Γράφει ο *π. Κωνσταντίνος Λαγός
Σήμερα η Εκκλησία τιμά την μνήμη του αγίου Φιλάρετου του ελεήμονος. Ας πούμε λίγα πράγματα για τον άγιο. Ο Άγιος Φιλάρετος ήταν πολύ πλούσιος, παντρεμένος με δύο κόρες. Όταν έβλεπε άνθρωπο να βρίσκεται σε ανάγκη, πάντα τον βοηθούσε. Και μάλιστα όσο πιο πολλά αγαθά είχε, ο άγιος ήταν πολύ εργατικός, τόσο πολλά περισσότερα έδινε σε όσους είχαν ανάγκη.
Πολλές φορές η γυναίκα και τα παιδιά του γκρίνιαζαν γι’ αυτή του τη γενναιοδωρία. Κάποια στιγμή τα πράγματα πήραν στραβό δρόμο. Τα ζώα αρρώστησαν, τα κτήματα του τα έκλεψαν οι γείτονες με διάφορους τρόπους, τα χωράφια του που απέμειναν δεν απέδιδαν και ο άγιος έπεσε σε μεγάλη φτώχεια με μόνη πια περιουσία τα μελίσσια που είχε. Αλλά και αυτά τα μελίσσια τα άδειασε για να δίνει μέλι στους φτωχούς που ζητούσαν βοήθεια από τον -επίσης φτωχό πια- Φιλάρετο.
Ακόμα και το σιτάρι που του έστειλε κάποτε ο κυβερνήτης της πόλης για να τον βοηθήσει, το μοίρασε στους φτωχούς παρά τα παράπονα της οικογένειάς του. Και όταν κάποτε ένας φτωχός του ζήτησε βοήθεια, επειδή δεν είχε μέλι πια να δώσει, του έδωσε το ρούχο του.
Έναν τέτοιο άνθρωπο όμως ο Θεός δε θα τον άφηνε έτσι και τελικά ο Κωνσταντίνος ο γιος της βασίλισσας Ειρήνης, ζήτησε να πάρει για γυναίκα του την εγγονή του Αγίου, Μαρία και τον Φιλάρετο, ο Αυτοκράτορας τον τίμησε με το αξίωμα του υπάτου. Έτσι έγινε κάτοχος πολλού πλούτου, που τον διαμοίραζε ακόμα πιο άφθονα στους φτωχούς. Ο πλούτος λοιπόν, στη περίπτωση του αγίου Φιλαρέτου γίνεται μέσο σωτηρίας.
Πώς όμως;
Διαμοιραζόμενος. Ο άγιος Φιλάρετος δεν έδινε ελεημοσύνη με τη μορφή που έχει επικρατήσει ως τις μέρες μας. Δεν έδινε ένα ελάχιστο κομμάτι του πλούτου που κατείχε. Μοίραζε τον πλούτο του. Έδινε πολλές φορές περισσότερα απ’ όσα έβγαζε. Και αφού στη συνέχεια έβγαζε περισσότερα, συνέχιζε να δίνει ακόμα πιο πολλά.
Έτσι -και μόνο έτσι- ο πλούτος γίνεται μέσο σωτηρίας και ο πλούσιος που δρα ως διαχειριστής και όχι κάτοχος του πλούτου αυτού σώζεται. Αλλά ας δούμε και κάτι ακόμα.
Όταν τα πράγματα άρχισαν να παίρνουν άσχημη τροπή πώς αντέδρασε ο άγιος;
Έτρεξε στα δικαστήρια για να πάρει πίσω την περιουσία του;
Μήπως από τον πλούτο που ακόμα είχε πήγε να κάνει κάποιες πιο προσοδοφόρες επενδύσεις ώστε καλύψει τις απώλειές του;
Όχι. Τίποτα απ’ όλα αυτά.
Έμεινε λοιπόν παθητικός θεατής της ίδιας της καταστροφής του;
Ούτε αυτό έκανε. Συνέχισε να πράττει σύμφωνα με το θέλημα του Θεού, συνέχισε να πράττει με γνώμονα το καλό του συνανθρώπου. Ο πλούτος λιγόστευε αλλά η αγάπη για τον πλησίον και η φιλανθρωπία συνέχιζαν. Πιο μικρή η φιλανθρωπία σε ποσότητα πια, λόγω των συνθηκών, αλλά μεγαλύτερη σε σημασία.
Ο άνθρωπος του Θεού δεν πτοείται από τις εξωτερικές συνθήκες. Δεν αλλάζει συμπεριφορά ανάλογα με την κατάστασή του. Όταν το πράγμα φτάνει σχεδόν στην επιβίωσή του δεν προτιμά αυτή αντί της βοήθειας προς τους συνανθρώπους του. Δεν σκέφτεται να πράττει λιγότερο το θέλημα του Θεού ώστε να ζήσει καλύτερα. Συνεχίζει σε αντίξοες συνθήκες να πράττει αυτό που είναι σωστό και παραμένει φίλος του Θεού και των ανθρώπων.
Όταν δυσκολεύουν τα πράγματα, όταν τα μαύρα σύννεφα μαζεύονται στον ουρανό, τότε φαίνεται ο πραγματικός μας χαρακτήρας. Τότε φαίνεται η πίστη μας. Τότε φαίνεται αν αυτά που διακηρύσσουμε τα πιστεύουμε έστω και λίγο. Όταν η θάλασσα φουρτουνιάζει τότε είναι που πρέπει να δείξουμε πόση εμπιστοσύνη έχουμε τελικά στον Χριστό.
Ας μη φοβόμαστε λοιπόν τις δυσκολίες. Αλλά μέσα σε αυτές να βουτάμε με χαρά και με πίστη στον Σωτήρα Χριστό.
Κάντε εγγραφή στο ενημερωτικό μας δελτίο.
