Μεταξύ των άλλων συνεπειών της, η ρωσική εισβολή στην Ουκρανία έδωσε πνοή στην Ατλαντική Συμμαχία (η Ευρώπη στη μια πλευρά του Ωκεανού και οι ΗΠΑ στην άλλη) όπως ποτέ πριν στη μεταψυχροπολεμική εποχή. Ορισμένοι ειδικοί λένε ότι η συμμαχία υπό την ηγεσία των Ηνωμένων Πολιτειών μπορεί να έχει φτάσει στο αποκορύφωμά της.
Αλλά την ίδια στιγμή, οι δύο εξέχουσες δυνάμεις της Ευρώπης, η Γαλλία και η Γερμανία, φαίνονται πολύ επικεντρωμένες στη σημασία της «στρατηγικής αυτονομίας» και τη μείωση της εξάρτησης της Ευρώπης από τις ΗΠΑ για την ασφάλειά της, χτίζοντας την ισχύ των στρατευμάτων τους. Τούτου λεχθέντος, η σημαντική τάση είναι η αυξανόμενη αναγνώριση της ανάγκης ανάπτυξης και ενίσχυσης «Ευρωπαϊκών Πυρηνικών Όπλων».
Η κατάληψη της Βουλής των Αντιπροσώπων των ΗΠΑ από τους Ρεπουμπλικάνους και η ανακοίνωση του πρώην Προέδρου Ντόναλντ Τραμπ για την προεδρία το 2024 ενίσχυσαν περαιτέρω αυτήν την τάση «αυτονομίας» τόσο στη Γερμανία όσο και στη Γαλλία.
Έχουν υπόψη τους την επανειλημμένη προτροπή της Προεδρίας Τραμπ προς τις ευρωπαϊκές χώρες ότι δεν μοιράζονται αρκετά για την ασφάλειά τους σε βάρος των Αμερικανών φορολογουμένων.
Όπως εκτιμά ο Τζέρεμι Σαπίρο (Jeremy Shapiro), διευθυντής ερευνών στο Ευρωπαϊκό Συμβούλιο Εξωτερικών Σχέσεων,οι Ρεπουμπλικάνοι θα ρωτήσουν ξανά γιατί οι Αμερικανοί πρέπει να πληρώνουν περισσότερα από τους γείτονες της Ουκρανίας.
Συνολικά, ενώ οι ΗΠΑ έχουν ήδη ξοδέψει δισεκατομμύρια δολάρια και έχουν δεσμευτεί για περισσότερα από 40 δισεκατομμύρια δολάρια σε στρατιωτική βοήθεια για την Ουκρανία, η Ευρώπη έχει υποσχεθεί μόνο τα μισά.
Στροφή Γερμανίας προς τα πυρηνικά όπλα
Σύμφωνα με πληροφορίες, η γερμανική κυβέρνηση εκπονεί τώρα μια πρώτη στρατηγική εθνικής ασφάλειας, η οποία αναμένεται να δημοσιοποιηθεί στις αρχές του επόμενου έτους, και θα μιλήσει για τη διατήρηση μιας αξιόπιστης πυρηνικής αποτροπής. Ο δημόσιος διάλογος επί του παρόντος στη Γερμανία δείχνει επίσης ότι καθώς το διεθνές περιβάλλον ασφάλειας επιδεινώνεται, οι στρατιωτικές επιλογές και οι νέοι πυρηνικοί οπλισμοί γίνονται πιο ελκυστικοί μεταξύ των πολιτικών ηγετών.
Ακόμη και διαφορετικά, σε μια δημοσκόπηση του Ιουνίου 2022, οι περισσότεροι ερωτηθέντες υποστήριξαν τη φιλοξενία αμερικανικών πυρηνικών όπλων στη Γερμανία. Αυτό έρχεται σε πλήρη αντίθεση με τα προηγούμενα χρόνια, όταν πολλοί Γερμανοί στις δημοσκοπήσεις τάχθηκαν υπέρ της απομάκρυνσης αυτών των όπλων από τη χώρα. Φυσικά, υπό την προηγούμενη γερμανική κυβέρνηση της Άνγκελα Μέρκελ της συντηρητικής Χριστιανοδημοκρατικής Ένωσης (CDU), υπήρχαν εκκλήσεις για «ευρω-αποτροπή».
Ο κορυφαίος αμυντικός εμπειρογνώμονας των Χριστιανοδημοκρατών στην Bundestag, Ρόντεριχ Κισεβέτερ (Roderich Kiesewetter), έκανε αυτή την υπόθεση. Και ο Κισεβέτερ , βουλευτής και εκπρόσωπος εξωτερικής πολιτικής του τότε κυβερνώντος κόμματος της Γερμανίας, είχε αναπτύξει αυτή τη γραμμή σκέψης. Αυτό το «ευρωαποτρεπτικό» από τους υποστηρικτές του δεν σήμαινε απαραίτητα ότι η Γερμανία θα κατασκεύαζε πυρηνικά όπλα κατά παράβαση της συνθήκης περί μη διάδοσης των πυρηνικών όπλων (NPT). Σήμαινε υποστήριξη και χρηματοδότηση εκείνων των ευρωπαϊκών χωρών που είχαν ήδη πυρηνικά όπλα – τη Γαλλία και το Ηνωμένο Βασίλειο.
«Η ιδέα μου είναι να αξιοποιήσω τα υπάρχοντα όπλα στη Μεγάλη Βρετανία και τη Γαλλία», υποστήριξε ο Κισεβέτερ, ενώ αναγνώρισε ότι η απόφαση της Βρετανίας να αποχωρήσει από την Ευρωπαϊκή Ένωση θα μπορούσε να αποκλείσει τη συμμετοχή της.
Η διατριβή του Κισεβέτερ είχε τέσσερεις πυλώνες:
- «Μια γαλλική υπόσχεση να δεσμεύσει τα όπλα της σε μια κοινή ευρωπαϊκή άμυνα
- Γερμανική χρηματοδότηση για να αποδείξει τη συλλογική φύση του προγράμματος
- Μια κοινή διοίκηση
- Και ένα σχέδιο τοποθέτησης γαλλικών κεφαλών σε άλλες ευρωπαϊκές χώρες».
Αυτή η θέση της «ευρω-αποτροπής», που παρέχεται από τις γαλλικές στρατηγικές δυνάμεις, επαναβεβαιώνεται σήμερα από τον Φρίντριχ Μερτς, ηγέτη του CDU. Ο συνάδελφός του στο κόμμα και επικεφαλής του συντηρητικού Ευρωπαϊκού Λαϊκού Κόμματος στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο, Μάνφρεντ Βέμπερ, έχει μάλιστα προτείνει στη Γερμανία να χρηματοδοτήσει τη γαλλική «force de frappe».
Ωστόσο, το πρόβλημα με τη γερμανική ιδέα μιας «ευρω-αποτροπής» συνάντησε μια σημαντική οπισθοδρόμηση, και αυτή είναι η ειρωνεία, με την τελευταία γαλλική εθνική στρατηγική ανασκόπηση και την ανακοίνωση του Προέδρου Μακρόν ότι η γαλλική αποτρεπτική δύναμη είναι εκεί για να προστατεύσει και να υπερασπιστεί το γαλλικό έδαφος, και δεν επεκτείνεται στους ευρωπαίους εταίρους της.
Και αυτό, με τη σειρά του, μπορεί να οδηγήσει στην αναβίωση της δημόσιας απαίτησης ότι η χώρα πρέπει να έχει τα πυρηνικά της όπλα. Η Γερμανία είχε μια συζήτηση στα τέλη της δεκαετίας του 1960 για το αν θα έπρεπε να έχει πυρηνική δύναμη, κάτι που είχε υποστηρίξει σθεναρά ο τότε υπουργός Άμυνας Φραντς Γιόζεφ Στράους.
Όπως γράφει ο Στέφεν Σζάμπο (Stephen F Szabo), Επίκουρος Καθηγητής στο Κέντρο Γερμανικών και Ευρωπαϊκών Σπουδών BMW στο Πανεπιστήμιο Georgetown, «μια πυρηνική Βόρεια Κορέα, ένα Ιράν με περίεργο πυρήνα, και η προοπτική η Ιαπωνία και η Νότια Κορέα να γίνουν πυρηνικές δυνάμεις θέτει το ερώτημα: Γιατί να μείνει πίσω η Γερμανία δεδομένης της ισχύος και της κεντρικής της θέσης στην ευρωπαϊκή ασφάλεια;».
Ακολουθήστε μας στα κοινωνικά δίκτυα facebook, twitter, instagram, youtube, και στο Google news. Διαβάστε την e-enimerosi.com για να ενημερώνεστε για όλα τα νέα, από την Ελλάδα και τον κόσμο, κάνετε εγγραφή στην σελίδα και πατήστε το καμπανάκι για να ενημερώνεστε πρώτοι έγκαιρα και έγκυρα.