Γράφει η *Μάρω Πατριανάκου
Το ξυπνητήρι του ηλίου
Και ένα πρωί που ξύπνησα, ο ήλιος χαιρέτησε το πρόσωπο μου. Και εκεί συνειδητοποίησα ότι ό,τι κι αν έκανα για σένα που θα μετανιώνω μια ζωή, δεν είναι λάθος δικό μου…αλλά φταίει όλη η ανεκτίμητη καλοσύνη μου.
Εσύ την πήρες και την θόλωσες με τους μαύρους ουρανούς που καλύπτουν τα μάτια της ψυχής σου. Πρέπει να της μιλήσω για να μην ξανασυμβεί.
Μέχρι πότε θα κάνεις τα ίδια λάθη καλοσύνη μου; και πότε θα μάθεις να μην δίνεσαι στους αχάριστους καλή μου;
