Στον Άγιο Αχίλλειο Πρεσπών τού Νομού Φλώρινας βρίσκεται ο Ιερός Ναός τού Αγίου Αχιλλείου, γνωστός ως «βασιλική τού Αγίου Αχιλλείου».
Η βασιλική αποτελεί περίτεχνο και επιβλητικό κτίσμα τού 10ου-11ου αι. μ. Χ., κτισμένο στα ερείπια παλαιότερου ναού τού 6ου αι. Σύμφωνα με μελετητές, η υπάρχουσα βασιλική χτίστηκε, για να φυλάξει το λείψανο τού Αγίου Αχιλλείου, το οποίο αφού μεταφέρθηκε στις Πρέσπες από την καταληφθείσα πόλη τής Λάρισας, τοποθετήθηκε σε τάφο στο διακονικό τού Αγίου Βήματος. Η βασιλική αποτελεί τόσο σπουδαίο μνημείο πολιτιστικής κληρονομιάς για την ιστορία και την αρχιτεκτονική της όσο ευλογία και πνευματική παρακαταθήκη ως χώρος λατρείας τού Θεού και ταφής τού Αγίου Αχιλλείου.
Τετάρτη, 15 Μαΐου 2024, εορτάστηκε η μνήμη τού Αγίου Αχιλλείου επισκόπου Λαρίσης και τιμήθηκε η μακραίωνη πολιτιστική και πνευματική κληρονομιά τής περιοχής μας, με αρχιερατική Θεία Λειτουργία στη βασιλική τού Αγίου, προεξάρχοντος τού Σεβασμιωτάτου Μητροπολίτου μας κ. Ειρηναίου. Στη Θεία Λειτουργία παρέστησαν ο Αξιότιμος κ. Εμμανουήλ Δημητρόπουλος, Αντιδήμαρχος Προγραμματισμού, Έργων και Ανάπτυξης τού Δήμου Πρεσπών και η Ερίτιμος κα. Μαργαρίτα Μπαμπάκου, Αντιδήμαρχος Παιδείας, Πολιτισμού και Τουρισμού τού Δήμου Πρεσπών. Επίσης, παραβρέθηκε πλήθος κόσμου, εκδρομείς από ενορίες τής Πτολεμαΐδας και Φλώρινας και επισκέπτες από τη Δυτική Μακεδονία. Έψαλαν ο Πρωτοψάλτης τού Ιερού Μητροπολιτικού Ναού Αγίου Παντελεήμονος Φλώρινας Μουσικολογιώτατος κ. Κωνσταντίνος Αλεξίου και μέλη τής εκ Πτολεμαΐδας χορωδίας «Αγιοσοφίτης», με χοράρχη τον Μουσικολογιώτατο κ. Χρήστο Ψωμιάδη.
Ο Ποιμενάρχης μας στην ομιλία του σημείωσε ότι κατά την Αρχαία Ελληνική Θρησκεία εντός τών ναών κατοικούσαν οι θεότητες, γι’ αυτό οι πιστοί συγκεντρώνονταν στον περιβάλλοντα χώρο εκτός τού ναού, όπου βρισκόταν ο βωμός, για την προσφορά τών θυσιών και την άσκηση της λατρείας. Στον χριστιανικό ναό, όμως, ο άνθρωπος εισέρχεται σε αυτόν, καθώς δεν είναι η απρόσιτη κατοικία τού Θεού, αλλά το σημείο συνάντησης του Θεού με τον θεωμένο άνθρωπο· το σημείο συνάντησης τού ουρανού με τη γη, όπου οι πιστοί ως κοινότητα λατρεύουν τον Θεό και ενωμένοι συμμετέχουν στο ύψιστο μυστήριο της Θείας Ευχαριστίας. Τέλος, παραλλήλισε τα ονόματα «Αχιλλεύς» και «Αχίλλειος», τονίζοντας το αναστάσιμο μήνυμα· πλέον ο άνθρωπος δεν διαθέτει αχίλλειο πτέρνα, δεν είναι τρωτός και έρμαιο τής φθοράς και του θανάτου, αλλά άτρωτος, αθάνατος και αιώνιος, καθώς φορά το αναστημένο σώμα τού Κυρίου μας Ιησού Χριστού, πορευόμενος στα έσχατα, τη Βασιλεία τών Ουρανών.
