Σε τρομερές αποκαλύψεις προέβη ο Γιώργος Ανθρακεύς, νομικός του ευρωπαϊκού δικαίου. Το δίκαιο της θάλασσας για τις οικονομικές ζώνες του 1982 στο Μοντέγκο Μπέι είναι και ευρωπαϊκό δίκαιο, οπότε οι όποιες διαφορές με την Τουρκία, αν θα πάμε σε δικαστήριο, αυτό πρέπει να είναι το ευρωπαϊκό δικαστήριο του Λουξεμβούργου.
Η συμφωνία σύνδεσης ΕΟΚ – Τουρκίας του 1963 είναι ευρωπαϊκό δίκαιο από τον Δεκέμβριο της δωδεκάτης Σεπτεμβρίου του 1977 (12.09.1977) όπου πήρε ΦΕΚ των ευρωπαϊκών κοινοτήτων και αναγνωρίζει επίσημα και η ίδια η Τουρκία την αρμοδιότητα του δικαστηρίου της Ευρωπαϊκής Ένωσης του Λουξεμβούργου. Σε αυτό, προβλέπεται ρητώς η όποια δικαστική επίλυση διαφοράς να λαμβάνεται στο Δικαστήριο της ΕΕ στο Λουξεμβούργο.
Επίσης, η Σύμβαση για το δίκαιο της θάλασσας του 1982 κατέστη ευρωπαϊκό δίκαιο από την 23 Ιουνίου 1998, όπου και πήρε ΦΕΚ των Ευρωπαϊκών Κοινοτήτων. Στην πέμπτη σελίδα πριν το τέλος του κειμένου ορίζεται ρητώς ότι το ζήτημα των αλιευτικών πόρων αποτελεί αποκλειστική αρμοδιότητα της ΕΕ.
Σε περίπτωση μη συμμετοχής της ΕΕ σε διαδικασία οριοθέτησης θαλάσσιας ζώνης μεταξύ Ελλάδος και Τουρκίας τότε η διαδικασία αυτή μπορεί να καταστεί ακυρώσιμη λόγω και των δικαιωμάτων αρμοδιότητας και της ΕΕ. Για την Τουρκία το κείμενο αποτελεί κοινοτικό κεκτημένο και βασική προϋπόθεση εισδοχής στην ΕΕ, η τήρηση της Σύμβασης για το δίκαιο της θάλασσας ως ευρωπαϊκό πλέον δίκαιο.
Προτείνονται δύο εφικτές νομικές εκδοχές μεταξύ Ελλάδος Και Κύπρου για οριοθέτηση ΑΟΖ όπου προβλέπονται ρητώς στο δίκαιο της Ευρωπαϊκής Ένωσης:
1. Άρθρο 273 Συνθήκη για τη λειτουργία της Ευρωπαϊκής Ένωσης
“Το Δικαστήριο της Ευρωπαϊκής Ένωσης στο Λουξεμβούργο είναι αρμόδιο επί οποιασδήποτε διαφοράς μεταξύ των κρατών μελών, συναφούς με το αντικείμενο των Συνθηκών, αν η διαφορά αυτή του υποβληθεί δυνάμει συνυποσχετικού”.
Παρατήρηση:
Συναφούς με το αντικείμενο των Συνθηκών σημαίνει να έχει καταστεί ενωσιακό δίκαιο με οποιανδήποτε τρόπο. Η Σύμβαση για το δίκαιο της θάλασσας του 1982 έχει ισχύ ενωσιακού δικαίου από την 23 Ιουνίου 1998 και σαφώς η Ελλάδα και η Κύπρος το ζήτημα της οριοθέτησης ζώνης αλιείας μεταξύ τους μπορούν να το εντάξουν με συνυποσχετικό στο δικαστήριο της Ευρωπαϊκής Ένωσης στο Λουξεμβούργο.
2. Άρθρο 259 Συνθήκη για τη λειτουργία της Ευρωπαϊκής Ένωσης
“Κάθε κράτος μέλος δύναται να προσφύγει στο Δικαστήριο της Ευρωπαϊκής Ένωσης στο Λουξεμβούργο, αν κρίνει ότι άλλο κράτος μέλος έχει παραβεί υποχρέωσή του εκ των Συνθηκών. Πριν ένα κράτος μέλος ασκήσει προσφυγή κατά άλλου κράτους μέλους, επικαλούμενο παράβαση υποχρεώσεως εκ των Συνθηκών, οφείλει να φέρει το ζήτημα στην Επιτροπή. Η Επιτροπή διατυπώνει αιτιολογημένη γνώμη επί του θέματος, αφού προηγουμένως παρέχει τη δυνατότητα στα ενδιαφερόμενα κράτη να προβούν κατ’ αντιδικία σε γραπτές ή προφορικές παρατηρήσεις. Αν η Επιτροπή δεν διατυπώνει γνώμη εντός τριών μηνών από της υποβολής της αιτήσεως, η προσφυγή δύναται να κατατεθεί στο Δικαστήριο και χωρίς τη γνώμη της Επιτροπής”.
Παρατήρηση:
Εάν η Ελλάδα αρνηθεί την υπογραφή συνυποσχετικού με την Κύπρο για παραπομπή της οριοθέτησης στο δικαστήριο της Ευρωπαϊκής Ένωσης, τότε η Κύπρος να προβεί κατά της Ελλάδας στο δικαστήριο της Ευρωπαϊκής Ένωσης.
- Δείτε Ευρωπαϊκή Σύμβαση για το δίκαιο της θάλασσας εδώ.
- Δείτε την σύμβαση σύνδεσης μεταξύ της ΕΟΚ και της Τουρκίας (υπογράφηκε στην Άγκυρα, στις 12 Σεπτεμβρίου του 1963 εδώ.
Κάντε εγγραφή στο ενημερωτικό μας δελτίο.
