Γράφει η Αναστασία Γεωργακοπούλου
Σημάδια βίας
Άντρας δε λέγεσαι απλά επειδή φοράς παντελόνια. Άντρα δε σε κάνει το γεγονός πως τη σαπισες στο ξύλο, επειδή δεν έκανε ότι ήθελες. Ούτε λέγεσαι άντρας που την ταραξες στα χαστούκια για να καλύψεις μια απιστια σου που ανέχτηκε. Τα σημάδια απ’ το σώμα κι αν φύγουν..εκείνα της ψυχής παραμένουν.
Σκέφτηκες πόσο τη στιγμάτισε και τη βασάνισε εκείνος ο βιασμός.. της καρδιάς και του κορμιού; Κι εκείνη ήταν εκει… Γιατι; Για εκείνον; Μια μουτζα, απ’ τον ίδιο της τον εαυτό. Μα οι ευκαιρίες ανύπαρκτες…
Σκέφτηκες ποτέ πως κάθε πληγή που της ανοίγεις…ίσως κάποια στιγμή… της δώσει επιτέλους δύναμη να φύγει; Να προχωρήσει με κάποιον που θα την κάνει να νιώσει πάλι άνθρωπος, επιθυμητή γυναίκα; Κι όχι ένα δεδομένο σκουπίδι;
*Μικρές σκέψεις μιας ρομαντικής ονειροπόλας.
