Γράφει ο *π. Κωνσταντίνος Λαγός
Το αγαπημένο μου επεισόδιο της σημερινής περικοπής, της ανάστασης της κόρης του Ιάειρου από τον Ιησού, είναι το δευτερεύον περιστατικό. Η θεραπεία της αιμορροούσας γυναίκας.
Ο Χριστός πηγαίνει προς το σπίτι του Ιάειρου, άρχοντα της συναγωγής για να θεραπεύσει την κόρη του που ασθενεί, μετά από παράκληση του ίδιου. Ο κόσμος που είχε μαζευτεί ήταν τόσος πολύς που σχεδόν έπνιγαν τον Ιησού. Και τότε, μια γυναίκα η οποία για δώδεκα χρόνια υπέφερε από αιμορραγία και η οποία είχε ξοδέψει όλη της την περιουσία σε γιατρούς, χωρίς να βρει θεραπεία, έκανε το αδιανόητο.
Πλησίασε κρυφά τον Χριστό, εκμεταλλευόμενη το πλήθος, ακούμπησε το ρούχο Του και αμέσως θεραπεύτηκε!
Έκλεψε το θαύμα θα τολμούσαμε να πούμε!
Αυτή η κλοπή όμως είναι μια ευλογημένη κλοπή. Γιατί δε στερεί κάτι από κάποιον άλλον άνθρωπο αφενός και αφετέρου καθοδηγείται από την ακλόνητη πίστη.
Τέτοιοι κλέφτες πρέπει να γίνουμε κι εμείς! Όχι γλυκανάλατοι πιστοί της μιας λειτουργίας, όχι υποκριτές και ηθικιστές, όχι κυνηγοί του αντιχρίστου και άλλων τέτοιων. Αλλά με τη πίστη μας στέρεη και ακλόνητοι να “κλέψουμε” το θαύμα. Την θεραπεία μας από την αμαρτία, από την ασθένεια της λατρείας του κόσμου τούτου και των ειδώλων του.
Η ζωή του πιστού χριστιανού δεν είναι μια ζωή ησυχίας κα γαλήνης. Είναι μια ζωή που πυρπολείται διαρκώς από την πίστη και την αγάπη για τον Χριστό. Δεν ικανοποιείται με φιλοσοφίες και εξηγήσεις μόνο. Θέλει το κάτι παραπάνω. Το πνευματικό, το θεϊκό. Και αυτό το κυνηγά με πάθος. Με τέτοιο πάθος που να φτάνει και σε αυτή την ιδιότυπη…κλοπή!
Ας ξυπνήσουμε λοιπόν. Αντί να χαθούμε στον όχλο της κοσμικότητας και του ψέματος, ας χρησιμοποιήσουμε αυτόν τον όχλο για να μπορέσουμε να φτάσουμε στον Κύριο και να Τον αγγίξουμε. Να κλέψουμε τη χάρη Του και έπειτα να σταθούμε με ταπείνωση μπροστά Του.
Και ποιο γλυκύτερο βραβείο θα μπορούσαμε να πάρουμε από τον Κύριο, παρά αυτό που πήρε και η αιμορραγούσα γυναίκα; Τι πιο όμορφο από το να ακούσουμε: “Η πίστη σου σε έσωσε. Πήγαινε ειρηνικά”.
