυτήν εδώ. Αντίθετα ήρθε να διαλύσει το φράγμα του θανάτου και να ενώσει τη ζωή εδώ με την αιώνια ζωή. Η αιώνια ζωή ξεκινά από εδώ. Από σήμερα. Ό,τι κάνουμε εδώ θα το πάρουμε μαζί μας. Εδώ χτίζουμε την αιώνια ζωή.
«Ἐγὼ ἦλθον, ἵνα ζωὴν ἔχωσι καὶ περισσὸν ἔχωσι» (Ἰω. 10,10) είπε ο Κύριος. Και το περισσόν ζωής είναι η πνευματική ζωή, η ζωή η αφιερωμένη στον Θεό, η ζωή της αγάπης, της προσευχής, της προσφοράς, της δικαιοσύνης. Η ζωή που θα οδηγήσει στην ένωση με τον Θεό, στην πραγματική αθανασία.
Αν αγνοήσουμε τη πνευματική ζωή τότε και μόνο τότε γινόμαστε νεκροί. Τότε πράγματι, δε μας μένει τίποτα άλλο να συζητούμε παρά τον θάνατο γιατί σε αυτόν ανήκουμε. Είμαστε εκείνοι οι νεκροί που θάβουν τους νεκρούς τους γιατί σε αυτούς ανήκουμε πια. Αν όμως παραδοθούμε σε αυτή τη ζωή στον θάνατο τότε θάνατος θα μας περιμένει και στην επόμενη.
Ο Χριστός ήρθε για να ανοίξει μια πόρτα. Αυτή που θα συνδέσει την ζωή μας εδώ με την αιώνια ζωή. Μας έδειξε και τον τρόπο για να περάσουμε αυτή τη πόρτα, η οποία παραμένει ανοικτή αν και εμείς από μόνοι μας τη βλέπουμε κλειστή.
Σήμερα λοιπόν αφού προσευχηθούμε για τους κεκοιμημένους μας-και όχι νεκρούς- ας σκεφτούμε τι πρέπει κι εμείς να κάνουμε ώστε να μη νεκρωθούμε πνευματικά.
