Γράφει η *Μαίρη Μάκρα
Αγαπητοί φίλοι των Αρχετύπων, εδώ είμαι πάλι για να τονίσω τα εξής:
Οι θεοί του Ολύμπου, που λυγίζουν στο πέρασμά μου, είναι η δική μου δύναμη. Λατρεύω τη φρίκη που τους προξενώ. Μην κρύβετε τα πρόσωπά σας, πλάσματα του Πνεύματος. Θέλω να βλέπω τον τρόμο μέσα στα μάτια σας. Να νιώθω το πόσο σας αμφισβήτησα. Να βλέπω ότι σας λύγισα και σας εξουθένωσα. Εσάς, τους εκπροσώπους του Πνεύματος και της Αρετής.
Άνθρωποι της Γης, είμαι πάλι ο Τυφωέας. Σας υποσχέθηκα να επανέλθω και είμαι συνεπής. Όπως διαπιστώνετε, και οι εκπρόσωποι του Κακού έχουν το πλούσιο δυναμικό τους. Το χρησιμοποιούν για να υπηρετήσουν το Κακό κι εγώ είμαι υπερήφανος που την κακία μου την εκδηλώνω με υπευθυνότητα.
Πορεία ζωής είναι κι αυτή, με οδηγό την αμφισβήτηση, τη δυσπιστία, τη μιζέρια. Ποτέ τη λεβεντιά, την αυταπάρνηση και προπαντός την αυτοκριτική. Την αρνούμαι! Αυτή με ταρακουνάει και δεν την ανέχομαι. Εμένα, τον Τυφωέα, δεν θα με εκτοπίσει κανείς. Κρύβομαι στα σκοτεινά διαμερίσματα του υποσυνειδήτου και ο προορισμός μου είναι “ο θάνατος της ψυχής“.
Μήπως προτιμάτε να το ονομάζουμε “ηθική αποτελμάτωση;” Ουδεμία αντίρρηση. Θα χρησιμοποιούμε όμορφες λέξεις και θα πείθουμε τους πάντες, ότι όλα τα κάνουμε για το καλό τους και για κάποιον ανώτερο σκοπό.
Ο μύθος λέει ότι ο Δίας με νίκησε. Τί υπενίσσεται τάχα; Ότι το Πνεύμα έχει ελπίδες να με νικήσει οριστικά; Άσε τους ανθρώπους να το πιστεύουν, γιατί έτσι τους αποκοιμίζω. Χρειάζομαι χρόνο για να προετοιμαστώ και να οργανωθώ. Θα τους τη φέρω άσχημα και θα το δείτε!
Για να πετύχω τον σκοπό μου πήρα την απόφαση να παντρευτώ την Έχιδνα. Είναι μισή γυναίκα και μισή φίδι. Συμβολίζει τους πόθους που ξυπνάει στον άνθρωπο όχι μόνο η Ύλη, αλλά και το Πνεύμα μαζί. Ναι, καλά ακούσατε κι αυτή είναι η παγίδα που τους στήνω. Η Έχιδνα συμβολίζει το Πνεύμα το διαστρεβλωμένο. Είναι γεμάτο Ματαιοδοξία. Κυριεύει τον άνθρωπο με τη γοητεία του και τότε οι “κυριευμένοι” παθαίνουν κάτι σαν έξαρση. Τους θολώνει το μυαλό και φαντάζονται πως τα πνευματικά τους ενδιαφέροντα, αν τα χρησιμοποιήσουν ως μέσον, θα τους ανεβάσουν πιο ψηλά από τους άλλους. Θα ξεχωρίζουν από το “κατώτερο” – κατά τη γνώμη τους-πλήθος, που ασχολείται μόνο με την επιβίωση.
Θα έχουν Γόητρο και Δύναμη. Θα επιβάλλουν τις απόψεις τους, σωστές ή λάθος, δεν έχει σημασία. Η ουσία είναι ότι θα χορταίνουν από τα πλεονεκτήματα της προβολής.
Μη σας περάσει από το μυαλό, ότι με την υπεροχή της “Ματαιοδοξία σας” θα υπηρετήσετε το “Καλό του Συνόλου”. Αυτές οι αξίες δεν χωράνε στο βασίλειο του Τυφωέα και της Έχιδνας. Σε κάθε τέτοια προσπάθεια θα σας πληγώνουμε την ψυχή. Αμφιβάλλετε; Καλάαα! Το ίδιο αμφέβαλλε και ο Δίας, μα του πλήγωσα τους τένοντες, σ΄ εκείνη την αξέχαστη μονομαχία μας, πάνω στον Όλυμπο, για να το πάρει απόφαση ότι δεν είναι άτρωτος. Δεν σας πείθω; Προτιμάτε την Ανύψωση στο βασίλειο του Δία; Τί άλλο να πώ; Δικές σας οι αποφάσεις, δικοί σας και οι πόνοι. Δοκιμάστε! Εγώ θα πηγαινοέρχομαι πάνω στη Γη, θα στοχεύω στις υλιστικές σας αδυναμίες και θα δηλώνω: Πάντα στη διάθεσή σας. Τυφωέας μαζί με την Έχιδνα!
ΛΕΞΕΙΣ -ΚΛΕΙΔΙΑ:
- ΑΥΤΟΚΡΙΤΙΚΗ: Αυτοκριτική κάνει ο συνειδησιακά εξελιγμένος άνθρωπος, ο οποίος σέβεται τον συνάνθρωπο και τον εαυτό του. Ο λιγότερο εξελιγμένος συνειδησιακά, κρίνει, κατακρίνει και κακολογεί τους άλλους, επειδή πιστεύει ότι είναι ο αλάνθαστος.
- ΓΟΗΤΡΟ: Αυτό επιδιώκει ο ματαιόδοξος. Αυτός που θέλει να ξεχωρίζει με κάθε τρόπο. Δυστυχώς είναι το δείγμα της εποχής μας. Οι περισσότεροι επιδεικνύουν όσα “πλεονεκτήματα”, κατά τη γνώμη τους, διαθέτουν, με σκοπό πάντα να παρουσιάζονται ως “καλύτεροι” ή “ανώτεροι” από τους υπόλοιπους. Να υπερέχουν! Στάση ζωής, που εκφράζει ΕΓΩΙΣΜΟ, έλλειψη αγάπης και σεβασμού προς τον συνάνθρωπο, αλλά και μικροπρέπεια έως ευτέλεια!
- ΠΟΝΟΣ: Στο κάθε βήμα βελτίωσης, που κάνει ο άνθρωπος μέσα στη ζωή, θα πληρώσει και το ανάλογο τίμημα. Και στην αυτοβελτίωση, το τίμημα είναι ο ψυχικός πόνος. Το άτομο αποχαιρετάει το παρελθόν και τον “παλιό του” εαυτό, που μοιάζει σαν να “πεθαίνει”. Μπορεί αυτό να είναι ένας τρόπος ζωής ή ένας ρόλος, που του έδινε σκοπό ζωής και αποχαιρετώντας τον θρηνεί η ύπαρξή του.
- ΣΤΑΔΙΟ ΖΩΗΣ: Το Διαστρεβλωμένο Πνεύμα προσπαθεί να εμποδίσει τον άνθρωπο από το να ενωθεί με το Ανώτερο Εαυτό του. Προσοχή στις έννοιες και στη διαφορά τους: Άλλο είναι το “Γόητρο” κι άλλο το “ Έργο” . Άλλο η “Προβολή” κι άλλο η “ Προσφορά”.
- ΔΙΔΑΣΚΑΛΙΑ: Το στάδιο της Ματαιοδοξίας είναι ευκαιρία για Αυτοκριτική. Κάτι έχει διαταράξει την ισορροπία του ατόμου. Κινδυνεύει από Έπαρση, η οποία του θολώνει την κρίση.
Το σύμπτωμα είναι: Η προβολή των πλεονεκτημάτων του και η πεποίθηση ότι είναι “ανώτερος όλων”. Η αρχή της θεραπείας είναι το να θέσει στον εαυτό του το ερώτημα: Όλα αυτά τα πλεονεκτήματα,
που διαθέτω, τα χρησιμοποιώ και για το καλό των συνανθρώπων μου ή μόνο για την αυτοπροβολή μου;
Κρίσιμο σημείο! Ανάγκη ΑΥΤΟΓΝΩΣΙΑΣ και ΨΥΧΙΚΗΣ ΚΑΘΑΡΣΗΣ!
*
ΦΙΛΙΚΗ ΣΥΜΒΟΥΛΗ:
Φίλη και φίλε μου, κάνοντας μία ειλικρινή αυτοκριτική, αν διαπιστώσεις ότι σου αρέσει να
ξεχωρίζεις, παραδέξου το και βρες σε ποιόν τομέα και με τί;. Με τις γνώσεις; Με τους “τίτλους”;
Με τα προσωπικά σου ενδιαφέροντα; Με τα χαρίσματά σου;
Προσπάθησε, λοιπόν, στον τομέα που σε ενδιαφέρει, να γίνεις πολύ καλός/καλή και με αυτά να βοηθήσεις πολλούς ανθρώπους στο να γίνει καλύτερη η ζωή τους. Τότε θα διακρίνουν και οι άλλοι τα προσόντα σου. Δεν είναι ανάγκη να τα προβάλλεις εσύ με κάθε τρόπο. Αν λειτουργείς έτσι, θα παγιδευτείς στο να εξαρτάται η αξία σου από το πώς σε κρίνουν οι άλλοι. Εκτός αυτού, η αυτοπροβολή με την βεβαιότητα ότι ” είμαι ανώτερος όλων”, πάει μαζί με την έλλειψη σεβασμού προς τον συνάνθρωπο κι αυτό είναι “ΎΒΡΙΣ“*. Ας θυμηθούμε, ότι μετά την “ΎΒΡΙ“* έρχεται η “ΝΕΜΕΣΙΣ“* που φέρνει μαζί της την καταστροφή!
* ΥΒΡΙΣ:
Η «ύβρις» αποτελούσε μία βασική έννοια στη ζωή των αρχαίων Ελλήνων και χρησιμοποιούνταν για κάποιον που υπερεκτιμούσε τις ικανότητές του και συμπεριφερόταν με αλαζονικό και προσβλητικό τρόπο απέναντι στους άλλους, στους νόμους της πολιτείας αλλά κυρίως απέναντι στις θεότητες.
Η «Ύβρις» προκαλούσε, κατ’ επέκταση, την επέμβαση των θεών, και κυρίως του Δία, που έστελνε στον υβριστή την «Άτη», δηλαδή το θόλωμα, την τύφλωση του μυαλού.
Η «Άτη» οδηγούσε τον υβριστή σε νέες ύβρεις, ώσπου να διαπράξει μια πολύ μεγάλη ανοησία, να υποπέσει σε ένα πολύ σοβαρό σφάλμα, το οποίο προκαλούσε την «Νέμεσιν», την οργή και εκδίκηση δηλαδή των θεών, που είναι η τιμωρία και η συντριβή ή καταστροφή του ατόμου που διέπραξε την ύβριν.