Γράφει η *Αφθονία Εαυτού
Το πιο δύσκολο μάθημα που έχω αντιμετωπίσει ως ενήλικας είναι η ατέρμονη ανάγκη να επιβιώσω, ανεξάρτητα από το πόσο ραγισμένος νιώθω μέσα μου.
Δεν έχει σημασία αν πονάει η καρδιά μου, αν θρηνώ για την απώλεια κάποιου που αγαπώ ή αν είμαι πολύ κουρασμένος για να σηκωθώ ακόμη και από το κρεβάτι.
Η ζωή δεν με περιμένει να πάρω ανάσα.
Συνεχίζει να προχωρά, αδιαφορώντας για τον πόνο μου, και δεν έχω άλλη επιλογή από το να προχωρήσω, ακόμα κι όταν κάθε μέρος μου ουρλιάζει για μια στιγμή ξεκούρασης.
Αλλά αυτό που είναι ακόμα πιο δύσκολο είναι να συνειδητοποιήσεις ότι κανείς δεν σε προετοιμάζει πραγματικά για αυτό.
Μεγαλώνουμε πιστεύοντας στην άνεση του αίσιου τέλους, μόνο για να αντιμετωπίσουμε τη σκληρή πραγματικότητα ότι η επιβίωση σημαίνει συχνά να προσποιείσαι ότι είσαι καλά ενώ δεν είσαι.
Iσως αυτό να είναι το πιο δύσκολο κομμάτι—όχι απλώς να επιβιώσεις, αλλά να το κάνεις ήσυχα, χωρίς να φανεί το βάρος του.
Ωστόσο, μέσα από όλα αυτά, βρίσκουμε δύναμη που δεν ξέραμε ποτέ ότι είχαμε, γιατί παρά το βάρος, συνεχίζουμε να προχωράμε.
*Ακολουθείστε την ΄΄Αφθονία Εαυτού΄΄ και στην σελίδα της στο Facebook
Κάντε εγγραφή στο ενημερωτικό μας δελτίο.
