Γράφει η *Μαίρη Μάκρα
Ο Μύθος: Η Αριάδνη, κόρη του Μίνωα και της Πασιφάης, συνδέεται με τον μύθο του Θησέα, του Λαβύρινθου και του Μινώταυρου.
Ο ήρωας Θησέας ταξίδεψε στην Κρήτη για να απαλλάξει την Αθήνα από τον ταπεινωτικό φόρο αίματος, σύμφωνα με τον οποίο επτά νέοι και επτά νέες παραδίδονταν κάθε χρόνο στον Μινώταυρο. Εκεί γνώρισε την Αριάδνη, που τον ερωτεύτηκε και θέλησε να τον βοηθήσει. Πριν του προσφέρει βοήθεια, του ζήτησε την υπόσχεση γάμου.
Με το «νήμα» που του έδωσε —τον περίφημο Μίτο της Αριάδνης— ο Θησέας μπόρεσε να βρει την έξοδο του Λαβύρινθου, αφού σκότωσε τον Μινώταυρο. Στη συνέχεια την πήρε μαζί του και αναχώρησαν για την Αθήνα.
Όμως, στον δρόμο προς την Αθήνα πέρασαν από τη Νάξο, όπου ο Θησέας εγκατέλειψε την Αριάδνη κατόπιν θεϊκής βούλησης, γιατί έπρεπε να μείνει εκεί και να ενωθεί με τον θεό Διόνυσο. Ο Διόνυσος της χάρισε χρυσό στεφάνι, έργο του Ηφαίστου, και την ανέβασε μαζί του στον Όλυμπο. Έτσι η θνητή Αριάδνη έγινε αθάνατη.
*ΑΠΟΣΥΜΒΟΛΙΣΜΟΣ:
Η Αριάδνη είναι αρχέτυπο της μεταμόρφωσης του ατόμου μέσω του δεσμού.
Η γυναίκα, μέσα από τη σχέση και την αμοιβαία ανταλλαγή στοιχείων με το αρσενικό, περνάει από τον πόνο, τη δοκιμασία, τη θυσία και καταλήγει σε μια ανώτερη μορφή ύπαρξης. Ο δεσμός είναι αναγκαίο στάδιο εξέλιξης. Μέσα του καίγονται τα παλιά στοιχεία της προσωπικότητας, για να αναδυθεί το καινούργιο, το πιο ώριμο άτομο.
Η Αριάδνη, λοιπόν, συμβολίζει τη γυναίκα που, αν και προδόθηκε, δεν μένει στάσιμη: μεταμορφώνεται, ωριμάζει και ανέρχεται στο ανώτερο επίπεδο του “Όλυμπου”-στο ανώτερο επίπεδο της ύπαρξής της- μέσω αυτοβελτίωσης.
*ΑΠΟΣΥΜΒΟΛΙΣΜΟΣ ΣΥΜΒΟΛΩΝ ΣΤΗ ΘΕΤΙΚΗ ΤΟΥΣ ΕΚΔΗΛΩΣΗ:
-“Η Αριάδνη βοηθάει τον Θησέα”= Η γυναίκα, με αγνότητα ψυχής, γίνεται συνοδοιπόρος και στηρίζει τον άνδρα να διασχίσει τον «Λαβύρινθο» της ζωής.
-“Για να τον βοηθήσει του ζητάει υπόσχεση γάμου”=Για να πραγματοποιηθεί αληθινή αλληλοεπίδραση και μεταμόρφωση στα άτομα, είναι απαραίτητος ο δεσμός, η σχέση.
-“Η Αριάδνης του προσφέρει τον “Μίτο”- το “Νήμα”= Το νήμα συμβολίζει τον δεσμό. Και ο κάθε “δεσμός-σχέση” λειτουργεί ως τροφοδοσία στο άτομο για τη συνέχεια της ζωής. Μας θυμίζει τον ομφάλιο λώρο, αλλά και κάθε σχέση που μας κρατά συνδεδεμένους με την ουσία της ζωής.
-“Ο Θησέας-με τη βοήθεια της Αριάδνης- θα νικήσει τον Μινώταυρο μέσα στον Λαβύρινθο”= Η ένωση Αρσενικού και Θηλυκού (είτε ως σύντροφοι είτε ως εσωτερικές όψεις του εαυτού μας) ενεργοποιεί τις ηρωικές δυνάμεις που σκοτώνουν τα «τέρατα» του υποσυνείδητου. Χωρίς αυτή την ένωση( Αρσενικό+Θηλυκό στοιχείο ή αντίστοιχα-Νους+Καρδιά) ο άνθρωπος παραμένει ανολοκλήρωτος.
– “Η Αριάδνη εγκαταλείπεται από τον Θησέα, αλλά ενώνεται με τον Διόνυσο -“κατά την απαίτηση των Θεών”, μας λέει ο μύθος= Η εγκατάλειψη- στη ζωή μιας γυναίκας- δεν πρέπει να σταματά την εξέλιξή της. Αντίθετα μπορεί να την οδηγήσει στην προσωπική της αναγέννηση. Μην ξεχνάμε ότι ο Διόνυσος συμβολίζει τη χαρά, την ανανέωση, την ελευθερία του πνεύματος.
*ΑΠΟΣΥΜΒΟΛΙΣΜΟΣ ΤΩΝ ΣΥΜΒΟΛΩΝ ΣΤΗΝΑΡΝΗΤΙΚΗ ΤΟΥΣ ΕΚΔΗΛΩΣΗ:
-” Ο Θησέας εγκαταλείπει την Αριάδνη στη Νάξο”= Οι σχέσεις μπορεί να φέρουν και πόνο, αλλά δεν ακυρώνει ο πόνος τη ζωή μας.Μόνο εξάρτηση από έναν δεσμό ( μία σχέση) μπορεί να οδηγήσει τη γυναίκα στη ματαίωση της προσωπικής της ζωής και εξέλιξης. Επομένως,ο δεσμός δεν υπόσχεται ευτυχία. Προσφέρει ωρίμανση.
-” Η Αριάδνη συνδέεται με τον Θησέα μέσω του “Μίτου”, ενώ εκείνος κατεβαίνει στον Λαβύρινθο. Δηλαδή, έχουν κοινή πορεία” = Οι δυσκολίες του ενός γίνονται δυσκολίες και του άλλου. Η γυναίκα χρειάζεται την ανθεκτικότητα του “αρσενικού” στοιχείου, αλλιώς ο πόνος μπορεί να την καταβάλει. Καλό θα ήταν για την κάθε γυναίκα, να ανακαλύψει -αυτό το “αρσενικό”=δυναμικό στοιχείο- μέσα της. Διαφορετικά θα οδηγείται σε σχέσεις εξάρτησης με ακατάλληλους συντρόφους.
– Η Αριάδνη γίνεται «γυναίκα του Διόνυσου» = σε αρνητική εκδοχή σημαίνει ότι η γυναίκα -μέσα από την εγκατάλειψη του άνδρα-αντί για αναγέννηση, μπορεί να παραδοθεί σε υπερβολικές απολαύσεις και φυγή μέσα από πρόσκαιρες ηδονές. Αυτό οδηγεί σε ανισορροπία, γιατί ο άνθρωπος(άνδρας ή γυναίκα) είναι και Ύλη και Πνεύμα. Και στην περίπτωση της προσκόλλησης στις απολαύσεις της ζωής, το άτομο έχει απομακρυνθεί από την πνευματική του υπόσταση
*ΤΟ ΜΗΝΥΜΑ ΤΟΥ ΜΥΘΟΥ:
Ο μύθος της Αριάδνης τονίζει τη μεταμορφωτική δύναμη του Πόνου.
Η δοκιμασία, η είσοδος στον Λαβύρινθο του ασυνειδήτου και η εμπειρία της εγκατάλειψης γίνονται το μονοπάτι της Μύησης. Ο πόνος μπορεί να γίνει πύλη προς την αυτοβελτίωση, αρκεί να τον βιώσουμε συνειδητά, με καθοδήγηση και διάθεση για εσωτερική ωρίμανση.
* ΑΣΚΗΣΕΙΣ ΓΙΑ ΑΥΤΟΓΝΩΣΙΑ- «Ο Μίτος της Αριάδνης μέσα μου»:
-Ποιοι «Λαβύρινθοι» εμφανίστηκαν στη δική μου ζωή και με ανάγκασαν να αναμετρηθώ με φόβους και σκιές;
-Ποιοι άνθρωποι στάθηκαν οι «Αριάδνες» μου, που μου έδωσαν νήμα για να βγω από δύσκολες καταστάσεις;
-Με ποιους «μίτους» έχω δεθεί; Είναι δεσμοί που με τροφοδοτούν ή δεσμοί που με φυλακίζουν;
-Ένιωσα ποτέ εγκατάλειψη μέσα σε σχέση; Πώς τη μετέτρεψα σε δύναμη και σε νέα αρχή;
-Αν ο Διόνυσος είναι η χαρά, η ελευθερία και η ανανέωση, πώς μπορώ σήμερα να καλέσω αυτό το στοιχείο μέσα στη ζωή μου;
* Κλείσε τα μάτια και φαντάσου τον δικό σου «Μίτο». Τι χρώμα έχει; Σε ποιον ή σε τι είναι δεμένος; Και, κυρίως, σε ποια έξοδο σε οδηγεί;
***
(Στο επόμενο, η Άρτεμις. Από την προσωπική Μέθοδο Αυτογνωσίας της Μαίρης Μάκρα)